เป็นผลพวงจากการเดินทางไปออกหน่วยบริการเคลื่อนที่ฯ (Mobile Unit) ที่โรงเรียนบ้านแม่สลิดหลวง อำเภอท่าสองยาง จังหวัดตาก ในวันที่ 23-24 ธันวาคม 2549 ที่ผ่านมาทำให้ดิฉันอดที่จะเขียนบล็อคนี้ขึ้นมาไม่ได้
ก่อนที่จะลงภาพกิจกรรมของการออกให้บริการของ Mobile Unit ดิฉันขอลงประกาศขอความอนุเคราะห์จากท่านผู้มีจิตเมตตากันก่อนค่ะ เนื่องจากโรงเรียนบ้านแม่สลิดหลวง ตั้งอยู่ในหุบเขาแถบเทือกเขาถนนธงชัย ด้วยสภาพภูมิประเทศที่เอื้ออำนวยให้ภูมิอากาศในยามหน้าหนาวเช่นนี้หนาวได้ที่ทีเดียวค่ะ คงต้องขอใช้คำว่าหนาวมากๆ หรือศัพท์วัยรุ่นหน่อยเค้าคงจะพูดกันว่า "หนาวโคตรๆ " เลยค่ะ
ระหว่างการประสานงานของ Mobile Unit ดิฉันสังเกตเห็นเรือนหอพักของเด็กนักเรียนชายของโรงเรียนบ้านแม่สลิดหลวง จึงลองเดินเข้าไปดู ภายในเรือนพักที่เป็นเรือนยาว ดิฉันมองเห็นสัมภาระบางส่วนระเกะระกะอยู่ภายใน ดิฉันมองแล้วมองอีกด้วยความแปลกใจว่า เอ๊....ทำไมนะข้าวของเครื่องใช้ของเด็กนักเรียนถึงมีน้อยขนาดนี้ ขนาดนี้ของดิฉันก็คือ เสื่อหนึ่งผืน ผ้าห่มบางๆ หนึ่งผืน และเสื้อผ้าอีกไม่กี่ชุด (แขวนไว้บนหัวนอน) และพบกล่องใบเล็กๆ ใส่ข้าวของอย่างอื่นอยู่บ้างไม่กี่กล่อง
อีกด้านของห้องดิฉันมองเห็นชั้นวางปิ่นโต และพบปิ่นโตวางอยู่หลายสิบอัน บนผนังไม่ไกลกันนักมีแผ่นป้ายประกาศติดไว้ อ่านๆ ดูจึงพบว่าเป็นแผ่นป้ายประกาศเวรทำความสะอาดของน้องๆ ที่พักอาศัยอยู่ในโรงนอนนั่นเอง
ราวตากผ้าของเด็กๆ อยู่ด้านหลังอาคารเรียน
จากการเข้าไปพูดคุยและสอบถามกับเด็กๆ ที่ต้องพักอาศัยในโรงนอนแห่งนี้ ดิฉันได้ข้อมูลเพิ่มเติมมาว่า อากาศที่นี่หนาวมาก และเด็กๆ ทุกคนต้องพยายามข่มตานอนให้หลับเพราะผ้าห่มผืนบางที่ห่มอยู่ทุกคืน ไม่สามารถต้านทานความหนาวไว้ได้ สำหรับเด็กนักเรียนตัวเล็กๆ อาจจะนอนไม่หลับทั้งคืน เพราะไม่สามารถจะข่มตาเอาชนะความหนาวได้
ดิฉันนิ่งอึ้งไปสักพัก....ก่อนจะอดยิ้มให้กับน้องนักเรียนไม่ได้ เพราะตลอดเวลาที่น้องๆ ตอบคำถาม น้องๆ นักเรียนเหล่านี้จะยิ้มไปด้วย ยิ้มเหมือนกับว่าความลำบากที่เค้ากำลังประสบอยู่ มันเป็นเพียงเรื่องปกติธรรมดา หนาวก็ต้องอดทน เพราะถ้าไม่ทนก็ไม่รู้จะทำอย่างไร
ดิฉันมีเรื่องเล่าเยอะแยะมากมายทีเดียวค่ะ สำหรับประสบการณ์ในการไปออกหน่วยฯ ในครั้งนี้ แต่ขอเก็บเอาไว้เล่าในครั้งหน้าละกันนะคะ สำหรับครั้งนี้ ดิฉันขอเชิญชวนทุกๆ ท่านที่ผ่านเข้ามาอ่านบล็อคนี้ แล้วสนใจที่จะบริจาคเสื้อผ้า, ผ้าห่มหรือสิ่งของเหลือใช้ให้กับเด็กนักเรียนโรงเรียนบ้านแม่สลิดหลวง สามารถส่งสิ่งของของท่านมาได้ที่ หน่วยบริการเคลื่อนที่ฯ สถาบันบริหารการวิจัยและพัฒนา อาคาร CITCOMS ชั้น 6 มหาวิทยาลัยนเรศวร
ในวันพฤหัสบดีที่จะถึงนี้ท่านผู้อำนวยการโรงเรียนบ้านแม่สลิดหลวงจะเดินทางมาประชุมในเขตใกล้จังหวัดพิษณุโลกและสามารถแวะมารับสิ่งของบริจาคได้ เราจะทำการมอบสิ่งของบริจาคทั้งหมดให้กับทางโรงเรียนในวันนั้น และหากท่านใดบริจาคมาหลังจากนี้ทางเราจะพยายามจัดส่งสิ่งของไปให้กับทางโรงเรียนภายหลังค่ะ
ขอขอบพระคุณต่อความกรุณาของท่านผู้มีจิตเมตตาแทนน้องๆ โรงเรียนบ้านแม่สลิดหลวง มา ณ โอกาสนี้ค่ะ
ขอขอบคุณอาจารย์วิภา...
หนังสือเล่มนั้นกล่าวถึงความหนาวเย็นของรัฐฉาน (ออกเสียง "ชาน" ในภาษาพม่า หรือ "สยาม" ตามตัวอักษร) ซึ่งคาบเกี่ยวกับรัฐกะเหรี่ยงในพม่า... ไม่ไกลจากฝั่งไทย
เมื่อนึกถึงการที่เด็กๆ เหล่านี้ได้เข้ามาพึ่งพระบรมโพธิสมภาร ไม่ต้องอยู่ท่ามกลางสนามรบในพม่า และมีคนไทยใส่ใจช่วยเหลือแล้ว...
ขอกราบอนุโมทนาในกุศลเจตนาของครูบาอาจารย์โรงเรียน ท่านผู้ให้การอุปการะเด็กๆ ตลอดจนอาจารย์ บุคลากร นิสิต นักศึกษา และท่านผู้มีส่วนร่วมในกุศลครั้งนี้ทุกท่าน... สาธุ สาธุ สาธุ
น่าสงสารเด็กๆ เหลือเกิน ขอบคุณคุณวิภามากๆๆๆ นะคะที่นำมาบอกเล่า
ยืนยันอีกครั้งหนึ่งครับว่าแอ๊ว (วิภา) เหมาะมาก ๆ สำหรับการเป็นหัวเรือใหญ่ของ mobile unit หลายคนอาจจะมาทำงานตรงนี้ได้ แต่ว่าน้อยคนนักที่จะทำงานตรงนี้ได้ดี ขอขอบคุณแทนเด็ก ๆ ที่บ้านแม่สลิดหลวง และขอเป็นกำลังใจให้ชาว mobile ตลอดเวลาครับ
ขอขอบพระคุณทุกท่านที่เข้ามาให้กำลังใจค่ะ และขอขอบพระคุณแทนเด็กๆ โรงเรียนบ้านแม่สลิดหลวงต่อความกรุณาของท่านผู้มีจิตเมตตาบริจาคสิ่งของ, เครื่องนุ่งห่ม วิภาได้รับทั้งเสื้อผ้าและของใช้เป็นที่เรียบร้อยแล้วค่ะ หากท่านใดสนใจที่จะบริจาคเพิ่มเติม หน่วยบริการเคลื่อนที่ฯ ของเรา ยินดีจะจัดส่งให้เด็กๆ ภายหลังค่ะ
อ่านแล้ว ภูมิใจที่ได้มีเพื่อนแบบแกมากเลยนะ
ฉันว่า...
แกเป็นคนที่มีคุณภาพของจังหวัดพิษณุโลกคนนึงเลยนะ
ค้นหาของใช้ของกะเหรี่ยงที่ทำด้วยไม้ไผ่