เมื่อคืนวันเสาร์ที่ผ่านมา...ฉันไปงานเลี้ยงรุ่น...กับลูกสาวคนเล็ก"ยายกีตาร์"
ปกติแล้ว...ฉันไม่ค่อยได้ไปงานเลี้ยงรุ่นมัธยม...อาจเป็นเพราะเพื่อนๆหลายคนไม่รู้ว่าฉันกลับมารับใช้ชาติที่...จ.ขอนแก่น...ที่ ”ไม่ใช่บ้านเกิด”ก็เหมือน”บ้านเกิด”....ก็ได้...เลยไม่ได้ชวน...หลายครั้งฉันก็ติดงาน....
ฉันเติบโตมากับเพื่อนๆชาวอิสานหรือเขาเรียกกันว่า...ชาวลาว....ฉันเวียนไปหลายจังหวัดเพราะคุณพ่อซึ่งรับราชการย้ายไป...พวกเราก็ย้ายตาม...ฉันรักชาวลาว.....
คราวนี้เพื่อนไม่ยอมให้ฉันเบี้ยว...ลากฉันไปจนได้...
เป็นงานพบปะกันธรรมดาๆเพื่อเตรียมงาน “ศิษย์เก่าโรงเรียนแก่นนครวิทยาลัย” จ.ขอนแก่น...ฉันเรียนอยู่ 5 ปี..สมัยนั้นมี ม.ศ.1-ม.ศ.5..ฉันรุ่นที่ 4...
เพื่อนๆแต่ละคนดูภูมิฐานกันขึ้น...โดยเฉพาะพวกผู้ชาย...เอาไว้ฉันเอามาเมาท์วันหลัง...จากงานเลี้ยงศิษย์เก่า..วันที่ 27 มกราคม 2550 ดีกว่า...
แต่ฉันสะดุดคำพูดของเพื่อนชายคนหนึ่ง...เดิมเป็นผู้จัดการธนาคารแห่งหนึ่ง...ปัจจุบัน early retired...แล้ว...ลูกชายคนโตเรียนต่างประเทศ...คนที่สองเรียนเมืองไทย...เขาพูดถึงลูกชายด้วยความรักและภาคภูมิใจ...แล้วเหน็บว่า…
"มันรักแต่แม่ของมัน...มันโทรฯมาหาแต่แม่...."
“เวลากลับมา....มันเอากีตาร์มาดีด...แล้วร้องเพลงให้แม่ฟัง...แม่นี้มีบุญคุณอันใหญ่หลวง..ที่เฝ้าหวงห่วงลูกแต่หลังเมื่อ........แล้วแม่มันก็น้ำตาซึม...อะไรกันวะ...”
“มันรักแต่แม่...มันไม่รักพ่อ...”
“ ไม่หรอก....” ฉันปลอบใจ
“ก็มันโทรฯมาคุยแต่กะแม่มัน...มันไม่เคยโทรฯคุยกับพ่อเลย”.... เพื่อนฉันพูดตัดพ้อลูก...ออกจะน้อยใจนิดๆ
“ก็ไม่ได้แปลว่า...เขาไม่คุยกับพ่อ...แล้วเขาจะไม่รักพ่อ..” ฉันปลอบเพื่อน
“ใช่ๆ....คุยกับแม่น่ะ...ขอบาทได้ร้อย....ขอร้อย...ได้ร้อย..ขอพัน...ได้พัน...คุยกับพ่อน่ะ...ขอร้อย...ได้บาทโว้ย....”...เพื่อนช่วยเสริม....แล้วเราก็ฮากัน.......
ฉันเพิ่งสัมผัสได้ถึงความรู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจของผู้ชาย...ที่ดูว่าเป็นเพศที่แข็งแรง...ไม่จู่จี้จุกจิก..ไม่อ่อนโยน...ไม่อ่อนแอ....แต่จริงๆแล้ว..เขาก็มีความต้องการเรื่องความรัก...การเอาใจใส่ดูแล...และอยากให้ใครต่อใครแสดงความรักต่อเขาบ้างเหมือนกัน....…..
ฉันเลยถือโอกาสเล่าเรื่องนี้ให้ลูกๆฟัง...เผื่อเขาจะได้ไม่ลืมที่จะแสดงออกซึ่งความรักที่มีต่อพ่อบ้าง...ไม่คิดแต่ว่าผู้ชายไม่ต้องการ.....
ดังนั้น....อย่ามองข้าม...(ความปลอดภัยของครอบครัว..)....นะ.....
เฮ้อ!.....ยิ่งแก่ยิ่ง(หัว)ล้าน.....ยิ่ง(หัว)ล้าน.....ยิ่งใจน้อย...(นะเพื่อน)......
งานเมื่อคืนนั้นสนุกมากๆ....พวกเราคิดถึงอดีตที่สนุกและหวานชื่น...มีความสุขเหลือหลาย...กลับมาบ้านซะตีสามเลย.....
คุณไมโตคะ...
ท่าน อ.JJคะ
อ.ลูกหว้าคะ...
Hello! คุณพ่อไมโต.....
ยังไม่เคยมีลูกค๊าฟ แต่รู้สึกถึงคำว่าเป็นพ่อดีคับพี่ติ๋ว
พ่อ รัก ลูก ไม่ต่างจากแม่ แต่การแสดงความรักของพ่อ อาจไม่ เปิดเผยแบบแม่ น๊าคับ ความคิดหมูเป็น แบบนี้ ไม่รู้ว่าจะเหมือนกันทุกคนหรือป่าว
คุณ Dek'ComScience...