ผมอยู่ในแวดวงการสอนมานาน แม้ไม่เคยเรียนวิชาชีพครู แต่ก็มีความเป็นครูอยู่ในตัว..เนื่องด้วยมีคำกล่าวว่า "ครู" ไม่ว่าอยู่ที่ไหนก็จะสอนคนที่อยู่รอบข้าง..
ผมสังเกตว่า ตัวเองไม่ว่าอยู่ใกล้ใคร ผมมักจะชอบสอน..อย่าว่าแต่คนเลยครับ..สัตว์ผมก็ชอบสอน...ถ้าเจอสุนัขบางทีก็จะสอนเขาว่า "จงเลือกรู้จักเห่า..คนที่สมควรเห่า.." อะไรทำนองนี้แหละครับ
มาเข้าเรื่องกันดีกว่า...พูดด้านลบก่อน คือการสอนที่บั่นทอนกำลังใจของนิสิต ได้แก่
- การขึ้นต้นการสอนด้วยการว่ากล่าวนิสิต ไม่ว่าจะเป็นเรื่องการแต่งกาย หรือเรื่องส่วนตัวอื่นๆ
- การตั้งคำถาม แล้วนิสิตตอบไม่ได้ จึงว่านิสิต "โง่ทั้งชั้นเรียน"
- การสอนแบบเจาะลึกเนื้อหา โดยไม่ให้เวลานิสิตทำความเข้าใจ
- การสอนแบบยัดทะนาน..โดยไม่คำนึงถึงศักยภาพของผู้เรียน..
- การสอนแบบ.....
มาพูดแง่บวกบ้าง...การสอนที่ดี
- ตั้งจิตเมตตา ว่าจะสอนนิสิต แบบพี่สอนน้อง, พ่อ-แม่สอนลูก, ครู-อาจารย์สอนศิษย์..
- สอนแบบโคนันทวิศาล คืออาจารย์ต้องมีสุนทรียวาจา จะว่ากล่าวนิสิต ต้องว่ากล่าวในเชิงเปรียบเทียบให้เห็นข้อดีและข้อไม่ดีของการกระทำสิ่งใดสิ่งหนึ่ง...พึงละเว้นคำหยาบคาย..ดุด่า ว่ากล่าว (ในเชิงประชดประชัน)
- สอนให้นิสิต รู้จักคิดวิเคราะห์ สอนให้เข้าใจ มากกว่าเรื่องของการจดจำ
- สอนเรื่องการปรับใช้ความรู้ในชีวิตประจำวัน มากกว่าที่จะมุ่งสอนแต่ทฤษฎี
- สอนโดยพยายามยกตัวอย่าง สิ่งที่มีอยู่ในประเทศไทย
- สอนโดยคำนึงถึงศักยภาพของผู้เรียน
- เน้นการสอนแบบให้กำลังใจ พูดยกตัวอย่างการประพฤติตัวที่ดีของนิสิต พูดในทางชมเชยมากกว่าว่ากล่าว
- สอนแบบสองทาง คือ มีการถามความคิดเห็นของนิสิตด้วย โดยคำตอบต้องไม่เน้น-ถูกผิด
- ถ้าสอนนิสิตให้มีความสุข สนุก และได้สาระ นั่นแหละคือสุดยอดของการสอนเลยครับ....
|
BeeMan |