วัฒนธรรมการเรียนรู้ : เรื่องการลงจากคานทองนิเวศน์

ความรักความรักเจ้าขา...อยู่ก็มาไม่ทันตั้งตัว...

ลงจากคานทองนิเวศน์

รอยยิ้มของคนมีความหวังนี้...สดใสน่าชื่นชมเสียจริง ๆนะครับ...สวัสดีคะอาจารย์...วันที่ 4  มีนา...อาจารย์ทำตัวให้ว่างนะคะ...

ถ้าทำตัวว่างแล้วจะมีอะไรละครับ...ก็เรื่องมาจากที่คุยกับอาจารย์เลยเป็นแรงเสริมให้หนูตัดสินใจหนะ...นี้เป็นส่วนหนึ่งของการพบเธอโดยบังเอิญแล้วเธอก็เอ่ยปากออกมาอย่างนั้น...ผมไม่ได้รอฟังคำตอบแต่พอจะรู้ว่า...

เธอตัดสินใจแต่งงานไปอีกคนหนึ่ง...และงานคงมีขึ้นในวันที่ 4  มีนาคม  2550  ตามปกติเธอคนนี้กับน้องหญิงที่จะเข้าพิธีวิวาห์ในวันพรุ่งนี้...เขาเป็นคู่หูกัน...อยู่กับงานเพลินทั้งคู่จนอายุเข้าเลข 3  ผมมาทำงานช่วงต้นเมษายน 2549  

 สองคนนี้พานำชมเกาะยอ...ด้วยรู้จักกันมาสมัยเขาเป็นนักศึกษาที่  มอ. ปัตตานี  ช่วงนั้นเขาถามเรื่องชีวิตคู่เลยแนะนำไป...เหมือนเราเป็นผู้เชี่ยวชาญตอบปัญหาเรื่องความรักอย่างนั้นแหละ...ฮา ๆ เอิก ๆ...

การทำให้คนรักกันนี้มันทำให้โลกสดสวยเหมือนได้เห็นน้ำค้างบนยอดหญ้าในยามเช้าช่วงเหมันต์ฤดูเสียจริง ๆ...ดูสีหน้าแววตาสดใสเปร่งปลั่งงามกาย...งามวาจา...สวมเสื้อแจ่ม...มีรอยยิ้มบนใบหน้า...

บ่งบอกถึงความสุขใจนั้นเอง...ก็ขอสวัสดีปีใหม่ทุก ๆคู่และทุก ๆคน  นะครับ ขอให้โชคดีมีเงินใช้...

ด้วยความปรารถนาดี

จาก...umi