ครู อาจารย์ผู้น่าสงสาร


ครู อาจารย์จะได้ทำงานตอนไหน เพราะเมื่อให้พักก็ต้องพัก (“หยุด”การทำงาน) ถ้าไม่พัก ก็อาจจะผิดระเบียบ หรือคำสั่ง ที่อื่นๆ ก็มีห้องเรียนของนักเรียน นิสิต นักศึกษา ไม่ใช่ “ห้องสอน” หรือ “ห้องวิจัย” หรือ “ห้องบริการวิชาการแก่สังคม” หรือ “ห้องทะนุบำรุงศิลปวัฒนธรรม” ตามหน้าที่ของอาจารย์สักหน่อย

          ตั้งแต่ผมเป็นอาจารย์ในมหาวิทยาลัยมา ก็  30 กว่าปี ก็พอจะรู้บทบาทและหน้าที่ของตัวเองว่ามีสอน วิจัย บริการสังคม และทะนุบำรุงศิลปวัฒนธรรม  

ทุกเช้า พอผมเดินทางมาถึง ก็จะเข้าไปลงลายมือชื่อในสมุด ที่สำนักงานภาควิชา           

ตั้งแต่เช้า ผมก็ไปเซ็นชื่อที่สำนักงานภาควิชาฯ และก็ไปนั่งที่ห้องพักอาจารย์ ใกล้ ๆ ห้องพักอาจารย์ก็จะมีห้องเรียนของนักศึกษา ใกล้ๆกับห้องเรียนก็จะมีห้องเครื่องมือวิจัยและห้องปฏิบัติการวิชาต่าง ๆ  

แต่ไม่มีห้องทำงานอาจารย์ ผมเดินดูจนทั่วแล้วครับ ไม่มีจริงๆผมก็เลยสบายใจ และมานั่ง พัก ในห้อง พักอาจารย์  

ห้องในตึกต่างๆ ที่อาจารย์ส่วนใหญ่ถูกจัดให้นั่งอยู่ประจำก็คือ ห้องพักอาจารย์ เหมือนกับ ห้องพักครู ในโรงเรียนที่ผมเคยเห็นสมัยเด็กๆ  

และก็บังเอิญไม่ใช่ ห้องพักการทำงาน ที่ผมกลัวจะโดนคำสั่งแบบนี้มากที่สุด เพราะ ผมชอบทำงาน มากกว่า พักการทำงาน 

นี่คือระบบสภาพแวดล้อมที่ผมเป็นอยู่ 

ผมก็ระวังตัวแจเลยครับ กลัวจะผิดระเบียบการปฏิบัติราชการ 

 พยายามมาเปิดพจนานุกรม คำว่าการ พัก กับการ ทำงาน ของอาจารย์ต่างกันอย่างไร  ก็พบว่า

  • การทำงาน คือการใช้อวัยวะส่วนต่าง ๆ ทำกิจกรรมตามความสามารถ จนทำให้เกิดผลงานต่างๆ  
  • แต่การ พัก คือการไม่ต้องทำงาน หรือหยุดทำงาน และผมก็ยังเคยเรียนวิชา สุขศึกษา ที่กล่าวว่าการ พักผ่อน ที่ดีที่สุด คือการนอนหลับ

 เพราะฉะนั้น ผมจึงได้ข้อสรุปมาว่า ความคาดหวังของสังคม และผู้ออกแบบอาคาร  ให้กับมหาวิทยาลัย  

(เฉพาะ มหาวิทยาลัยที่ผมทำงานอยู่นะครับ ที่อื่นผมไม่ทราบ ใครทราบว่ามีห้องทำงานอยู่ในสถาบันไหน ช่วยบอกหน่อยนะครับ ผมจะได้ไปสมัคร เพราะผมชอบทำงาน มากกว่า พัก ครับ)

 คือ ตั้งใจให้อาจารย์ ได้ พัก (หรือ นอนหลับ”) เพราะเค้าให้พักไม่ได้ให้มา ทำงาน           

แล้ว ครู อาจารย์จะได้ทำงานตอนไหน เพราะเมื่อให้พักก็ต้องพัก (หยุดการทำงาน)

ถ้าไม่พัก ก็อาจจะผิดระเบียบ หรือคำสั่ง ที่อื่นๆ ก็มีห้องเรียนของนักเรียน นิสิต นักศึกษา  ไม่ใช่ ห้องสอน หรือ ห้องวิจัย หรือ ห้องบริการวิชาการแก่สังคม หรือ ห้องทะนุบำรุงศิลปวัฒนธรรม ตามหน้าที่ของอาจารย์สักหน่อย   

โอ้ย.....น่าสงสารครู อาจารย์จริง ที่ไม่มีที่ทำงานที่ทำให้มีคุณค่าของชีวิตได้เลย 

หรือว่า เป็นเฉพาะ โรงเรียนบ้านกุดจิก ที่โคราช ที่ผมเคยเรียน ที่มีแต่ห้อง พักครู และมหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ และ มหาวิทยาลัยขอนแก่น ที่ผมเคยเรียนและทำงาน ที่มีแต่ห้อง พักอาจารย์ แต่ไม่มี ห้องทำงาน ของอาจารย์ 

และ การพัก ส่วนใหญ่ก็อาจจะต้องนอน 

เพราะการ พัก ที่ดีที่สุดคือการนอนหลับ การนั่งคุยกัน หรือ เล่นเกมส์คอมพิวเตอร์ อย่างที่ผมทำอยู่นี่ เขาว่ายังไม่ใช่การ พัก ที่แท้จริง ซึ่งผมก็ฝืนเจตนาของทั้งผู้สร้างมหาวิทยาลัย และผู้ออกแบบสร้างตึก อย่างช่วยไม่ได้จริง           

ผมเพิ่งเข้าใจ ในประเด็นนี้เอง ตอนที่มานั่งเขียนนี่แหละ ว่าทำไม ครู อาจารย์ส่วนใหญ่ถึงตัดสินใจนอนอยู่ที่บ้าน หรือที่ไหนก็ได้ แล้วแต่ ที่ชอบๆของแต่ละคน 

เพราะไม่รู้จะมา นอน ทำไมในห้อง พักครู ในโรงเรียน หรือ ห้องพักอาจารย์ ในมหาวิทยาลัย  

เตียงก็ไม่มี ที่นอนก็ไม่มี หมอนและผ้าห่มก็ไม่มี

จะ พัก ทั้งทีก็ต้องฟุบกับโต๊ะ หรือหลับคาเก้าอี้ ทรมานจะตาย ยังไงก็คงไม่ดีกว่า นอนอยู่ที่บ้าน 

 040625%20002

 การนอนอยู่ที่บ้าน ยังเป็นการช่วยหน่วยงาน และประเทศชาติ ในนโยบายช่วยชาติประหยัดค่าใช้จ่ายต่าง ๆ มากมาย ทั้งน้ำมันรถ กระแสไฟฟ้า และอุปกรณ์ต่าง ๆ ได้ประโยชน์ อีกหลายต่อ 

ผมเลยเชื่อว่า ครู อาจารย์เหล่านั้นคงหวังดีต่อประเทศแน่นอนจึงไม่ได้มา พัก ใน ห้องพักครู ในโรงเรียน และห้องพักอาจารย์ในมหาวิทยาลัย            

แล้วทำไมอาจารย์เหล่านั้นถึงน่าสงสาร ก็เพราะว่าทั้งชีวิตส่วนใหญ่มีแต่การพักผ่อนนอนหลับแล้ว ค่าของคนอยู่ที่ผลของงานนั้น จะอยู่ตรงไหน จะทำอะไรก็ไม่ได้ เพราะจะผิดวัตถุประสงค์การก่อตั้งมหาวิทยาลัย และการสร้างอาคารไปซะทั้งหมด          

 ท่านทั้งหลายครับกรุณาเห็นใจครูในโรงเรียน และอาจารย์มหาวิทยาลัย หน่อยนะครับ 

นี่คือกิจวัตรประจำวันที่ต้องทำไปอย่างนี้ ประเทศชาติก็ก้าวหน้าได้อย่างเท่าที่เห็นนี่แหละครับ

แล้ว ทำไมผมถึงคิดว่าอาจารย์มหาวิทยาลัยถึงน่าสงสาร

ก็เพราะเป็นคนที่ไม่ต้องทำงานอะไรเลยก็อยู่ได้

เพราะเขากำหนดไว้อย่างนั้น  

ดังนั้น ผมจึงสรุปว่า ครูตามโรงเรียน และอาจารย์ในมหาวิทยาลัยน่าสงสารมากที่สุดครับ  

หรือใครไม่เห็นด้วยบ้างครับ

หมายเลขบันทึก: 69441เขียนเมื่อ 26 ธันวาคม 2006 11:21 น. ()แก้ไขเมื่อ 2 เมษายน 2012 14:14 น. ()สัญญาอนุญาต: สงวนสิทธิ์ทุกประการจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (19)
สวัสดีครับอาจารย์
   อาจด้วยเหตุที่ท่านว่ามากระมัง  ผมจึงไม่ค่อยได้ไปนั่งในห้องพักอาจารย์ที่เขาจัดให้  เพราะผมไม่อยากพักมากนักเช่นกัน  เวลาในชีวิตไม่รู้ว่าจะเหลือยู่อีกกี่วัน สิ่งที่ น่าทำ  ควรทำ และ อยากทำ มันมีอีกมากเหลือเกิน  ผมจึงหามุมที่ผมจัดเองให้มีความสะดวกที่ผมจะทำอะไรๆ ตามใจปรารถนาได้  แคบ + รกรุงรังบ้าง แต่สุขใจกว่าไปนั่งเพ้อเจ้อ หรือดูรายการไร้สาระ จากทีวีในห้องพักเป็นไหนๆครับ

อ้าว ทำไมอาจารย์พินิจมีห้องทำงานด้วยเหรอครับ

ทำไมผมไม่มีล่ะ ผมขอย้ายไปอยู่กับอาจารย์ได้ไหม

อยากทำงานครับ ไม่อยากพัก

สวัสดีค่ะท่าน...ดร. แสวง รวยสูงเนิน

  • ที่โรงเรียน..ไม่มีห้องพักครูค่ะ 
  • ครูอ้อย....อยู่ในห้องทำงานตลอดทั้งวันค่ะ

เหอ ๆ ของนิวมีห้องพักอาจารย์   มีเครื่องคอมพิวเตอร์ประจำโต๊ะอาจารย์ทุกคน /   มี Internet  ให้อาจารย์ใช้   มี printer ให้อาจารย์  print เพื่อเตรียมการสอน  และมี ๆๆๆ  และมี  อะไรหลาย ๆ อย่าง   ให้อาจารย์ใช้มากมาย

การทำงานในทัศนะของนิวก็คือการพักผ่อน  นิวไม่เคยมองว่าการเตรียมสอน  หรือการเข้าสอนเป็นภาระหน้าที่  แต่กลับมองว่า..มันเป็นกิจกรรมที่เราทำด้วยความสุข  และเต็มใจ    

กราบเรียนด้วยความเคารพคะ

ปกติผมใช้ห้องพัก อาจารย์เป็นที่ส่งงานนักศึกษา หรือคุยกับนักศึกษานอกห้องเรียน แต่บางทีก็ใช้เป็นที่พักผ่อนอริยาบทจริง ๆ หรือแม้กระทั้งกินขนม แต่เทอมนี้ ห้องพักอาจารย์พิเศษหายไปแล้วกลายเป็นห้องพักผ่อนอาจารย์ไป เพราะมีแต่โซฟา 1 ชุด ทีวีแล้วก็ตู้เย็น จะไปนั่งรับงานเด็กหรือคุยกันปรึกษาก็ไม่ได้จะรบกวนคนอื่นเขา ถ้าคราไหนมีส่งงานทีก็ต้องปุเรง ๆ แบกกลับบ้านไปตรวจ หรือนักเรียนมาหาผมก็ต้องไปนั่งตามสวนคุยงาน เศร้าจายยย ทำงานขยัน ๆ ก็อย่าลืมสุขภาพกันด้วยนะครับ

สวัสดีคะคุณ พิเศศ

อืมมม นิวคิดว่าก็ไม่เห็นจะเป็นไรเลยนี่คะ  ทำไมเราต้องทำตัวเองให้ลำบากด้วยคะ  เพราะที่นี่คือห้องพักอาจารย์   และถ้ามีโซฟา  ก็ใช้โซฟาเป็นที่ปรึกษาหรือพูดคุยกับนักศึกษาก็ได้คะ   บางครั้งการที่เรารู้จักเกรงใจคนอื่นมันก็เป็นสิ่งที่ดี   แต่ถ้าการเกรงใจนั้น  ทำให้เรารู้สึกลำบากใจ  ก็ขอเห็นแก่ตัวเถอะ  นิวคิดแบบนี้นะคะ...

ดร.แสวง ทำงานมา 30 ปี แหะ ๆ มากกว่าอายุของนิวอีก   กราบเรียนแสดงความคิดเห็นด้วยความเคารพนะคะอาจารย์

ครูอ้อยครับ

โชคดีจังเลย ทำบุญมาด้วยอะไรครับ

ชาติหน้าผมจะได้มีที่ทำงานครับ

น้องนิว ครับ ผมว่าคุณโชคดีมากครับ

เพราะเฟอร์นิเจอร์ในห้องผม ผมต้องซื้อเองหมดทุกชิ้น ตั้งแต่โต๊ะ เก้าอี้ ตู้ คอมพิวเตอร์ทั้งชุด และ อื่นๆ

ที่จริงผมน่าจะขนเตียงและที่นอนมาปูมากกว่า เพราะมันเป็นห้องพักอาจารย์ ไม่ใช่ห้องทำงาน

ส่วนของคุณพิเศศนั้น ที่ มข มีอยู่ครับเราเรียกว่าห้องกาแฟครับ ห้ามนำเอกสารเข้า

เขาต้องการให้ห้องว่างไว้คุยกัน

เลยทั้งหมดแล้ว ผมยังไม่มีห้องทำงาน

เอ๊ะ สงสัยผมเป็นอยู่ที่เดียวนะนี่

ใครๆ เขาก็มีหมด

ผมเปลี่ยนชื่อเรื่องซะดีไหมนี่

ครูที่ดีคือครูที่ใช้ความรู้ที่มีอยู่ไปในทางที่ดี 

การใช้ความรู้ไปในทางที่ดีต้องมีพื้นที่ให้ใช้

พื้นที่ที่ดีคือพื้นที่ที่มีแต่ความจริงของชีวิต 

ครูที่ดีต้องแสวงหาสิ่งที่ดี

เหมือนคุณครูแสวง  รวยสูงเนิน 

 

ท่านขุนพล เม็กดำ

 ผมอิจฉาท่านครับ ผมยังไม่มีที่ทำงานเลยครับ มีแต่ห้องพัก ไม่ใช่ห้องทำงานครับ

ท่านอย่าทำให้ผมอิจฉามากกว่านี้สิครับ

เดี๋ยวผมจะลาออกไปอยู่กับท่านนะครับ มีตำแหน่งภารโรงว่างสักตำแหน่งไหมครับ

  คับที่อยู่ได้

คับใจก็ต้องอยู่ได้

เพราะ...มาเป็นอาจารย์แล้วนี่

ห้ามตีโพยตีพาย ที่นี่ประเทศไทย อย่าแหยมโดยไม่จำเป็น แค่จะออกไม่ออกนอกระบบนี่ก็แย่แล้ว ถ้าออกนอกระบบได้ บางทีอาจจะเปลี่ยนปรับห้องหับให้ก็ได้ ไม่แน่นะ สมัยนี้ต่างประเทศเขาสอนกันนอกห้องมากกว่าในห้อง เรื่องห้องพักห้องอะไรนี่จึงไม่สำคัญ ปัญหามันอยู่ที่ห้องใจ มากกว่า ทำใจได้ อะไรๆก็สะดวกใจขึ้น

สำคัญที่ใจ!!!ครับท่านเล่าฮู

เห็นด้วยกับท่านครูบาค่ะ คับที่อยู่ได้ แต่สำหรับดิฉันคับใจจะอยู่ไปทำไม  หาที่มันโล่งใจอยู่ให้มีความสุขกับการทำงานดีกว่าถ้าจะให้ดีได้ทำงานกับเพื่อนร่วมงานที่รู้ใจยิ่งประเสริฐ ผลงานที่ได้รับรองสุดยอด
ผมแค่หาที่ทำงานไม่ได้เท่านั้นแหละครับ

เป็นครูคะ  แต่ว่าหลังจากสอนในชั้นเรียนแล้วก็ไปห้องแนะแนว  ซึ่งเป็นห้องที่นั่งทำงานบ้าง  นักเรียนส่งงานบ้าง  หรือพูดคุยให้คำปรึกษานักเรียนบ้าง  พักบ้าง  อยู่ประจำห้องแทบตลอดหลังจากหมดชั่วโมงสอนแล้ว  เลยไม่แน่ใจว่าที่นั่งประจำอยู่เนี้ย  รวมเรียกว่าห้องพักครูหรือเปล่า  แต่ตามป้ายที่มีบอกไว้เรียกว่าห้อง Guidance Room  คะ  ปัจจุบันโรงเรียนยุคใหม่ไม่มีห้องพักครูแล้วคะ  ไปดูได้ที่โรงเรียนเชียงกลมวิทยา  จังหวัดเลยนะคะ  เรามีแต่ห้องบริหารงานทั่วไป  บริหารงานวิชาการ  ห้องปฏิบัติการ  ห้อง...จิปาถะคะ  รวมทั้งห้องคาราโอเกะสำหรับครูและนักเรียนด้วย  แต่ไม่มีห้องไหนมีชื่อว่าห้องพักครูคะ

แล้วแบบนี้เรียกว่าน่าสงสารครูไทยบ้างไหมคะ  เมื่อเวลาในตามตารางสอนบอกไว้ว่า  พักเที่ยง  ครูควรไปอยู่ที่ไหนดี  เฮ้ย!

แล้วก็คิดเป็นสารัตถะนะคะ

แค่งานปฎิรูปการศึกษา  กองอยู่ตรงหน้า  ตามที่ท่านนักคิดนักวิชาการทั้งหลายฝันอยากให้เป็น  ครูผู้ปฏิบัติงานก็แย่พออยู่แล้ว

ร่วมแลกเปลี่ยนคะ  คอลัมแปลกแต่ก็เป็นมุมมองที่น่าอ่านคะ

นี่ก็น่าสงสารครับ ไม่ได้พักเลย ระวังเจ้านายสั่ง "พัก" ราชการ เพราะทำงานหนักเกินไปนะครับ เหมือนที่ทหารเขาจัดแถว สักพักเขาจะตะโกนว่า "พัก" นะครับ

สวัสดค่ะ อาจารย์แสวง

หนูเป็นอาจารย์อยู่ มข เหมือนกันค่ะ  แต่ในขณะที่อาจารย์แสวงเป็นอาจารย์ที่ มข เกือบ 30 กว่าปี หนูเพิ่งเป็นอาจารย์ที่ มข มาได้ประมาณ 3 ปีเศษ ๆ  ประสบการณ์ของหนูก็คงจะน้อยนิดถ้าเที่ยบกับประสบการณ์ของอาจารย์ มีหลายสิ่งหลายอย่างที่หนูควรจะเรียนรู้ต่อไป

ตั้งแต่ทำงานมา รู้สึกแทบไม่มีเวลาพักเท่าไหร่ค่ะ    อาจเป็นเพราะหนูชอบทำงาน  จึงมีทั้งงานที่หามาเอง (ให้การบ้านนักศึกษาเกือบทุกสัปดาห์เพื่อให้นักศึกษารู้จริง และทำได้จริง แตก็ตรวจไม่ทัน  ตอนนี้จึงต้องเอาวันหยุดปีใหม่มาตรวจการบ้านนักศึกษา เพื่อให้นักศึกษาทราบคะแนนระหว่างภาค) และงานที่คนอื่นทั้งในและนอกมหาวิทยาลัยหามาให้ ทั้งงานบริหาร  งานบริการวิชาการ และงานวิจัย

ห้องทำงานที่หนูทำงานอยู่  ก็ไม่ได้เขียนว่าเป็นห้องพักหรือห้องทำงาน ก็เลยใช้เป็นทั้ง 2 อย่าง  

ขอชื่นชมและนับถืออาจารย์นะค่ะที่ได้พยายามทั้งปฏิบัต ิและถ่ายทอดความรู้ที่นำไปใช้จริงในชีวิตได้ 

ดร. กานดา ผมพยายามทำเรื่องธรรมดาให้เป็นเรื่องสนุก ล้อเล่น ในลักษณะของ Storytelling นะครับ ซึ่งเป็นการจัดการความรู้อีกเทคนิคหนึ่ง หวังว่าอาจารย์คงไม่งง และคิดว่าผมเป็นประสาทนะครับ ผมพยายามทำให้เบาๆ ลดความเครียดรับปีใหม่ครับ เรื่องอื่นๆ ผมเขียนเครียดมากไปหน่อยก็รู้ครับ หักมุมให้เบาบ้างเท่านั้นครับ ปีหน้าเตรียมเรื่องหนักๆลงเพียบครับ โปรดติดตามตอนต่อไปครับ
ครู-อาจารย์คือแม่พิมพ์ของชาติค่ะ
ครูคือแม่พิมพ์ของชาติค่ะ
พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท