มาร่วมกันบริจาคเครื่องนุ่งห่มและข้าวของเหลือใช้ให้กับเด็กนักเรียนบ้านแม่สลิดหลวงกันเถอะค่ะ


อากาศที่นี่หนาวมาก และเด็กๆ ทุกคนต้องพยายามข่มตานอนให้หลับเพราะผ้าห่มผืนบางที่ห่มอยู่ทุกคืน ไม่สามารถต้านทานความหนาวไว้ได้ สำหรับเด็กนักเรียนตัวเล็กๆ อาจจะนอนไม่หลับทั้งคืน เพราะไม่สามารถจะข่มตาเอาชนะความหนาวได้

 

          เป็นผลพวงจากการเดินทางไปออกหน่วยบริการเคลื่อนที่ฯ (Mobile Unit) ที่โรงเรียนบ้านแม่สลิดหลวง อำเภอท่าสองยาง  จังหวัดตาก  ในวันที่ 23-24 ธันวาคม 2549 ที่ผ่านมาทำให้ดิฉันอดที่จะเขียนบล็อคนี้ขึ้นมาไม่ได้ 

เด็กๆ โรงเรียนบ้านแม่สลิดหลวงกับชุดแต่งกายประจำเผ่ากะเหรี่ยง

           ก่อนที่จะลงภาพกิจกรรมของการออกให้บริการของ Mobile Unit ดิฉันขอลงประกาศขอความอนุเคราะห์จากท่านผู้มีจิตเมตตากันก่อนค่ะ  เนื่องจากโรงเรียนบ้านแม่สลิดหลวง  ตั้งอยู่ในหุบเขาแถบเทือกเขาถนนธงชัย ด้วยสภาพภูมิประเทศที่เอื้ออำนวยให้ภูมิอากาศในยามหน้าหนาวเช่นนี้หนาวได้ที่ทีเดียวค่ะ  คงต้องขอใช้คำว่าหนาวมากๆ หรือศัพท์วัยรุ่นหน่อยเค้าคงจะพูดกันว่า "หนาวโคตรๆ " เลยค่ะ

           ระหว่างการประสานงานของ Mobile Unit ดิฉันสังเกตเห็นเรือนหอพักของเด็กนักเรียนชายของโรงเรียนบ้านแม่สลิดหลวง  จึงลองเดินเข้าไปดู  ภายในเรือนพักที่เป็นเรือนยาว  ดิฉันมองเห็นสัมภาระบางส่วนระเกะระกะอยู่ภายใน  ดิฉันมองแล้วมองอีกด้วยความแปลกใจว่า เอ๊....ทำไมนะข้าวของเครื่องใช้ของเด็กนักเรียนถึงมีน้อยขนาดนี้  ขนาดนี้ของดิฉันก็คือ เสื่อหนึ่งผืน  ผ้าห่มบางๆ หนึ่งผืน และเสื้อผ้าอีกไม่กี่ชุด (แขวนไว้บนหัวนอน)  และพบกล่องใบเล็กๆ ใส่ข้าวของอย่างอื่นอยู่บ้างไม่กี่กล่อง 

ภายในเรือนนอนของเด็กนักเรียนชาย

           อีกด้านของห้องดิฉันมองเห็นชั้นวางปิ่นโต และพบปิ่นโตวางอยู่หลายสิบอัน  บนผนังไม่ไกลกันนักมีแผ่นป้ายประกาศติดไว้  อ่านๆ ดูจึงพบว่าเป็นแผ่นป้ายประกาศเวรทำความสะอาดของน้องๆ ที่พักอาศัยอยู่ในโรงนอนนั่นเอง

ปิ่นโตของน้องๆ ที่วางไว้อีกด้านของเรือนนอน
.
ตารางเวรทำความสะอาดของเด็กๆ นักเรียนประจำ
.
.
ผมชื่อ เด็กชายอนุภาพ ครับ
.
.
ผมชื่อ เด็กชายเดชา ครับ...เวรของผมอยู่วันจันทร์ครับ
.
.

ราวตากผ้าของเด็กๆ อยู่ด้านหลังอาคารเรียน

           จากการเข้าไปพูดคุยและสอบถามกับเด็กๆ ที่ต้องพักอาศัยในโรงนอนแห่งนี้  ดิฉันได้ข้อมูลเพิ่มเติมมาว่า อากาศที่นี่หนาวมาก และเด็กๆ ทุกคนต้องพยายามข่มตานอนให้หลับเพราะผ้าห่มผืนบางที่ห่มอยู่ทุกคืน ไม่สามารถต้านทานความหนาวไว้ได้  สำหรับเด็กนักเรียนตัวเล็กๆ อาจจะนอนไม่หลับทั้งคืน  เพราะไม่สามารถจะข่มตาเอาชนะความหนาวได้

ผศ.ดร. วิบูลย์  วัฒนาธร  กำลังพูดคุยกับเด็กๆ นักเรียนประจำ ที่นอนพักอาศัยในเรือนนอนแห่งนี้

           ดิฉันนิ่งอึ้งไปสักพัก....ก่อนจะอดยิ้มให้กับน้องนักเรียนไม่ได้  เพราะตลอดเวลาที่น้องๆ ตอบคำถาม  น้องๆ นักเรียนเหล่านี้จะยิ้มไปด้วย  ยิ้มเหมือนกับว่าความลำบากที่เค้ากำลังประสบอยู่  มันเป็นเพียงเรื่องปกติธรรมดา  หนาวก็ต้องอดทน  เพราะถ้าไม่ทนก็ไม่รู้จะทำอย่างไร

อีกมุมหนึ่งของเรือนนอน

           ดิฉันมีเรื่องเล่าเยอะแยะมากมายทีเดียวค่ะ  สำหรับประสบการณ์ในการไปออกหน่วยฯ ในครั้งนี้  แต่ขอเก็บเอาไว้เล่าในครั้งหน้าละกันนะคะ  สำหรับครั้งนี้  ดิฉันขอเชิญชวนทุกๆ ท่านที่ผ่านเข้ามาอ่านบล็อคนี้  แล้วสนใจที่จะบริจาคเสื้อผ้า, ผ้าห่มหรือสิ่งของเหลือใช้ให้กับเด็กนักเรียนโรงเรียนบ้านแม่สลิดหลวง  สามารถส่งสิ่งของของท่านมาได้ที่ หน่วยบริการเคลื่อนที่ฯ  สถาบันบริหารการวิจัยและพัฒนา อาคาร CITCOMS ชั้น 6 มหาวิทยาลัยนเรศวร 

           ในวันพฤหัสบดีที่จะถึงนี้ท่านผู้อำนวยการโรงเรียนบ้านแม่สลิดหลวงจะเดินทางมาประชุมในเขตใกล้จังหวัดพิษณุโลกและสามารถแวะมารับสิ่งของบริจาคได้   เราจะทำการมอบสิ่งของบริจาคทั้งหมดให้กับทางโรงเรียนในวันนั้น  และหากท่านใดบริจาคมาหลังจากนี้ทางเราจะพยายามจัดส่งสิ่งของไปให้กับทางโรงเรียนภายหลังค่ะ

           ขอขอบพระคุณต่อความกรุณาของท่านผู้มีจิตเมตตาแทนน้องๆ โรงเรียนบ้านแม่สลิดหลวง มา ณ โอกาสนี้ค่ะ

หมายเลขบันทึก: 69582เขียนเมื่อ 26 ธันวาคม 2006 23:44 น. ()แก้ไขเมื่อ 23 มิถุนายน 2012 09:22 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (8)

ขอขอบคุณอาจารย์วิภา...

  • ผมเพิ่งอ่านหนังสือเรื่อง "รถเที่ยวสุดท้ายจากตองยี" ไปในช่วงวันเสาร์...

หนังสือเล่มนั้นกล่าวถึงความหนาวเย็นของรัฐฉาน (ออกเสียง "ชาน" ในภาษาพม่า หรือ "สยาม" ตามตัวอักษร) ซึ่งคาบเกี่ยวกับรัฐกะเหรี่ยงในพม่า... ไม่ไกลจากฝั่งไทย

  • พออ่านบันทึกของอาจารย์... น้ำตาซึมเลย
  • นึกถึงความทุกข์ของคนยามเย็น

เมื่อนึกถึงการที่เด็กๆ เหล่านี้ได้เข้ามาพึ่งพระบรมโพธิสมภาร ไม่ต้องอยู่ท่ามกลางสนามรบในพม่า และมีคนไทยใส่ใจช่วยเหลือแล้ว...

  • ขอแสดงความยินดีกับเด็กๆ เหล่านี้... เป็นลาภของท่านแท้ๆ ที่ได้อยู่อย่างปลอดภัย แม้หนาวสักหน่อยก็ยังน้อยกว่ากะเหรี่ยงฝั่งโน้น และยังมีคนใจบุญนำผ้าไปมอบให้

ขอกราบอนุโมทนาในกุศลเจตนาของครูบาอาจารย์โรงเรียน ท่านผู้ให้การอุปการะเด็กๆ ตลอดจนอาจารย์ บุคลากร นิสิต นักศึกษา และท่านผู้มีส่วนร่วมในกุศลครั้งนี้ทุกท่าน... สาธุ สาธุ สาธุ

   สวัสดีจ๊ะแอ๊ว  ขอร่วมบริจาคเสื้อผ้ากันหนาวด้วยคน

น่าสงสารเด็กๆ เหลือเกิน  ขอบคุณคุณวิภามากๆๆๆ นะคะที่นำมาบอกเล่า 

ยืนยันอีกครั้งหนึ่งครับว่าแอ๊ว (วิภา) เหมาะมาก ๆ สำหรับการเป็นหัวเรือใหญ่ของ mobile unit หลายคนอาจจะมาทำงานตรงนี้ได้ แต่ว่าน้อยคนนักที่จะทำงานตรงนี้ได้ดี ขอขอบคุณแทนเด็ก ๆ ที่บ้านแม่สลิดหลวง และขอเป็นกำลังใจให้ชาว mobile ตลอดเวลาครับ

ขอขอบพระคุณทุกท่านที่เข้ามาให้กำลังใจค่ะ  และขอขอบพระคุณแทนเด็กๆ โรงเรียนบ้านแม่สลิดหลวงต่อความกรุณาของท่านผู้มีจิตเมตตาบริจาคสิ่งของ, เครื่องนุ่งห่ม วิภาได้รับทั้งเสื้อผ้าและของใช้เป็นที่เรียบร้อยแล้วค่ะ  หากท่านใดสนใจที่จะบริจาคเพิ่มเติม หน่วยบริการเคลื่อนที่ฯ ของเรา ยินดีจะจัดส่งให้เด็กๆ ภายหลังค่ะ

อ่านแล้ว ภูมิใจที่ได้มีเพื่อนแบบแกมากเลยนะ

ฉันว่า...

แกเป็นคนที่มีคุณภาพของจังหวัดพิษณุโลกคนนึงเลยนะ

ค้นหาของใช้ของกะเหรี่ยงที่ทำด้วยไม้ไผ่

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท