สัมผัสที่ปลายนิ้ว คุณไพวรรณ์ ขันติกิจ
ขึ้นชื่อเรื่องบันทึกแบบนี้ อาจจะมีใครทักท้วงได้ว่า
เอ๊ะ…. บังอาจ … เฉยโอกาสแต๊ะอั๋งคุณนิดหน่อยได้ยังไงเนี่ย…
..เปล่านะ ยังไงก็แต๊ะอั๋งผ่านหน้าจอไม่ได้หรอก…. และอาจจะโดนฝ่ามือพิฆาตเอาได้..
<h3>แต่การสัมผัสที่ปลายนิ้วนั้น…</h3><h3>… คือ สัมผัสจากบันทึกใน gotoknow เรื่องราวที่ถูกกลั่นกรองจากสมอง ถ่ายทอดผ่านปลายนิ้วคุณนิดหน่อยที่จิ้มคีย์บอร์ดตะหากล่ะ…</h3>
นอกจากพรรคพวก เพื่อนๆชาวgotoknow ที่คุ้นเคยกันแล้ว คุณนิดหน่อยจะรู้หรือไม่ว่า คุณมีแฟนคลับที่ติดตามอ่านบันทึกของคุณอีก 2 ท่าน ที่ขอนแก่น ซึ่งเอาแต่ติดตามอ่านบันทึกของคุณอย่างเดียว
ไม่ค่อยเขียนความเห็นในบันทึกมากนัก..
… ไม่เขียนเลยสิ ถึงจะถูก…
ในระหว่างการกินส้มตำด้วยกัน เลยสัมภาษณ์เค้ามาฝากว่า
“อะไรคือเหตุผลที่ทำให้ทั้ง 2 คนนี้ ติดตามบันทึกของคุณนิดหน่อยมาตลอด….”
สงสัยครับ เพราะ 2 ท่านนี้ บอกออกมาเลยว่า ชอบอ่านบันทึกของพี่นิดหน่อย ทั้งๆที่ใน gotoknow มี blogger หลายท่าน
แต่ทำไม ชื่อแรกที่พูดออกจากปาก จึงเป็นชื่อคุณนิดหน่อย…
….. เหตุผลสำคัญเพราะ 2 คนนี้ กำลังเรียนพยาธิวิทยานั่นเอง…
… แต่ก่อน เมื่อเรียนไป เกิดอาการเครียด สับสนว่า สิ่งที่เลือกเรียนนี้ ถูกต้องหรือไม่ หรือควรจะลาออก ไปเลือกเรียนทางด้านอื่นดี
ไม่รู้ว่า เรียนจบไปแล้ว จะเป็นอย่างไรต่อไป …..
แต่เมื่อติดตามอ่านบันทึกของคุณนิดหน่อย เรื่องราวที่ถูกถ่ายทอดผ่านบันทึก
เอ๊ะ.. มีชีวิตชีวา ทั้งเรื่องเบาๆ เครียดๆ อาทิ
เครื่องอัตโนมัติ : และกลิ่นเหม็นๆ จากท่อน้ำทิ้ง
เหตุเพราะเสื้อกาวน์ผิดแบบ ??
จับ Tubes มาแต่งตัว
เรื่องกล้วยๆ ที่ไม่กล้วย : ของการตรวจ Anti HIV
”สำหรับบล็อกอื่นๆนั้น น่าอ่านทุกบล็อก แต่ความรู้ที่มี หลายบล็อก รู้เรื่องบ้าง ไม่เข้าใจบ้าง แต่บล็อกคุณนิดหน่อย อ่านแล้วเข้าใจได้ง่าย อาจเพราะมีหัวใจเดียวกัน อยู่ในสาขาวิชาชีพเดียวกัน…”
น่าจะเป็นคำตอบที่สื่อถึงความชื่นชอบต่อคุณนิดหน่อยได้อย่างชัดเจน…
-
ความเห็น (4)
มิน่า ดูสุขภาพดี อิ่มกายอิ่มใจทุกๆรูปภาพของเธอ
มีพรายไปกระซิบบอกว่า มีคนชม เลยต้องรีบตามมา
ขอบคุณ คุณ นายบอนค่ะ ที่เติมกำลังใจเล็กๆ น้อยๆ ให้ ฝากบอกถึงน้องสองคนด้วยค่ะว่า ถ้าชอบอ่านก็อ่านต่อไปเรื่อยนะคะ ให้ความคิดเห็นบ้างก็ดีค่ะ ถ้ามาเขียนบันทึกด้วยล่ะก็ ยิ่งดีเลยค่ะ
หมายเหตุ : สำหรับบันทึกเรื่อง
เรื่องกล้วยๆ ที่ไม่กล้วย : ของการตรวจ Anti HIV
เริ่มแรกตั้งใจจะเขียนสองตอนค่ะ แต่มาคิดๆ ดู มัน sensitive เกินไป เลยไม่เขียนต่อ