ควันหลงจากงานประชุม นโยบายสาธารณะ เมื่อวันที่ 19 ธันวาคม 2549 ณโรงแรมรีเจ้น ตอนบ่ายมีการแยกประชุมเป็น สาม ห้อง ย่อย ผมสนใจห้องที่ 3 เรื่องเครื่องมือและกระบวนการภาคประชาชนในการพัฒนาชุมชนท้องถิ่น มีตัวแทนทั้งภาคใต้ ภาคอีสาน ภาคเหนือมานำเสนอประสบการณ์จากการใช้เครื่องมือและกระบวนการในการพัฒนาชุมชนและท้องถิ่น
ประเด็นหลักในการประชุมเสวนา
ประเด็นและคำถามเหล่านี้มีการซักถามกันในเวทีอย่างมากมาย แต่ก็ยังค้างคาใจ ตกลงเราจะพัฒนาชุมชนอย่างไร และไปในทิศทางใด กระบวนการที่ดี ที่เหมาะสมคืออะไร
ผมประทับใจคำสรุปของผู้ใหญ่ โกเมท จากภาคใต้ว่า กระบวนการทำงานควรจะ "เดินที่ละก้าว กินข้าวที่ละคำ ทำที่ละอย่าง คือเริ่มที่ตัวเราไปยังครอบครัว และชุมชน ขอให้ทำให้มีความสุข ใจมาก่อนแล้วจะดีเอง
อยากชวนคิดและเล่าสู่กันฟัง จากประสบการ หลายท่าน หลายพื้นที่ เพราะแต่ละพื้นที่ แต่ละชุมชน ย่อมมีความแตกต่าง หลากหลายรูปแบบ และกระบวนท่า ของการทำงาน ซึงเป็นความงามของการทำงานครับ
ขอบคุณ อ. สำเนียง ที่มาแบ่งปันความรู้
ผมก็ชอบครับ
แต่
ตอนนี้เรา
เมื่อไหร่จะเริ่มครับ
ยังไม่เดินสักก้าว (ย่ำอยู่กับที่จนเป็นหลุมท่วมหัวมา ๖ เดือนแล้ว)
ยังไม่กินข้าวสักคำ (นั่งเขี่ยจานข้าวมา กว่า ๖ เดือนเหมือนกัน)
ยังไม่ทำสักอย่าง (เต้นฟุตเวิร์ค จนแทบจะหมดแรงทั้งคนเต้น พี่เลี้ยง และคนดู)
หนูสนใจคำกล่าวของอาจารย์มาก อยากให้อาจารย์อธิบายคำกล่าวข้างต้นโดยละเอียดและมีทฤษฎีอะไรมาเกี่ยวข้องบ้าง เชื่อมโยงกับปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงอย่างไร และหลักธรรมใด
ข้อความช่วยเหลือหน่อยคะ
คืออยากได้ที่มาที่ไปเกี่ยวกับ "เดินทีละก้าว กินข้าวทีละคำ ทำทีละอย่าง" เป็นบทความก็ได้ ที่มาประเด็นก็ได้ จะทำรายงานค่ะ หามานานแล้ว จะส่งพรุ่งนี้ค่ะ