Mind & Spiritual (32) : ความเงียบใน...อารมณ์
เงียบใน...อารมณ์
เงียบ...ในอารมณ์ ความคิด ความรู้สึก
พิจารณา...วันนี้ในแต่ละวัน...เราเล่นกับอารมณ์มากเกินไปหรือเปล่า...
เล่นกับ "จิต"...มากเกินไปหรือเปล่า...ให้ พิจารณา "ความจริง"
......
จิตว้าวุ่นหรือเปล่า...ให้พยายามเฝ้าสังเกต
และเก็บอารมณ์ของตน..อย่างรู้ตัว...ไม่ให้เครียดเกินไป
"ทุกขณะจิต"...เพียรสังเกตตนเอง
ได้ทำความดีแก่ตนเอง..และเฝ้าถามตนเอง...
ไม่พูดถึงอดีต ไม่พูดถึงอนาคต อยู่กับปัจจุบัน
นิ่งๆ...เงียบๆ...ในจิต อารมณ์ ความคิด ความรู้สึก
พลังแห่งจิต...เป็นเรื่องที่น่าทึ่ง..และน่าค้นหา
และหาคำตอบ พร้อมกับการดึงสิ่งที่เร้นลับ...ออกมาใช้
จาก "พลังในชีวิต"
.......
การหลงตนเอง..."มนุษย์"...นั้นมีมากเกิน
และวิ่งวนไปตัดสินคนอื่น
ว่าเป็นอย่างนั้น...ว่าเป็นอย่างนี้...น่าเวทนามากไปหรือเปล่า
ไม่อาจรู้ หรือไม่อาจทราบได้...
.........
ความคุ้มค่า...
กับการเฝ้าถามตน...ต่อจังหวะและโอกาส
กับการให้ตนเอง...ต่อ "ชีวิต"
ที่มีอยู่...และเป็นไป ตราบเท่าที่มีลมหายใจ
เหลืออยู่...ในช่วงชีวิตนี้
ความเห็น (26)
ใช่ครับ ผมวิ่งวนไปตัดสินว่าคุณกะปุ๋มมีจิตวิญญาณขั้นพิเศษที่ต้องมีตัวชี้วัดด้วยปริญญา ๕ ใบ (หรือ ๖ หรือ ๗ หรือ ๘.....ไม่แน่ใจ) คนจึงจะเข้าใจได้
ผมก็ยังงึดอยู่ตลอดว่าทำไม ๆๆๆๆๆๆ และทำไม
เพราะมันไม่สอดคล้องกับ "อัตตา" ทางความคืดของผม
ผมไม่สามารถสรุปอะไรได้เลย ถ้าประเด็นนี้ยังปิดไม่ลง
และคุณกะปุ๋มจะสังเกตว่าผมติดกับอยู่เรื่องนี้เรื่องเดียวจริงๆ
ปรีญญาใดกี่ใบไม่สำคัญ
แต่ปริญญาเอกมากกว่า ๑ ใบนี่คือสิ่งที่ผมหาข้อสรุปไม่ได้จริงๆ
ขอโทษครับที่ผมติดกับอยู่ตรงนี้ เพราะมันก็ติดจริงๆนั่นแหละ จนกว่าจะมีคำตอบ
ผมก็อาจเผลอตัว วิ่งๆไป จนลืมดูอารมณ์ตนเองที่ฟุ้งไปมากกับสิ่งที่เจอในแต่ละวัน
บันทึกและข้อความของคุณกะปุ๋ม หลายๆบันทึก ฉุดผมให้เย็นลงได้
ขอบคุณครับ
ผมพัฒนาตนเรื่อยๆ ตามความรู้ที่พยายามแปรเปลี่ยนเป็นปัญญาในเบื้องต้น
สวัสดีคะ...ดร.แสวง..
บางครั้งสิ่งที่เป็นอยู่...อาจไม่ใช่สิ่งที่เป็น...
สุดท้าย...ที่เหลืออยู่ก็คือ...เราไม่เหลืออะไรเลย...
ความจริง...ก็คือ...เราพยายามวิ่งวน...หาความว่างเปล่าที่ไม่ว่างเปล่า...
...
จริงๆ แล้วปริญญาจะสักกี่ใบ...ไม่ได้เป็นตัวชี้วัดแห่งความเป็นคน...ที่เป็นคนจริงๆ ได้...แต่เราก็มักติดกับกับสิ่งเหล่านี้เสมอ...เป็นการหลอกล่อที่น่ามีเสน่ห์ไม่น้อยทีเดียว..ที่คนเรา..มักติดกับที่ตนและคนอื่นสร้างไว้เสมอ...
หากเรารู้ไม่เท่าทัน...เราก็มักตกหลุมพรางต่างๆ เหล่านั้นได้อย่างง่ายดาย...
บางครั้งบางสิ่งบางอย่าง...แห่งการเรียนรู้..แม้ได้มาเพียงคำตอบน้อยนิด แต่เราก็ต้องใช้ชีวิตเราทั้งชีวิตเพื่อเรียนรู้สิ่งเหล่านั้น...ไม่งั้นเราก็รู้เพียงแค่..."ความจริงเทียม"...เท่านั้น
....
มีอะไรให้ได้เรียนรู้มากกว่าการเป็นนักวิชาการที่เก่งกาจ...กะปุ๋มเรียนเพื่อเรียน...เรียนเพื่อเรียน...ไม่ได้มีอะไรซับซ้อนคะ...
ขอบคุณนะคะที่ท่านแวะมาทักทาย...กะปุ๋มว่าประเด็นนี้เราคงคุยอีกนาน...ตอนนี้กำลังมองหาหลักสูตรใบที่สามอยู่คะ...ที่น่าสนใจรู้สึกจะเป็นหลักสูตรที่ท่านอาจารย์ umi สอนอยู่ที่ ม.ทักษิณคะ...อิอิ (^___^)
กะปุ๋ม
สวัสดีคะ..คุณเอก...
ยิ่งนานวันกะปุ๋มก็ยิ่งรู้สึกศรัทธา...ต่อความเป็นผู้...เรียนรู้ "คนและชุมชน" ของคุณเอก....บางครั้งบางคน...เรารู้แต่เปลือกภายนอก...แต่ในแก่นแท้หามีอะไรไม่...กาลเวลาเท่านั้นที่จะทำให้ทุกอย่างประจักษ์...ให้เห็นถึงแก่น...แห่งแท้จริง...
....
ร่วมเรียนรู้และแบ่งปันนะคะ
ขอบคุณนะคะที่แวะมา...
(^____^)
กะปุ๋ม
สวัสดีค่ะ
อาจจะยังไม่เคยได้ศึกษาเรื่องพลังจิต (เคยแต่สะกดจิตตัวเองว่าให้ตื่นกี่โมง) พลังในชีวิต จึงขอมาเรียนรู้ด้วยค่ะ สงสัยว่า พลังในชีวิต คือ อะไร ดึงออกมาใช้อย่างไร ใช้เพื่ออะไร.....ถามแค่นี้ก่อนนะค่ะ
ขอบคุณค่ะ
MERRY CHRISTMAS & A HAPPY NEW YEAR ค่ะ
สวัสดีคะอาจารย์ paew
รู้สึกดีใจมากเลยคะที่อาจารย์แวะมา...นึกภาพใบหน้าของอาจารย์พร้อมรอยยิ้ม...จากแวดตาเลยคะ...
...
เรื่องที่อาจารย์ถามกะปุ๋มก็หาใช่ได้เป็นผู้เชี่ยวชาญไม่ ก็กำลังเรียนรู้อยู่เช่นกันคะ...
ถามหากคำถามที่ว่า "พลังในชีวิต"...ใช่เพื่ออะไร...คำตอบก็น่าจะขอตอบว่า..."ใช้เพื่อชีวิตคะ"...
(^____^)
เราเรียนรู้ไปด้วยกันเพื่อหาคำตอบในสิ่งที่สงสัยเหล่านี้นะคะอาจารย์...
ขอบคุณคะ
กะปุ๋ม
(^____^)
คือ...ทุกอย่างของชีวิตคะอาจารย์...
สุดท้ายคือ การดับสูญ...แต่ไม่ดับแห่งจิตวิญญาณ..
....
สิ่งที่ทำและเรียนรู้ทุกวันนี้...ไม่ได้ทำให้ทุกข์น้อยลงนะคะ และก็ไม่ได้ทำให้สุขมากขึ้น...แต่ทำให้เราได้มองเห็นความจริง...ความจริงที่เป็นจริง...มากกว่า...
..เรามักหลง..ใหลไปในความจริงเทียม...มากกว่าความจริงที่แท้จริง...
*^____^*
ยินดีแบ่งปันและขอเรียนรู้จากอาจารย์ด้วยนะคะ
กะปุ๋ม
แวะมาเรียนรู้ค่ะ ขอบคุณค่ะ
ขอบคุณมากค่ะ
- แต่คงต้องขอตั้งสติ และคงต้องขอแบ่งปันแบบเห็นแก่ตัวจากคุณกะปุ๋มอีกมาก เนื่องจากว่าไม่ถนัดเรื่องนี้จริงๆ ค่ะ ....
- อย่างตอนนี้ ความจริงที่ยอมรับได้ คือ เรื่อง เกิด แก่ เจ็บ ตาย ค่ะ .... แล้วพลังชีวิต จะช่วยให้เรายอมรับความจริงทุกๆอย่างที่เกิดขึ้นกับชีวิตได้หรอค่ะ...........
ขอบคุณอาจารย์จันทรรัตน์คะ...
ที่แวะมา...กะปุ๋มก็แอบไปแวะเวียนการเรียนรู้ภายในของอาจารย์บ่อยครั้งคะ...
(^____^)
กะปุ๋ม
อาจารย์ paew คะ...
ช่วงห่าง..ระหว่าง "เกิด" --> "แก่"--->"เจ็บ"--->"ตาย" กว่าชีวิตเราจะไปสิ้นสุดที่ความตาย...ณ จิตที่รับรู้นี้..ในช่วงห่างดังกล่าวมีอะไรเกิดขึ้นมากมายในชีวิตเรา...ละเอียดมาก...หากเรามองผ่านเลยไป...จนถึง...ช่วงแห่งความตาย...ก็น่าเสียดาย...ที่เราพลาดการเรียนรู้..ในจิตที่เกิดขึ้นระหว่างนั้น...
ในช่วงห่างดังกล่าวนั้น มีความมหัศจรรย์ที่ละเอียดมากๆ...ทำให้เรามองเห็นความจริงของชีวิต...ได้..ยิ่งฝึกยิ่งละเอียด ยิ่งได้เรียนรู้ยิ่งได้พบ...
อาจารย์เคยตั้งคำถามกับตนเองไหมคะว่า..."เกิดมาทำไม"...และ "มีชีวิตอยู่ทำไปทำไม"..ทำไมเราถึงต้องมีเกิด แก่ เจ็บ ตาย...ทำไมทุกสรรพสิ่งถึงมีชีวิต และทำไมแต่ละชีวิตถึงมีชีวิตที่ไม่เหมือนกัน...
และทำไม...ทำไม..ทำไม....
(^____^)
- ถามเยอะมากเลยค่ะ ทำไม ทำไม.....เชื่อว่าทุกอย่างมีเหตุ และผลค่ะ..... มีคำตอบ
- เคยคิดเหมือนกันค่ะ ..."เกิดมาทำไม"... "ทำไมต้องเกิด".... "ทำไมต้องทำอะไรมากมาย".... "ทำไมต้องทะเลาะ".... "ทำไมต้องรัก"..."ทำไมต้องห่วง ต้อง หวง"...."ทำไมต้องคิดถึง".....
- และตอนนี้ก็กำลัง ถามคำถามกับ คุณกะปุ๋ม ค่ะ ว่า ทำไม ทำไม ........
- พยายามหาคำตอบและเหตุผลอยู่ค่ะ
ผมเคยใช้คำว่า "ไม่มีอะไร" ในเอ็มเอสเอ็นของผม ตอนแรกผมเข้าใจว่า"ผมนึกอะไรไม่ออกหรอก" ผมจึงได้ใช้คำนั้น จนกระทั้งเดี่ยวนี้ ผมรู้สึกว่าชอบคำ ๆ นี้มากขึ้น
ปัจจุบันเราเริ่มสนใจเรื่องจิตมากขึ้น เราพยายามฝึก เราพยายามควบคุม เราเฝ้าดูและควบคุมจิตของเรา
สิ่งที่เราต้องการคือสิ่งที่เรียกว่า"จิตว่าง" แต่นั่นแหละคือเรารู้ว่า"จิตเราอยู่ใหน" เราจะไม่มีทางที่จะทำให้จิตว่างได้ หากเราควบคุมหรือฝึกจิตอยู่
นึกถึงร่างกายของเราสิ ผู้ชายไม่รู้สึกด้วยซ้ำว่าผมเขายาวแค่ใหน หากไม่มอง เรารับรู้ผ่านทางตา เราไม่รู้ว่าเราเดินได้ด้วยกล้ามเนื้อส่วนใหนบ้าง จนกว่าจะบาดเจ็บ เราไม่รู้เลยว่า อวัยวะส่วนใหนบ้างทำงาน เราไม่รู้ด้วยซ้ำว่าหัวใจเราเต้นอยู่
"มี เหมือน ไม่มี แต่ถึงไม่มีก็เหมือนมี"
ความสำคัญอยู่ที่ว่า
แม้เราจะไม่รู้ว่า อวัยวะส่วนใหนบ้างที่ทำงาน แต่เรายังมีชีวิตอยู่
"เมื่อเราให้แล้ว เราจะได้รับ"
อาจจะดูงง แต่ ช่างเถอะครับ
ขอบคุณครับ สำหร้บเรื่องราวดี ๆ
(^__________^)
มาแล้วคะอาจารย์ paew กะปุ๋มชะแว้ปออกไปจากหน้าจอ..เพิ่มกลับเข้ามาคะ...
...
ทำไม...และทำไม...กะปุ๋มต้องตอบ..ทำไม..ของตัวเองด้วยคะ...มีทำไมเยอะมากเลยคะ...ที่ต้องแสวงหาคำตอบแก่ตน...
ดีใจมากเลยคะ...ที่อาจารย์เข้ามาสนทนา...ด้วยคะ
*(^___^)*
กะปุ๋ม
- แวะมาทักทาย นะครับ
- นั่นนะสิ ทำไมเราชอบวิ่งไปตัดสินคนอื่นอยู่ร่ำไป
- ในวงเสวนา บ่อยเหลือเกิน ขณะที่ฟังและเมื่อจะพูด มีจำนวนไม่น้อยเริ่มต้นประโยคด้วยคำว่า "ไม่..." ทั้ง ๆ ที่เราฟังยังไม่เสร็จสรรพ แต่เริ่มต้นด้วยการปฏิเสธเสียแล้ว
สวัสดีคะคุณอุทัย...
ดีใจคะที่ได้เข้ามาแลกเปลี่ยน...ในความว่างก็คือ ความไม่ว่าง..และในความไม่ว่างก็คือ..ความว่าง...
...
จิตที่ว่านั้นอยู่ที่ไหน...แต่ ณ ตอนนี้เขาอาศัยอยู่ในร่างกายนี้ชั่วคราว...โดยส่วนใหญ่ไม่เกินร้อยปี..จิตบางดวง...อาศัยเพียงชั่วคราว...ก็จากไป..บางจิตก็อยู่นาน...
อยากถามว่าเรา ... มนุษย์ทุกวันนี้...มองเห็นเขาหรือเปล่า.."จิต"...ที่อาศัยอยู่ในร่างกายที่เราส่องกระจกทุกวันนี้...
....
อยากบอกอีกครั้งว่าขอบคุณมากๆ นะคะที่เข้ามา...แบ่งปัน..
(^____^)
กะปุ๋ม
คุณแผ่นดินคะ...
ขอบคุณนะคะที่แวะมา...และที่สำคัญ..ฝากบางสิ่งบางอย่างในรอยคิด...ให้ได้คิด...นี่แหละ คือ ชีวิตจริงที่เราต้องเรียนรู้ค่ะ...
(^____^)
กะปุ๋ม
- หากเราตั้งคำถามว่า ทำไมๆๆๆๆๆๆๆๆ แล้วเราจะรู้ได้อย่างไรว่าคำตอบที่เราตอบตัวเองเป็นสิ่งที่ถูกต้องจริงๆ ไม่ใช่สิ่งที่คิดว่าถูกต้อง
- งง.....และคงยังงง....ไปอีกนานครับ สำหรับดอกบัวใต้คอนกรีตอย่างผม
คุณไมโตคะ...
ถูกต้องแล้วคะ...สิ่งที่ถูกต้องจริงๆ...ไม่ใช่สิ่งที่คิดว่าถูกต้อง...
...
และทำไม..ทำไม...
การถามเพื่อหาคำตอบ...คำตอบที่เป็น "ความจริง"...สิ่งความจริงนั้นไม่มีถูกหรือผิด แต่เรา..."อ้อ...เข้าใจ มันเป็นเช่นนี้เอง" ประมาณ feeling ทำนองนี้คะ....งง...ไหมคะ...หากงง ก็ต้องลงมือเพื่อหาคำตอบด้วยตนเอง...ก็น่าจะย่อมดีกว่าถามเพียงอย่างเดียว...หากแต่เมื่อเรา..ลงมือหาคำตอบแล้ว...เราสามารถคุยกันได้เพื่อเกิดความเข้าใจกันมากยิ่งขึ้น...
(^_______^)
กะปุ๋ม
OK
ผมว่าผมเริ่มมองคุณออกรางๆแล้ว ว่าต้องการทดสอบด้วยตัวเอง
ก็เป็เรื่องส่วนบุคคล
ผมก็ทำเช่นเดียวกัน แต่คนละเรื่องเท่านั้น
จะพยายามไม่แซวอีกแล้วครับ
นอกจากมี"ข้อมูลใหม่"
เรียน ดร.แสวงคะ...
ที่ว่าเริ่มมองออกรางๆ...นั้นอย่างไรบ้างคะ...
....
อย่าให้มันเป็นไปมากกว่าที่ว่า "อ้อ...มันเป็นเช่นนี้นี่เอง"...นะคะ...เดี๋ยวเราอาจตกหลุมพลาง จากสิ่งที่รู้แล้วกลับกลายเป็นไม่รู้คะ...
(^_____^)
ขอบคุณคะ
กะปุ๋ม
คืนวันที่ 24 ธค.49
เวลาเกือบเที่ยงคืน
เกิดความเงียบ จากภายนอก
แต่ภายในอารมณ์ กลับไม่เงียบ
เกิดจิตแวบว่า.....ตายแล้วจะทำอย่างไร....ใจสั่น เต้นแรงมาก......
ตั้งสติ ให้รู้เท่าทันตน......ภายในเวลาที่(คิดว่า)เร็วกว่าที่ทำได้
ความเงียบ.....มันจึงควรจะเป็นความเงียบในอารมณ์ ....มากกว่า
นะคะ...
พยายามเรียนรู้ (ด้วยคนค่ะ)
พี่อึ่งอ๊อบคะ..
ในทางกลับกัน...ลองสังเกตนะคะ..บางครั้งภายนอกไม่เงียบ...เสียงดังอึกทึก หรือมีเหตุกระตุ้นมากมาย...หากแต่ภายในเรากลับ...นิ่งเงียบ...เงียบและพิจารณาความเป็นไปรอบด้าน...
...
ทุกอย่างที่เกิดขึ้นตามรู้นะคะ...อย่าปรุงแต่งเติมเสริมต่อ...นะคะ ดูและมองดู..ให้เห็นเท่านั้นคะ...
(^____^)
กะปุ๋ม
ก็ต้องการทดสอบเรื่องที่สงสัยด้วยตัวเองไงว่า "ถ้ามีใบปริญญาเอก ๑๐๐ ใบ จะต่างจากมี ๑ ใบอย่างไร" ไงครับ
แต่ผมก็ทดสอบตัวเองในเรื่องอื่นอีกหลายๆเรื่องที่หลากหลายและต่างกับคุณ เพราะผมมองการบำเพ็ญและใช้ประโยชน์ของชีวิตของผมต่างจากคุณ
แต่ปรัชญาพื้นฐานก็ไม่น่าจะต่างกันนะครับ
(^___________^)
เรียน ดร.แสวง
บางสิ่งบางอย่าง...ยังต้องอาศัย...การชี้แนะจาก Guru..อยู่คะ...
....
มันน่าจะมีอะไรที่มากกว่า...การเรียน ป.เอก..หลายใบนะคะ...เช่น ไม่มีอะไรทำจึงเรียน...ไม่อยากมีครอบครัวจึงเรียน... อยากเป็นคนแปลกแตกต่างออกไป...หรือ..อีกหลากหลายมากมายสาเหตุ...สักวันหากตกผลึกแล้ว...อาจตอบได้ในบางสิ่งบางอย่างของ "ชีวิต"...คะ...
Y__*
กะปุ๋ม