ระหว่างดูแลห้องสอบเก็บคะแนนกลางภาค (วันนี้ ๒ ห้องรวมกัน ทั้งหมด ๗๐ คน) ผมนึกถึงหนังสือเล่มหนึ่งและเลยเถิดเป็นกลอนดังนี้
การศึกษา พาคนให้พ้นสัตว์
ช่วยขจัดชั่วหยาบตามวิถี
สู่มนุษย์สุดประเสริฐล้ำเลิศมี
คุณธรรมนำชีวีมิขาดสาย ฯ
หากยากไร้คุณธรรมนำความรู้
มิแตกต่างจากผู้หมดความหมาย
เห็นแก่ตัวเอาแต่ตนจนตัวตาย
คนถ่มถุยทุดน้ำลายใส่หน้าตน ฯ
ช่างเขาเถิดหากใครคิดทำชั่ว
อย่าเอาตัวเกลือกกลั้วให้มัวหม่น
ใครดี-ดี ใครชั่ว-ชั่ว ติดตัวตน
ไม่มีใครหนีพ้นวิบากกรรมฯ
หมายเหตุ : การศึกษาในความหมายนี้ หมายถึงการศึกษาเพื่อให้รู้ดีรู้ชั่ว รู้จักละอายในสิ่งที่ควรละอาย รู้จักเกรงกลัวในสิ่งที่จะเกิดผลร้าย รู้จักขวักไขว่ในสิ่งที่จะส่งผลอันเป็นคุณความดี
ไม่มีความเห็น