แปลกนะใครๆก็มักจะนึกเห็นความว่างเปล่าว่าเป็นกว้างไหม เท่าไหร่ ยาวสูงกว่ากันไหมเท่าไหร่ได้ ลึกไปไกลหรือนูนมากไหม ???
แล้วทำไมว่างเปล่าแล้วต้องมีเขตขอบด้วยเล่า ว่างเปล่าก็ว่างเปล่าสิไม่มีอะไรเลย จับไม่ได้ คลำไม่ได้ ความว่างเปล่าเองก็ไม่รู้จักว่าว่างเปล่ายังไง แต่ยังไงไม่ว่างเปล่านะรู้จักแน่ว่าเป็นยังไง ที่ว่าว่างเปล่าเป็นรูปแบบไหนเลยไม่มีคำตอบ
รูปแบบความว่างเปล่าคือไม่มีรูปแบบอะไรเลย
นั่นสินะคะ ถ้ามองความว่างเปล่าแบบว่างเปล่าจริงๆ แล้วเราจะเข้าถึงความว่างเปล่าไหมนะคะ แต่คิดว่า space ไม่น่าจะใช่ความว่างเปล่านะคะ เพราะฟังดูเหมือนมีขอบเขตระหว่างอะไรสักอย่าง เป็นช่องว่างระหว่างอะไรที่ไม่ว่างเปล่า ใช่ไหมคะ
อ่านแล้วรู้สึกได้บริหารสมอง..ยังไงไม่ทราบค่ะ
ไม่จำเป็นต้องทักทายเพราะความว่างเปล่าก็คือความว่างเปล่า 5 5 5
มิใช่ว่าเอามะพร้าวห้าวมาขายสวนนะ เพียงแต่จะบ่นสัก ๒-๓ ย่อหน้าเท่านั้น 5 5 5
เรื่องความว่างเปล่าตามที่ว่านี้ เป็นการแสวงหาความจริงขั้นสุงสุด เค้าเรียกกันว่าปัญหาทางอภิปรัชญา ซึ่งคนหนุ่มสาวไฟแรงมักจะสนใจด้านนี้ แต่เราจะรู้ความจริงอย่างไร ? นั่นเป็นประเด็นของปัญหาทางญาณวิทยา ....อ่านไป คิดไป เดาไป ก็ยังเหมือนเดิม และรู้สึกว่าเรื่องทำนองนี้จะค่อยห่างไกลไปจากการดำเนินชีวิตประจำวันหรือชีวิตจริง..ประมาณนี้
ดังนั้น เมื่ออายุสูงขึ้นหรือพัฒนาการทางปรัชญาสูงขึ้น ผู้ที่เคยสนใจอภิปรัขญาที่ถามว่า "ความจริงเป็นอย่างไร?" หรือ "ความจริงคืออะไร" ก็จะกลับมาสนใจจริยศาสตร์ซึ่งถามว่า "ควรจะดำเนินชีวิตอย่างไร ?" ...ประมาณนี้แหละ
สรุปว่า คุณ space น่าจะอายุยังไม่มากนัก หรือก็เพิ่งจะสนใจปรัชญา 5 5 5
ปล. ขออนุญาติล่วงหน้าว่า ว่างๆ ค่อยมาบ่นอีก 5 5 5
ผมเอาความว่างเปล่าไปทาบกับแนว ญาณวิทยา
จุดที่เกิดความรู้ น่าจะว่างเปล่าก่อนที่ความรู้ใหม่จะเกิด ความว่างเปล่าเป็นพื้นที่ให้ข้อมูลเข้าไปสัมพันธ์กับสิ่งอื่น
ผิดถูกอย่างไรขอคำชี้แนะด้วยครับ
คุณโอ๋ ดีใจที่ได้มาบริหารสมองกัน space ว่างเว้นไปเสียหลายวันเพราะอยู่ ๆ ก็ ไม่space ขึ้นมาได้ เราเข้าถึงมันได้ง่าย ๆ ทุกวันเวลาสำหรับความว่าง แต่เราได้ละเลยมันไปเสีย บางทีก็เข้าถึงอยู่แบบไม่รู้ตัวก็ว่าได้นะ