ไม่กล้าไว้ใจตัวเองจะไว้ใจใครได้

การมีใครสักคนในชีวิตที่เราไว้ใจได้ถือว่าเป็นโชคเพราะเท่ากับว่ามีคนมาแบ่งเบาควมรู้สึกอันหนักอึ้งไปได้กว่าครึ่ง.......เป็นสิ่งวิเศษ หากเราหยิบยื่นสิ่งนั้นให้กับใครสักคนโดยการเป็นผู้ที่ไว้ใจได้ เก็บงำและรักษาความลับเหมือนกับว่าเป็นความลับของตัวเอง การไว้ใจตัวเองเป็นเรื่องที่ไช่ใครก็ทำได้เพราะคนที่ไว้ใจตนเองจะรู้ว่าตนเองเป็นมนุษย์ที่สมบูรณ์เต็มค่าความเป็นมนุษย์สักแค่ไหน การที่มีใครสักคนมาเล่าความลับ ความคับข้องใจให้เราฟังก็เท่ากับเขาได้วางสิ่งสำคัญของเขาไว้ในมือเรา...นั่นก็หมายถึงเขาไว้ใจเรา  หากเราไว้ใจตนเองก็จะรูทันทีว่าจะต้องเก็บรักษามันราวกับสิ่งนั้นดป็นความลับของเราเอง และความรู้สึกนั้นจะมันจะทำให้เรารู้สึกว่า  การเป็นที่ไว้ใจได้นั้นมันเต็มค่าพอ  การคบหากับใครสักคนจึงต้องควรไว้ใจซึ่งกันและกัน  ถ้าเราต้องใช้เวลาให้หมดไปกับความหวาดระแวงคนใกล้ชิดเพียงแค่นาที...ก็น่าเสียดาย
         หากตัดสินใจคบใครสักคนก็จงเชื่อมั่นในตัวเขาและก็ต้องเชื่อมั่นในตัวเอง  ไว้ใจเขาและไว้ใจตัวเอง
          แต่...หากบางคนที่เราคบไม่ได้เป็นและไม่ใช่อย่างที่เราคิด  ก็ไม่ใช่เรื่องแปลก  เพราะบางทีต้องปล่อยให้ชีวิตมันได้เรียนรู้คนทุกประเภทที่ดีบ้าง...เลวบ้าง  ใช่บ้าง...ไม่ใช่บ้าง...จึงไม่ใช่เรื่องใหญ่  แต่ถ้าใช่...โลกก็มอบของขวัญดีๆให้เรา  คือ  การมีเพื่อนแท้สักคน

[forgetmenot~16ict]

ใช่แล้วจ้าฮิฮิ!

[อนันต์ ลัดดากลม]

คนเรามันไม่เลวตลอดชีวิตนะจิ๊บ ดีบ้าง เลวบ้างเป็นชีวิตของลูกผู้ชาย อย่าไปคิดมาก ไม่ไว้ใจใคร ก็ขอให้จิ๊บไว้ใจพี่คนเดียว แต่คนที่พี่ไว้ใจที่สุดคือ แมว

[บรรจง ผอ.ไอซีที]

จิ๊บเขียนเหมือนนักปรัชญา ทั้งที่ตัเองจบเคมี นี่ไงที่เขาเรียกว่า Tacit Knowledge ความรู้ฝังลึกที่เรามีอยู่ แต่ไม่มีใครรู้ พยายามเขียนบันทึกตามความรู้สึกส่วนลึกที่เป็นตัวตนของเรา ส่วนครูอนันต์ นั้น แมวที่ว่า คือคนที่บ้านใช่หรือเปล่าว

อย่าลืมหลักการเขียนของ ดร.แสวง รวยสูงเนินที่ว่า

 เห็นอย่างไร ก็พูดไปอย่างนั้น
• คิดอย่างไร ก็พูดไปอย่างนั้น
• มองอย่างไร ก็พูดไปอย่างนั้น