ตะลุยเชียงราย

ชี้ฟ้านั้น คงไม่มีใครไม่รู้จัก นั่นเป็นสถานที่ท่องเที่ยวแห่งหนึ่งของจังหวัดเชียงราย ซึ่งมีภูมิทัศน์ที่งดงามและไม่แพ้สถานที่เที่ยวที่ไหน เมื่อพูดถึงภูชี้ฟ้า ก็ต้องคิดถึงทะเลหมอกและดวงตะวันที่กลมโตเจิดจ้ากลางภูเขาที่เขียวขจี ความงามเหล่านี้ทุกคนต่างต้องการที่จะมาชมด้วยตาของตนเอง ท่ามกลางอากาศที่หนาวเหน็บ แต่ก็ไม่เกินความพยายาม และถ้าใครไม่ได้ไปสัมผัสกับบรรยากาศด้วยตนเอง คงไม่รู้หรอกว่าสวรรค์มีจริง ซึ่งที่พวกเราได้ไปสัมผัสกันมา
ในขณะนั้นเป็นช่วงก่อนเข้าหน้าหนาวประมาณปลายเดือนตุลาคมพอดี แต่ตอนนั้นอากาศก็เริ่มเย็นแล้ว พวกเรารวมตัวกันที่ท่ารถหมอชิตเพื่อมุ่งหน้าไป จ.เชียงราย การเดินทางเป็นไปอย่างสะดวกแต่ไม่ค่อยสบาย ใช้เวลาเดินทางตลอดทั้งคืน เลยเมื่อยก้นไปหน่อย
การเดินทางขึ้นภูนั้น ต้องใช้พาหนะที่เครื่องยนต์ต้องแรงและที่ขาดไม่ได้คือคนขับของเราที่ทั้งเก่ง มีความชำนาญในเส้นทาง ซึ่งพี่คนนี้เป็นเพื่อนรุ่นพี่ ของเพื่อน ของเพื่อนเรา (เอ๊ะ…งงหล่ะซิ) ก็เพื่อนรุ่นพี่เรานั่นแหละ เพราะว่าเราได้เพื่อนใหม่ที่เชียงรายและขึ้นภูไปพร้อมกัน ตอนนี้เราก็เตรียมตัวขึ้นภูกันแล้ว ระยะเวลาในการขึ้นภูนั้น นานเหมือนกัน และทางก็ชันมาก เห็นว่าพี่ที่มากับเรานั้นบอกว่าสามารถขึ้นภูได้ ประมาณ 2 ทาง แล้วแต่ว่าจะเลือกเส้นทางไหน ช่วงก่อนที่จะถึงที่พักนั้น เป็นเส้นทางที่มีความชันมาก ถ้าเครื่องไม่แรงจริงก็ขึ้นไม่ได้นะ เห็นรถสวยๆ แพงๆ แต่ก็ยังขึ้นไม่ได้ ต้องให้คนบนรถลงแล้วเดินขึ้นไปแทน ระยะทางก็ไม่ใช่ใกล้ๆ

บริเวณที่ชมทะเลหมอกยังต้องเดินเท้าต่อขึ้นไปอีกประมาณ 20 นาที พวกเรามาถึงที่พักกันประมาณช่วงเย็นเลยตัดสินใจว่าจะเดินขึ้นไปในช่วงเช้า

ในที่สุดเช้าอันสดใสก็มาถึง พวกเราตื่นกันแต่เช้ารีบเตรียมตัวขึ้นภูและอุปกรณ์สำคัญก็คือ กล้องถ่ายรูปและไฟฉาย เพราะระหว่างทางมีแต่ต้นไม้ หญ้า และความมืด แต่ที่นี่ทางภูได้ทำทางเอาไว้ให้มีเป็นขั้นบันไดบ้างบางช่วง เลยไม่ต้องกลัวว่าจะหลงทาง ตอนนี้อากาศหนาวมากๆ กว่าจะถึงเล่นเอาเหนื่อยเหมือนกัน
เราขึ้นมาถึงก่อนที่ดวงอาทิตย์จะขึ้นสักระยะหนึ่ง ความตื่นเต้นของพวกเราเริ่มมากขึ้นเรื่อยๆท่ามกลางอากาศที่หนาวเหน็บ จนเวลานั้นมาถึง ทะเลหมอกที่ขาวโพลนดวงตะวันที่กลมโตค่อยๆเจิดจ้ากลางภูเขาที่เขียวขจี จนทำให้พวกเราลืมอากาศที่หนาวไปเลย

นั่นแหละค่ะคือความประทับใจของพวกเราที่ได้พบมา
แล้วคุณหล่ะมีความประทับใจกับการท่องเที่ยวในประเทศไทยอย่างไร ?

[poo]

...  มนต์เมืองเหนือ ตรึงตราตรึงใจ ผู้คนมานักต่อนัก

... คิดถึงจัง คิดถึงขุนเขา สายน้ำ .... เชียงรายรำลึก

[คนคนหนึ่ง+คนหนึ่งคน]

เจ็บ คือเจ็บทั้งร่างกายและจิตใจ

เสียความรู้สึก คือทั้งหัวใจทั้งความคิด

แต่จงลืมมันซะจงเก็บแต่เรื่องราวที่ดีๆไว้ในหัวใจ(ก็จะเก็บสิ่งดีดีไว้ใจหัวใจเสมอ)

ถึงแม้มันจะ "เจ็บ" และ"เสียความรู้สึก"มากมายขนาดไหน แต่ก็ขอเก็บไว้แค่ในใจ

ของคนคนหนึ่งและคนหนึ่งคนตลอดไป ไม่มีวันลืมเธอได้