ว่าด้วย “แผ่นดิน” กับ “พรหมลิขิต”
ช่วงไม่นานมานี้ Gotoknow ได้มี Blogger คนใหม่ที่ผมประทับใจ เริ่มต้นเขียนบันทึก และเมื่อเริ่มต้นเขียนประสบการณ์และวิธีคิดหล่อหลอมเขา ออกมาผ่านการเล่าผ่านบันทึก อย่างเป็นธรรมชาติ ผมได้ติดตามอ่านอย่างต่อเนื่องและอ่านทุกบันทึก
ผมกำลังคิดว่า บางอย่างที่เขารู้สึก ผมเองก็รู้สึก ผมรับรู้ถึงความตั้งใจ จิตแห่งสาธารณะของคนทำงานประชาสังคม แฝงซ่อนอยู่ในตัวอักษรของพวกเขา
พวกเขาเหล่านั้น เป็น "กัลยาณมิตรทางปัญญา" ของผม....ใน Gotoknow นั่นเอง ผมไม่รู้อะไรเกี่ยวกับพวกเขานัก แต่ผมประทับใจ และร่วมเป็นส่วนหนึ่งในการเดินทางร่วมกัน ผ่านการติดต่อผ่านชุมชนเสมือน เหมือนกับว่าเราคุ้นเคยกันมาแรมปี...เหมือนเคยได้ร่วมทำงานด้วยกัน
ผมได้บอกเพื่อนคนหนึ่งว่า "นักพัฒนาที่ทำงานเพื่อสังคม แม้ทำงานเพียงเรื่องเล็กๆ แต่เราแสนจะภูมิใจ พลังแห่งความรักและจริงใจ ผลักดันเราเข้าสู่งานชิ้นใหม่เรื่อยๆ แน่นอนว่า เราได้มีโอกาสทำงานเพื่อสังคมหลากหลายประเด็นขึ้นเมื่อเราเติบโต ความรู้ ประสบการณ์จะคอยหล่อหลอมให้เราเข้มแข็งขึ้น แกร่งขึ้น" ขอให้อดทนและใช้ปัญญาแก้ไขปัญหาที่เกิดขึ้น
คนประชาสังคม นอกจากจะพัฒนาสังคมให้เข้มแข็งสิ่งหนึ่งคือ การทำให้ตัวเราเองเข้มแข็งทั้งกาย และจิตใจ ยิ่งต้องทำงานมากขึ้นเท่าไหร่ ปัญหาใหม่ๆ เข้ามาเรื่อยๆ เพราะเราทำงานกับคน ทำงานกับสังคมที่ซับซ้อน หากเราไม่มีภูมิคุ้มกัน เราก็จะอ่อนแอ และแพ้ไปในที่สุด..ผมอยากให้กำลังเพื่อนของผม เพียงเพราะ "ไม่อยากให้คนดีท้อแท้ไป"
"พรหมลิขิต" : อิทธิพล บุญบุตร
"พรหมลิขิต" ผมพบเขาไม่นานผ่าน Gotoknow จากบันทึกที่ฉายความตั้งใจ รูปแบบการทำงานที่ลงไปสัมผัสจิตวิญญาณของชุมชนอย่างแท้จริง และ ผมเห็นว่าเขา คือ “คนจริง” ในบทบาทการทำงานกับสังคม
"แผ่นดิน" : พนัส ปรีวาสนา
"แผ่นดิน" ผมก็ได้พบเขาในเวลาที่ไล่เลี่ยกับที่ผมรู้จักกับ "พรหมลิขิต" เป็นเรื่องบังเอิญที่เนื้อหาในบันทึกโดนใจผม และบันทึกใหม่ที่เพิ่มเข้ามาเริ่มฉายความเป็นตัวตนของแผ่นดินให้เห็นชัดเจนยิ่งขึ้น
ทั้ง "แผ่นดิน" และ "พรหมลิขิต" ผมถือว่าเป็น "เพื่อนคนพิเศษ" ของผม และเขาทั้งสองมีมุมบางมุมที่เหมือนกัน ถึงแม้ว่าวิถีที่อาจต่างกันตามบริบทการทำงาน แต่อุดมการณ์ไม่ต่างกันเลย
บันทึกนี้ผมเขียนเพื่อกัลยาณมิตรคนใหม่ของผมใน Gotoknow และ ชีวิตจริงที่ผมประทับใจทั้งสองคน...ให้กำลังใจในการก้าวเดิน ให้กำลังใจในการสรรค์สร้างสิ่งดีๆในเส้นทางอุดมการณ์ ฝากบอกเพื่อนทั้งสองคนว่า “ความดีสวยงามเสมอ” นะครับ
ความเห็น (22)
- ผมมีกำลังใจขึ้นมากเลยนะครับ เหมือนกำลังหัดเดิน แต่มีสายตาความอาทรเฝ้าดูแล
- และสารภาพว่า ก่อนเขียน blog ผมไม่มั่นใจเลย มีคนชักชวนและทำคำปลอบประโลมเจือกำลังใจว่า "ทำเถอะและทำได้" กระทั่งมาอ่านข้อเขียนของคุณจตุพรเพียงประโยคเดียวและภาพชาวเขาที่ปลูกสมุนไพรนั่นแหละ ผมก็ไม่รีรอที่จะเขียน และเขียน...
- ขอบคุณครับสำหรับกำลังใจและไมตรีมิตร
- มันทำให้เรารู้สึกว่า โลกนี้ไม่เปลี่ยนเหงา เพราะเรามีคนให้คิดถึง
- ในเส้นทางที่แตกต่าง แต่มีจุดหมายปลายทางเป็นหนึ่งเดียว
คุณ"แผ่นดิน"
บันทึกนี้ผมตั้งใจเขียนเพื่อกัลยาณมิตรคนใหม่ของผมใน Gotoknow ดังนั้นแล้ว ขอให้กำลังใจที่เกิดขึ้น เป็นแรงฝันให้คนทำงานพัฒนาก้าวไปอย่างไม่ย่อท้อครับ
ให้กำลังใจกันและกันตลอดไปครับ
ขอเป็นกำลังใจให้นะคะ ^__* และชอบประโยคนี้จัง
โลกนี้ไม่เปลี่ยวเหงา เพราะเรามีคนให้คิดถึง
พี่สาวในโลกของความเป็นจริง อีกคน คือ พี่หนิง DSS@MSU ( หนิง ) นะครับ
ผมประทับใจเมื่อทราบว่า พี่หนิงเป็นรุ่นพี่ผมที่ มช. (ซึ่งบอกผมไม่นานมานี้) ได้พูดคุยกันตลอดเวลา และงานที่พี่ทำก็มีคุณค่ามากกับบุคคลชายขอบและสังคม
ให้อดทนและอดทนครับ
ที่ มมส.มี Blogger คุณภาพที่มีความสามารถในการเขียนและการทำงาน อย่าง คุณแจ็ค กัมปนาท , อาจารย์ Panda และน้องสาว น้องอ้อ อยู่แล้ว ท่านเหล่านี้เป็นกัลยาณมิตรทางปัญญาช่วยกันถักทอสิ่งดีๆให้เกิดขึ้นได้ไม่ยากนักที่ มมส.
เป็นกำลังใจให้พี่หนิงครับ
"โลกนี้ไม่เปลี่ยวเหงา เพราะมีคนให้คิดถึง"
โอ้โห!!!!! อาจารย์ ครับ ถ้าวันนี้ผมไม่ได้เข้ามาอ่านบันทึกนี้ผมคงเสียใจแย่เลย บังเอิญว่าเพิ่งกลับมาจากศูนย์เศรษฐกิจพอเพียงฯ หน่ะครับ ตอนแรกๆก็ไม่ได้กะว่าจะเปิดคอมฯเท่าไหร่ แต่มันเหมือนมีแรงดึงดูดให้ใจสั่งการไปที่นิ้วชี้จิ้มไปที่คอมฯ พอได้เปิดอ่านบันทึกก็รู้สึกเป็นปลื้มและประทับใจเป็นอย่างยิ่ง "ความดี" ทำให้ผมรู้สึกว่าตัวเองเข้มแข็งอยู่เสมอ และกำลังแข็งแรงขึ้นเรื่อยๆ เมื่อมีอาจารย์ให้คำแนะนำดีดี ประโยค คำพูด ต่างๆล้วนมีความหมาย จะนำเข้าสู่หัวใจเล็กๆดวงนี้ครับผม
- ห่างหายไปบ้านที่โคราชหลายวัน กลับมาเที่ยวนี้ได้พบว่า มมส. เรามี Blogger ใหม่ประสบการณ์ยอดชื่อ แผ่นดิน ที่จะร่วมกันสานฝันต่อไป
- เป็นกัลยาณมิตรกันได้โดยไม่เคยพบหน้ากัน เช่นเดียวกับอาจารย์ จตุพร วิศิษฏ์โชติอังกูร
เห็นชื่อบันทึกเกิดแปลกใจ ปนงง เลยแวะเข้ามาดู อ๋อ...ชื่อนามแฝงนี่เอง
งานนี้คุณลุงเอกเป็นเจ๊ดันนะเนี่ย ฮิฮิ
ยินดีที่ลุงเอกมีเพื่อนร่วมอุดมการณ์เพิ่มขึ้นอีกแล้ว เย้ๆๆๆๆ
^____^
คุณพรหมลิขิต
สิ่งหนึ่งที่คนทำงานที่ไม่ได้อยู่ใกล้กันพึงจะทำให้กันได้ คือ การให้กำลังใจ และบอกว่าสิ่งที่ทำนั้น ยิ่งใหญ่และชอบแล้ว
ผมเองก็ได้รับ "กำลังใจ" เหล่านี้จากชาว Gotoknow ตลอดมา รู้มั้ยว่าเพียงผมเอื้อนเอ่ย "ความไม่สบายใจ" ผ่านบันทึกเพื่อระบายอารมณ์ หรือเพื่อให้คนอื่นรู้บ้างว่าผมรู้สึกอย่างไร ก็มีกำลังใจดีๆจาก Blogger อย่างอบอุ่น...ผมก็รู้สึกดีทุกครั้ง
คนทำงานสื่อภาพการทำงานได้ดีและเข้าถึงอารมณ์คนอ่าน มีทั้งหลายรสชาติ...เป็นสิ่งที่บอกว่าเขาคือ "คนจริง"
กำลังใจเราสร้างได้จากตนเองและคนรอบข้างครับ
"โลกนี้ไม่เปลี่ยวเหงา เพราะมีคนให้คิดถึง" ( คำเขียน คุณแผ่นดิน)
ให้กำลังใจครับ!!!
โดนใจเหมือนกันค่ะกับบันทึกของคุณ พรหมลิขิต เพราะเข้าไปติดตามอ่านบันทึกแล้วสัมผัสถึงการทำงานที่แท้จริงเพื่อชุมชนเพื่อสังคม ชอบการเขียนที่สื่อถึงการทำงานกับคนในชุมชนได้น่าอ่าน พออ่านแล้วก็อยากติดตามอ่านต่อ ๆ ไป ค่ะ ส่วนบันทึกของคุณ แผ่นดิน ยังไม่เคยเข้าไปอ่านเลยค่ะ แต่จะติดตามอ่านค่ะ
เพียงเพราะ "ไม่อยากให้คนดีท้อแท้ไป"
อาจารย์ Panda
ผมได้พูดคุยกับ Blogger บางท่านที่ มมส.บ่อยๆครับ บุคคลที่อยู่ในบทสนทนาทุกครั้ง คือ "ท่านอาจารย์Panda" นั่นเองครับ
ด้วยความที่ผมไม่ได้รู้จักท่านอาจารย์มาก ก็มีแต่การติดต่อผ่าน บอร์ด G2K แต่ทำให้รู้สึกได้ว่า ท่านเป็นที่รัก นับถือ ของ คนมมส.
ยินดีและเป็นเกียรติอย่างมากเลยครับ
ขอบคุณอาจารย์Panda ครับ
คุณแนน IS
ก็กำลังคิดโครงการ "ดัน" กัลยาณมิตรต่างแดน อยู่นะครับ ก็ปรากฏว่า คงเหลือแต่ คุณแนน เท่านั้น...อืมม์ อีกท่านครับ คือ ท่าน อาจารย์ มัทนา ..canada
ท่านป๊อบ ท่านพี่ไมโต ก็กลับมาแล้ว...
เรียกสรรพนามว่า "ลุง" นี่...พาลไม่อยาก "ดัน" เลย
5555 +
พี่กานต์ Mitochondria
ชีวิตบนโลกเสมือนผูกติดกับชีวิตจริงด้วย"ความรู้สึก" ครับ เหมือนกับที่ผมติดต่อกับพี่คุยกันในเรื่องทุกเรื่อง เป็นกัลยาณมิตรที่หายาก
สิ่งที่ให้กันได้ เมื่อไกลกัน คือ "กำลังใจ" ดังนั้น ในเงื่อนไขแบบนี้ หากผมสามารถทำได้ ผมไม่เคยรีรอครับ
ปรากฏการณ์ "บริจาค" ของครั้งนี้ เป็นปรากฏการณ์ดีๆอีกอย่างที่ผมเห็นและเกินความคาดหมาย เห็นภาพร่วมด้วย ช่วยกัน ของคน มอ. ผมรู้สึกขอบคุณมากๆครับ
ให้กำลังใจกันต่อไปนะครับ
พี่จิ๊บ พี่เมตตา
ปรากฏการณ์ความแรงของ Blogger มมส.ตอนนี้เริ่มทวีความเข้มข้นมากขึ้น เพราะมีหลากหลายสไตล์มากขึ้น อีกหนึ่งชุมชนคนคุณภาพที่จะเคียงข้าง มอ.ที่มี Blogger รุ่นพี่ครับ
ลองเข้าไปอ่านบันทึกของ "แผ่นดิน" กับ "พรหมลิขิต" นะครับ เลือดรักแผ่นดินระอุเลยครับ
อาจารย์ Vij
เห็นอาจารย์ vij เข้าไปเยี่ยม บันทึกของ "พรหมลิขิต" เป็นประจำ คงได้ซึมซับสิ่งดีๆจากบันทึกนะครับ
อาจารย์ vij เป็น Blogger ที่มีลีลาการเขียนที่เป็นเอกลักษณ์ เป็นหนึ่งในบันทึกที่ผมชอบอ่านครับ
ผมขอให้กำลังใจอาจารย์นะครับ
เป็นบันทึกที่ประทับใจอีกแล้ว เห็นด้วยกับอาจารย์ที่ว่าคนทำงานชุมชนก็ต้องเข้มแข็งและมีภูมิคุ้มกันจึงจะสามารถเดินทางต่อไปได้..
ยิ่งทำให้หนูมีกำลังใจขึ้นมาเหมือนกันค่ะ..
ขอบคุณมาก
คุณ Chah
หากข้อความในบันทึก ของผมสร้างกำลังใจให้คุณ Chah ก็รู้สึกยินดีมากครับ
และติดตามบันทึกดีๆจาก Blogger คุณภาพ กัลยาณมิตรของผมทั้งสองท่าน "พรหมลิขิต" และ "แผ่นดิน" ด้วย นะครับ
พี่หนิง DSS@MSU ( หนิง )
ขอบคุณพี่หนิงครับ..ยิ้มแก้มแทบปริเช่นกันครับ
แต่พอมาถึงข้อความที่บอกว่า "ลุงเอก" นี่ หุบยิ้มแทบไม่ทัน
.............
ผมเข้าไปชม-อ่าน บันทึกของ พี่DSS@MSU ( หนิง ) แล้วครับ
เขียนได้ดีเป็นธรรมชาติ สีสรรค์สวยงามและมีความตั้งใจในการเขียนมากครับ
ให้กำลังใจในการเขียนต่อๆไปครับ พร้อมๆกับ Blogger คุณภาพที่ มมส. ต่อไป ครับ
Cheer !!!