ข้อมูลส่วนตัว ขอกันได้ง่ายจัง ?

เมื่อวานมีกระดาษเวียน  1 แผ่น   เป็นกระดาษจริงๆ ค่ะ  ไม่ใช่หนังสือเวียน   เพราะไม่ระบุหน่วยงานผู้เป็นเจ้าของ      ในกระดาษระบุว่าขอทราบข้อมูลเหล่านี้.....เพื่อทราบถึงสภาวะสุขภาพของเจ้าหน้าที่ในโรงพยาบาล     

.

ข้อมูลที่ว่าคือ   ชื่อ  อายุ   เพศ   น้ำหนัก   และส่วนสูง     แต่ละคนกรอกข้อมูลไป  บ่นไป   ว่าใครนะเป็นคนขอข้อมูล   และขอไปทำอะไร   (หมายถึงถ้าทราบข้อมูลพวกนี้แล้วจะทำอะไรต่อ)    ก็รู้ๆ  กันอยู่ว่า   ข้อมูลพวกนี้นะ   โดยเฉพาะ  อายุและน้ำหนัก   สาวๆ   เค้าไม่อยากจะบอกกันหรอก     (มันแสลงใจ) 

.

อันที่จริงน่าจะมีวิธีที่ดี   ที่จะจูงใจให้เจ้าของข้อมูล    กรอกข้อมูลให้ด้วยความเต็มใจ     อย่างเช่นจัดกิจกรรมวัดสมรรถภาพของร่างกายที่   ภาควิชาพยาธิวิทยาจัดขึ้นปีละครั้ง  (จัดมาสองปีแล้ว)      ขอชมคนกันเองว่า     เป็นกิจกรรมที่ดีมาก   ได้ข้อมูลที่ต้องการครบถ้วน  ทั้งอายุ  ส่วนสูง น้ำหนัก   ความหนาของผิวหนัง (ไขมันที่ซุกซ่อนอยู่ใต้เสื้อผ้า)   และทราบถึง "สมรรถนะทางกายภาพ"  ของผู้เข้าร่วมทดสอบ  ทุกคนเต็มอกเต็มใจ  เข้าร่วมการทดสอบและให้ข้อมูล   อย่างสนุกสนาน    เรียกว่าใครไม่ทำเป็นอัน "ตกเทรน"

.

อีกกิจกรรมหนึ่งที่ดี   (จัดโดยคณะแพทย์ ฯ)  คือ  "1  mile walk test"     มีการให้เดินเร็วเป็นระยะทาง 1 ไมล์   และวัดชีพจร   ก่อนและหลังเดิน     และนำข้อมูลไปคิดเป็น index โดยใช้อายุและน้ำหนักเป็นปัจจัยร่วมด้วย    กิจกรรมนี้เจ้าหน้าที่ส่วนใหญ่  ชอบกันมากค่ะ   เพราะได้ข้อมูลมาอวดกันว่า    ทดสอบแล้ว  ได้ดี   ปานกลาง   หรือต้องปรับปรุง  (มีการเกทับกัน  เป็นที่สนุกสนาน)

.

แม้จะสงสัยว่า   แบบสำรวจข้อมูลที่ว่าไว้ข้างต้น   เป็นการล้วง  ข้อมูล  "ส่วนตัว"   แต่ก็เห็นว่าหลายคนกรอกข้อมูลให้   (เพราะคิดว่าคนขอข้อมูลน่าจะเป็นคนกันเอง  คณะแพทย์ของเรา)   กรอกไปบ่นไปว่า    ต่อไปถ้าเค้าขอข้อมูล "สัดส่วน"    พวกเราจะหลวมตัวบอกไปมั๊ยเนี่ย........

[ปารมี]

ทางโรงพยาบาล เป็นคนขอค่ะ เขามีนโยบายให้ภาควิชา/หน่วยงาน สร้างเสริมสุขภาพ และตัวชี้วัดที่เขาจะใช้วัดในปีงบประมาณ 2550 นี้ คือ BMI  เพราะ one mile walk test มีคนเข้าร่วมจำกัด  หมอเสนอให้เขาทำ วัดสมรรถภาพแบบภาคเรา เขาก็บอกว่า ทำกับคนทั้งโรงพยาบาลลำบาก เลยออกมาเป็น BMI ซึ่งใช้แค่น้ำหนักและส่วนสูงในการคำนวณ คุณ nidnoi ติงมาก็ดี หมอจะส่งเฉพาะตัวเลข โดยไม่แนบระบุชื่อเจ้าของข้อมูล ขอบคุณค่ะ  

[จันทรรัตน์ เจริญสันติ]

มองทั้งแง่ความน่าเชื่อถือของข้อมูลด้วยนะคะ ขนาดใช้เครื่องชั่งน้ำหนักก็ยังต้องทดสอบความเที่ยงตรงก่อนเลย

อ่านบันทึกแล้วนึกถึงเรื่องที่เคยเป็นกลุ่มตัวอย่างข้อมูลเรื่องไขมันค่ะ ปรากฏว่าเครื่องชั่งน้ำหนักของนักวิจัยชั่งได้เกินไป 2-3 กิโลเกือบทุกคน พอกลุ่มตัวอย่างได้มาคุยกันและเห็นว่าผลการวิจัยจะผิดพลาดโดยเฉพาะเป็นงานวิจัยเกี่ยวกับภาวะสุขภาพของนักศึกษาบัณฑิตศึกษาสาขาการพยาบาลในหลายสถาบัน ก็รีบไปเรียนอาจารย์ท่านเจ้าของโครงการวิจัย ปรากฎว่า ท่านบอกว่า "เก็บข้อมูลไปหมดแล้ว ถ้าต้องมาชั่งน้ำหนักใหม่จะเสียเวลา เอางี้ จะลบออกคนละ 3 กิโลละกัน" ก็เลยเรียนท่านไปว่า งั้นขอถอนตัวจากโครงการค่ะ.ไม่เกรงใจค่ะ ...ยิ่งถ้าเป็นในหน่วยงานเดียวกัน บางทีเพราะความเกรงใจกันในเรื่องให้ข้อมูล มีใบอะไรมาก็ช่วยๆกรอกๆไป ...ถ้าเป็นการทำวิจัยถือว่า เชื่อถือไม่ได้เลยนะคะ  ผิดจริยธรรมด้วยค่ะ

[nidnoi]

เรียน อ.ปารมี

อันที่จริงพวกเรายินดีให้ข้อมูลค่ะ 
ขอเพียงว่า   บอกที่มาที่ไป   ทำอะไรเพื่ออะไร   ใครเป็นคนขอมา    เท่าก็โอ...แล้วค่ะ

แต่....อาจจะได้ข้อมูลที่ไม่ค่อยอัพเดด  นะคะ   เพราะบางคนก็บอกน้ำหนักที่ชั่งเมื่อหลายเดือนก่อน (ซึ่งเบากว่าตอนนี้หลายกิโล)

[nidnoi]

ขอบคุณ  อ.จันทรรัตน์ ค่ะ  ที่มาให้ข้อคิดที่ดี

โชคดีค่ะ   ที่การขอข้อมูลครั้งนี้ไม่ไช่งานวิจัย   แต่เป็นนโยบายสร้างเสริมสุขภาพ  อย่างที่ อ. ปารมี บอก