ฉลองปีใหม่แบบKM.
ฉลองปีใหม่แบบKM.
ช่วงท้ายปีไหนๆพี่ไทยก็เมา ฉลองกันเละ สนุกสนานกันตามประสาไทย บังเอิญอากาศเป็นใจก็เลยกล้อมแกล้มว่าดื่มเพื่อให้อุ่นกายอุ่นใจ เรื่องอย่างนี้ไม่ว่ากันขอแต่อย่ากระดกแก้วจนขาดสติ แล้วเมาไม่ขับ
พวกเราชาวบูรณาการศาสตร์มีโอกาสไปบุกกรุงเทพฯ เวลาจำกัดจึงออกแบบอย่างรัดกุมว่าจะไปไหนบ้าง มีรายการหนึ่งที่ผมกำหนดขึ้นในใจ ว่าจะพาสมาชิกKM.ไปรู้จักอาหารธรรมดาๆแต่เขาสามารถทำให้เป็นเรื่องพิเศษ จะไม่ธรรมดายังไงเล่าครับในเมื่อเขาเอาขาไก่ล้วนๆมาต้มยำ ในเมนูเรียกว่าซุปขาไก่ เจ้าซุปที่ว่านี้ ก็เหมือนต้มยำทั่วไปนั่นแหละ แต่ปรุงรสชาติเด็ดขาดนัก ใครมาร้านนี้แล้วไม่สั่งถือว่าเป็นพวกพเนจร เดินโผเผมาชนโดยไม่รู้ว่าที่นี่เขามีดีอะไร
เป็นร้านเก่าแก่ตั้งอยู่ริมถนนราชดำเนิน ชื่อสกายไฮ อยู่ติดกับสำนักพิมพ์สยามรัฐ เท่าที่อ่านประวัติเขาเล่าว่าเปิดมาตั้งแต่ก่อนหนังสือพิมพ์สยามรัฐเกิดเสียอีก ท่านหม่อมราชวงศ์คึกฤทธิ์ ปราโมช และลูกหาบเคยอาศัยฝากท้องเป็นประจำ
ร้านนี้ที่ค่อนข้างมีเอกลักษณ์ของตนเอง พบกันครึ่งทางระหว่างข้าวต้มกับข้าวสวยอย่างลงตัว ซึ่งผมยังไม่เคยเห็นร้านที่ไหนจัดได้เหมาะเจาะขนาดนี้ เขาทำกับข้าวต้มสำเร็จรูปไว้ส่วนหนึ่ง มีเมนูอาหารตามสั่งได้อีก เนื่องจากลูกค้ามากจึงพัฒนาการปรุงอาหารส่งถึงโต๊ะภายใน5นาที รสชาติอาหารกลมกล่อมทั้งตุ๋นยำผัดต้มนึ่ง ราคาเหมาะสมกับฝีมือไม่ถึงกับแพงนัก ทุกอย่างอยู่ในจุดพอดีตามหลักเศรษฐกิจพอเพียง
เย็นนั้นเรานัดคุยแลกเปลี่ยนเรื่องแนวทางการพัฒนาการศึกษากับคุณกรรณิการ์ บารมีแห่งคุรุสภา มีดร.นฤมล บุญนิม แห่ง(สมศ.) มาร่วมวงชิมไปคุยไป ได้ทั้งอาหารท้องอาหารสมอง งานนี้คุรุสภาจงเจริญ เพราะท่านเป็นเจ้าภาพควักกระเป๋าส่วนตัวเลี้ยงเรา แสดงว่าคนกรุงเทพใจดีก็ยังมีอยู่มาก
เราพักโรงแรมเก่าแก่ทางประวัติศาสตร์ริมสนามหลวง ตรงข้ามนางธรณีมวยผม อิ่มแล้วจึงเดินชมไฟประดับประดาซุ้มที่อยู่กลางถนน ไม่ถึง100เมตรเราก็มาถึงห้องพัก หายอืดแล้วก็เปิดประชุมกลุ่มย่อย ยกประเด็นเรื่องอาหารเมื่อตะกี้นี้ พวกเราหลายคนนึกไม่ถึงว่า “ขาไก่” แท้ๆยังทำให้คนเข้าแน่นร้าน มีหนังสือพิมพ์หลายฉบับเอาไปเขียนแนะนำ เนื่องจากอยู่ใกล้ที่พักผมจึงไปชิมบ่อย พบนักเขียน นักการเมือง รัฐมนตรี ไปนั่งโจ้กันอยู่เสมอ แสดงว่าร้านเขามีเจ้าประจำนักชิมทั่วกรุงเทพ ดูแล้วทำมาค้าขึ้นเพราะขาไก่นี่เอง
เรามาสรุปกันว่า อะไรก็ตามถ้าเข้าใจ เข้าถึง เอาความรู้ไปปรับปรุงจนถึงขั้นระดับนวัตกรรม ขาไก่ก็กลายเป็นขาไก่เงินล้านไปในที่สุด ดังนั้นใครจะประมาทเรื่องการเรียนรู้ พัฒนาความรู้ ก็ยากที่จะก้าวเดินออกมายืนข้างหน้าคนอื่นได้ สังเกตจากเรื่องนี้ แถวบ้านเรามีคนปิ้งไก่ อบไก่แกงไก่ขายเยอะแยะ แต่ก็ดังสู้ขาไก่ไม่มีเนื้อมีแต่เอ็นหนังหุ้มกระดูกเจ้านี้ไม่ได้
แสดงว่าความรู้นั้น สามารถผันเป็นเงิน เป็นงาน เป็นสารพัดนึกได้ดั่งใจหมาย ปัญหาอยู่ที่ว่าเรามีความรู้ระดับไหน เราสามารถจัดการความรู้ในระดับใด ความเจริญก้าวหน้ามีจุดเริ่มต้นจากขาไก่ ก็มีให้เห็นแล้ว ท่านสมาชิกชาวบล็อกละครับ
ปีใหม่นี้จะเริ่มแสวงหาความรู้จากขาอะไร ถ้าเจอขาดีๆแปลกๆมีประโยชน์เหมือนขาไก่ กรุณาเอามาเล่าสู่กันฟังบ้างนะครับ ขอให้เป็นสุขๆกับปีหมูพะโล้กันทุกท่านเทอญ.
ความเห็น (5)
- อ่านบันทึกนี้แล้ว หิวอีกแล้วครับ อยากกลับไปกิน ซุปขาไก่อีก ครับ แต่ไม่กล้ากลับไปอีก..กลัวระเบิดครับ
- วันนี้ไม่ได้เขาสวน ขอถือโอกาส นำความปรารถนาดี ขอให้ครูบา มีความสุข ทั้งกายและใจ มีแต่ความโชคดีตลอดไปครับ
ทำไมไม่ทดลองทำซุปขาไก่ฉลองปีใหม่ เอาใจหวานใจแลพลุกๆที่บ้านสักหม้อละครับ มานั่งย้อนคิดคนเดี่ยวทำไม รู้แล้วต้องลอง แต่ควรลองเรื่องขาไก่
ขาอย่างอื่น ขาไพ่ ขาเหล้า บาย บาย
- สวัสดีปีใหม่ค่ะอาจารย์ ครูบา สุทธินันท์
สวัสดีครับ คุณSP. คุณnutim
ขอให้ปลื้มสุข สนุกอยู่กับงานในหน้าที่
วันไหนว่างเขียนบล็อกส่งความรู้ดีๆ
มาเซ้าซี้ซึ้งๆถึงชาวเราคนพันธุ์KM.