เกิด แก่ เจ็บ ตาย
เกิด แก่ เจ็บ ตาย เป็นวงจรชีวิตที่ทุกคนยอมรับว่าไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้
ก่อนวันสิ้นปี 2549 ได้รับข่าวที่เศร้าใจ หลานชายต้องเสียชีวิตก่อนวัยอันควร ขอแสดงความเสียใจกับ ผอ.วินัย อาจารย์จิดาภา ด้วยนะคะ จากใจของคนเป็นแม่ย่อมรับรู้ความรู้สึกได้ดี แต่เราไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้ เขาไปสบายแล้ว ไม่ต้องดิ้นรน ไม่ต้องต่อสู้ ไม่ต้องทนทุกข์ทรมาน ไม่ต้องอีกหลายอย่าง เหมือนเราที่ยังมีชีวิตอยู่
เช้าวันแรกของปีใหม่ 2550 ตั้งใจว่าวันนี้เราจะคิดแต่เรื่อง ดี ดี จะไม่ร้องไห้
นึกถึงน้องศึกษานิเทศก์คนหนึ่งที่เขาเป็นทั้งลูกศิษย์ เป็นน้อง และเป็นเพื่อน ยามที่เรามีความทุกข์ ช่วยกันคิด ช่วยกันแก้ปัญหา แต่ไม่ได้ติดต่อกันประมาณเดือนเศษ เพราะต่างก็มีงานยุ่ง พยายามโทรหาอยู่ 2 - 3 วัน ไม่ยอมรับสาย ก็นึกโกรธ คิดว่าวันนี้เป็นวันขึ้นปีใหม่น้องเขาต้องโทรมาหาเราแน่นอน จะต้องต่อว่าเสียหน่อย ที่เราโทรไปหาแล้วไม่ยอมรับ รอจนสายก็ไม่ยอมโทรมา มีแต่เพื่อนคนอื่นโทรมาบอกว่า "เขาเสียชีวิตเสียแล้วโดยไม่รู้สาเหตุ" อายุเพิ่งขึ้นเลข 4 เท่านั้นเอง
วงจรชีวิตของคนสั้นลงเหลือเพียง เกิด กับ ตาย (ไม่ต้องแก่ กับ เจ็บ ก็ตายได้แล้ว)
จงรีบทำความดีกันเถอะ ก่อนที่จะไม่มีเวลาให้ทำ
ความเห็น (8)
- ปีนี้เป็นปีเริ่มต้นในเรื่องเศร้า ๆ หลายเรื่อง นับจากคนรอบข้างที่สูญเสียคนที่รัก จนถึงความสูญเสียที่ยิ่งใหญ่ระดับชาติ ในเหตุระเบิดพร้อมกันหลายจุดในกรุงเทพฯ
- เป็นกำลังใจให้พี่สุเสมอนะคะ
สุมาลี พิเชฏฐ์พงษ์
- ต้องปลง
- ต้องทำในสิ่งดีสม่ำเเสมอ
- ชีวิตคนไม่มีอะไรที่แน่นอน
- พี่ก็เป็นกำลังใจให้สุมาลีเสมอจ้ะ
สพฺเพ สตฺตา มรนฺติ จ มรึสุ จ มริสฺสเร
ตเถวาหํ มริสฺสามิ นตฺถิ เม เอตฺถ สํสโยติฯ
สัตว์ทั้งหลายทั้งปวง ย่อมตาย ตายแล้ว และจักตายด้วย, เราก็จักตายอย่างนั้นเหมือนกัน, ความสังสัยในเพราะเรื่องนี้ ย่อมไม่มีสำหรับเรา
สุมาลี พิเชฏฐ์พงษ์
- กราบนมัสการพระคุณเจ้า
- ขอกราบขอบพระคุณที่ให้คติเตือนใจ
- จะนำไปเป็นแนวปฏิบัติค่ะ
เริ่มต้นด้วยความเศร้าสุดท้ายจะพบแต่ความสุขนะจ๊ะ
