ครูไทยปั่นจักรยานรอบโลก(2)

ปรีชา พิมพ์พันธุ์ "ผู้พิชิตโลก"

บนถนนสายเปลี่ยวเล็กๆสายหนึ่งในประเทศตุรกี อาจารย์ปรีชา เล่าว่า...มีฝูงแกะเลี้ยงกันอยู่สองข้างทาง เขาปั่นจักรยานคู่ชีพของเขาไปเรื่อยๆ  ทันใดนั้น...เขาก็เหลือบเห็นฝูงสุนัขกำลังวิ่งมุ่งมาทางถนนที่เขากำลังเดินทางอยู่  ด้วยสัญชาตญาณเขาเร่งจักรยานให้เร็วขึ้น  จริงอย่างที่เขาคาดไว้ เจ้าฝูงสุนัขเลี้ยงแกะวิ่งใกล้เข้ามาทุกที  เผอิญในช่วงนั้นอยู่ในระหว่างกำลังขึ้นเนินเขา  พยายามเร่งเท่าไรฝูงสุนัขก็ใกล้เข้ามาเรื่อยๆ จนกระทั่งทันกัน  ตัวหนึ่งพยายามงับขาข้างซ้าย อีกตัวหนึ่งข้างขวา แต่หลุดหมดเพราะความเร็วของขาที่เขาปั่นอย่างไม่คิดชีวิต  ถึงแม้กระนั่นก็ดีสุนัขเจ้ากรรมตัวหนึ่งเกิดงับเอาถุงนอนที่ผูกติดท้ายรถจนได้  จักรยานของเขาเริ่มช้าลง เจ้าตัวอื่นๆก็กำลังรุมล้อมเตรียมเล่นงานเขาเต็มที่ เกือบจะตกเป็นเหยื่ออยู่แล้ว  เผอิญมีรถบรรทุกคันหนึ่งวิ่งสวนทางมาพอดี คนขับคงจะเห็นเหตุการณ์จึงได้ชลอรถลง  คนในรถทั้งคันช่วยกันตะโกนไล่ฝูงหมาลงข้างทางไปจนหมด   เพราะความกลัวเขาจึงรีบเร่งปั่นจักรยานจนกระทั่งถึงยอดเนินได้สำเร็จ และเมื่อตอนลงจากเนินเขาแล้ว เขายังปั่นเจ้าคู่ชีพอย่างไม่คิดชีวิต "ความรู้สึกของเขาตอนนั้นเหมือนตายแล้วได้เกิดใหม่ไม่มีผิด"

เหตุการณ์ที่เล่ามานั้นได้เกิดขึ้นจริงๆกับปรีชา พิมพ์พันธุ์ เมื่อปี 2504 ปรีชา ได้ชื่อว่าเป็นคนไทยคนแรกที่ปั่นจักรยานจากประเทศไทย มายังประเทศสหรัฐอเมริกา เขาเป็นผู้บุกเบิกและแผ้วทางให้เยาวชนไทยรุ่นหลังๆได้เดินทางตามกันมาอีกหลายคน ชื่อเสียงของเขาเป็นที่รู้จักกันดีเมื่อ 40 ก่อน  เขาได้รับเชิญให้ปรากฏตัวทางโทรทัศน์ และได้รับเชิญจากโรงเรียน สมาคมและสโมสรต่างๆให้ไปบรรยายการเดินทางของเขาทั่วประเทศ  จักรยานคู่ชีพพร้อมอุปกรณ์และสัมภาระต่างๆในการเดินทาง ยังคงจัดแสดงไว้ที่ "โรงเรียนจิระศาสตร์วิทยา  จังหวัดพระนครศรีอยุธยา"

ปรีชา พิมพ์พันธุ์  เป็นคนแปดริ้ว เกิด พ.ศ.2478 เรียนจบ ม.6  2495 สอบได้ทุนไปเรียนที่โรงเรียนฝึกหัดครูชั้นสูง ประสานมิตร เรียนจบ กศ.บ. ปี 2502 ได้บรรจุเข้ารับราชการเป็นอาจารย์สอนที่วิทยาลัยวิชาการศึกษา ประสานมิตร (ปัจจุบันเปลี่ยนเป็นมหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ ประสานมิตร)  ตลอดระยะเวลาที่ศึกษาอยู่ 7 ปี เขาได้ชื่อว่า "เป็นผู้รักดีทางการศึกษา เป็นยอดนักกีฬาเต็มตัว" ทั้งกีฬารักบี้ กรีฑา และฟุตบอล ฯลฯ จะมีชื่อปรีชาเป็นตัวแทนมหาวิทยาลัยทั้งสิ้น

พบกับตอนต่อไปในคราวหน้าครับ