กำลังใจจากพ่อ
ลูกเอย อย่าใส่ใจต่อกิริยาของคนนักเลย ตั้งหน้าตั้งตาทำงาน ด้วยความสำนึกในหน้าที่ เหนื่อยก็พัก หนักก็วาง อย่าพักนั่งนาน เหนื่อยคลายคราใด ให้จงรีบมุ่งไปทำหน้าที่ให้สมบูรณ์
<p style="text-justify: inter-cluster; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify" class="MsoNormal"> ลูกเอย ชีวิตมนุษย์จะหวังอะไรนักหนา เกิดแล้วตาย ร้อยล้านพันล้าน ไม่เห็นใครอยู่ยงคงกระพันสักราย เอาเถอะ ระหว่างมีชีวิต อย่าคิดนอกใจตน ชนะความเหงา ความเศร้า ความสิ้นหวังให้ได้ ใครเล่าจะช่วยเราได้หากเราไม่ช่วยตัวของเราเอง ทำหน้าที่ที่ดี อย่าหวังอะไรที่ดีจากหน้าที่นั้น การทำโดยหวังสิ่งที่ไม่ควรหวัง เจ้าจะไม่สมหวังกับความหวังที่เจ้าตั้งใจไว้ เพราะใจของมนุษย์ไม่เคยเต็มบริบูรณ์</p> <p style="text-justify: inter-cluster; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify" class="MsoNormal"> ลูกเอย ยกนิ้วชี้ขึ้นเฉียงไปทางทิศข้างหน้า ชี้ไปบนท้องฟ้า และบอกใจเจ้าว่า จงเดินไปข้างหน้า จากนั้น เจ้าจงเดินไป มิจำต้องคิดถึงสิ่งต่างๆที่ล่วงไปแล้ว ระหว่างทางเจ้าจะเจอความหลากหลายของแต่ละสิ่ง ความร้อนของแดดที่สอดแทรกสงบนิ่งอยู่ภายในพื้นฟุตบาท เจ้ามีรองเท้าหรือไม่ หากมี จะสวมใส่เพื่อป้องกันหรือจะถอดออกเพื่อต่อสู้ ดูกำลังของเจ้าเสียก่อน ว่าเท้าของเจ้าหนาพอที่จะปะทะกับความร้อนนั้นหรือไม่ ระหว่างทางเจ้าอาจได้พบสวนดอกไม้ เจ้าจะหยุดพักและเด็ดดอกไม้หอมมาดอมดม ก็สุดแท้แต่เจ้า หากเจ้าหยุดพัก เจ้าต้องมั่นใจว่า เจ้าจะไม่หลงติดกับมัน หากเจ้าเด็ดมันออกจากขั้ว ดอกไม้ที่สวยงามมีกลิ่นหอมหวน มิอาจจะทรงตัวอยู่กับเจ้าได้นาน ชีวิตเจ้าเป็นของเจ้า </p> <p style="text-justify: inter-cluster; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify" class="MsoNormal"> ลูกเอย ทางชีวิตยังไกลนัก อย่าหวนคิดถึงมัน หากเจ้ารู้สึกผิด จากความพลาดพลั้ง ระหว่างสองใจที่ต่อสู้กัน ปลอดปล่อยชีวิตสู่อิสระ สิ่งที่เจ้าบอกว่าดี รุ่งขึ้นของวันพรุ่งนี้ อาจไม่ใช่สิ่งที่ดีในความรู้สึกของเจ้าก็ได้</p> ลูกเอย ปล่อยชีวิตให้เป็นอิสระ เดินออกจากกรงขัง ขึ้นชื่อว่ามนุษย์น่าจะมีอิสระมากกว่าความคิดที่คาดหวังไว้ ทางข้างหน้ายังอีกไกล ไปสิไปข้างหน้า เหมือนที่เจ้าชี้นิ้วขึ้นตรงไปบนฟากฟ้าไกล แม้สุดท้ายเจ้าจะเหลือเพียงความวางเปล่าก็ตาม
ความเห็น (2)
อ่านแล้วรู้สึก อยากออกเดินทาง....ด้วยรอยยิ้มและความว่าง
ขอบคุณคะ
