แบบฝึกหัดชีวิต...น้องแปม
ดิฉันคิดอยู่นานว่าจะตั้งชื่อเรื่องนี้ว่าอย่างไร.....เมื่อวานนี้ดิฉั๊นกลับบ้านตอนตะวันตกดินไปแล้ว....เป็นปกติที่ดิฉันจะปิดแอร์และเปิดกระจกรถ...เนื่องจากดิฉั๊นไม่ชอบแอร์....วันนี้มีลูกๆ อยู่ในรถพร้อมหน้า...หลังจากแวะ เซเว่น-11 ใน ม.อ.เรียบร้อย เด็กๆ ได้ไส้กรอกกันมาคนละอัน.......ขณะขับรถกำลังจะเลี้ยววงเวียน...มีรถคันหลังบีบแตรไล่..."กระแทกแตรน่าจะเหมาะกว่า"...ดิฉั๊นจับสังเกตุได้จากเสียงแตร....สองครั้ง...จึงบอกลูกสาวว่า"หนูดูซิคะว่ารถคันนั้นเขาพยายามบอกอะไรเรา...."ไม่ทันสิ้นเสียงแล้วรถคันนั้นก็ตีคู่ขนานขึ้นมา...เปิดกระจก...ชายหนุ่มหน้าตาเคร่งเครียดพูดจากรถมาว่า...."ทิ้งขยะลงมานอกรถได้ไง...ไม่สอนลูกหรือไง".....ดิฉั๊นหน้าชา....ขอโทษค่ะ...."ขอโทษแล้วได้อะไรไปเก็บซิ" แล้วเขาก็จากไป....ดิฉั๊นจอดรถเข้าข้างทางแล้วหันถาม...."ใคร"
....."แปมนี่เห็นมั๊ยแม่อายคนเลย....ไปเก็บมา...แม่จอดรถให้แปมไปเก็บเลย...." (พี่สาวหันมาดุน้อง)
"แปมจะไปเก็บมั๊ยลูก...หนูทิ้งตรงไหน" เธอบอก.....ดิฉันจอดรถให้ลูกเดินไปเก็บขยะชิ้นนั้นมา....
ทำแบบนั้นทำไม...
"ดิฉั๊นอายที่มีคนมาพูดใส่หน้าว่าไม่สั่งสอนลูก"
"ถือเอาโอกาสนี้จะให้ลูกจำได้ว่า..เป็นสิ่งที่ไม่ควรทำ...แกน่าจะจะไปตลอดชีวิตแน่ๆ"
"ดิฉั๊นชมเชย...ชายคนนั้นให้ลูกฟังว่า...เขาอุตส่าห์เสี่ยงขับรถมาคู่ขนานเราเพื่อบอกว่าเราทำสิ่งที่ไม่ถูกต้อง....เขาเป็นคนดีมาก" ถ้าไม่มีเขาดิฉั๊นก็ไม่รู้ว่าลูกทิ้งขยะนอกรถ...นี่อาจจะไม่ใช่ครั้งแรกก็ได้
ดิฉั๊นไม่มีโอกาสรู้ว่า...เขาคนนั้นคือใครแต่...ยังไงก็ขอขอบคุณที่มาเป็นแบบฝึกหัดชีวิตให้ดิฉั๊นและลูกๆและทำให้ยายแปม ของดิฉั๊นมีเรื่องไปเล่ากับพ่อเค้าพ่อ...วันนี้ลูกทิ้งถุงไส้กรอก...มีคนตามด่าแม่...พี่ปลาว่าลูก...แม่ว่าลูกทุกคนว่าลูกหมดเลย...แล้วเธอก็ร้องไห้กอดพ่อ.....
ความเห็น (8)
- ไม่รู้ว่าจะแสดงความคิดเห็นอย่างไรดี
- ถูกทุกคนครับ แต่งานนี้ต้องวัดใจกันว่าใครควบคุมอารมณ์ได้ดีกว่ากัน......ขอนับถือคนนั้นครับ
- มองได้หลายมุมครับ นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ไม่มีพ่อแม่คนไหนสอนลูกให้ทำชั่ว เด็กเขาอาจจะยังไม่เข้าใจ / อีกฝ่ายก็ยึดกฎระเบียบ (แต่อย่าตำหนิผิดคน-ผิดเวลานะครับ..เป็นห่วง)
- ขอสรุปครับ...การให้อภัยหนึ่งครั้งได้บุญเท่ากับทำทานด้วยแกง 300 หม้อ (ไม่เชื่อไปอ่านดูได้ที่หนังสือชื่อ กายเจ็บ..แต่ใจอย่าเจ็บ ที่ อ.ดร.วรภัทร์ ภู่เจริญ เขียน และมอบให้ผมที่ห้องคุณอำนวย
- อ่านบันทึกนี้แล้วเศร้าตาม 2 ตัวน้อยเลย เป็นบทเรียนที่ดีค่ะสำหรับเด็กที่ให้เค้าเห็นผลกระทบที่มาจากคนอื่น
- ..
- โถ 2 ตัวน้อยช่างเจรจา จ๋อยไปเลยสิคะเนี่ย
- ..
- แต่มีคุณแม่ที่น่ารักขนาดนี้ ลูกสาวไม่เดินหลงทางไปมากหรอกค่ะ บทเรียนเล็กๆ แต่มีค่ามากมาย
- ..
- เด็กคงตกใจมากกว่านะคะคุณแม่จิ๊บ
- ..
- แต่โชคดีนะคะที่ชายคนนั้นมาเตือน จะมีสักกี่คนเชียวที่เห็นคนอื่นทำผิดแม้จะเรื่องเล็กแล้วทักบ้าง ถ้ามองผ่านไปเป็นเรื่องปกติสิคะ คงจะน่าเศร้าใจ
สงสัยท่านพี่เมตตาพาไท..เจริญ ลืมเติม ถังขยะไว้ในรถ น้องๆ เลยลืมทำ ๕ ส ครับ
"สาธุ รู้แล้วเก็บ เก็บ เป็นบทเรียนครับ"
คุณเมตตาคะ....
- ฉันมิได้นึกชมเชยผู้ขายคนนั้นเลย...แม้ดูเหมือนเจตนาดี..แต่พูดว่า..ไม่สอนลูกหรือไง...ฉันว่ารุนแรงเกินไป
- ยังไงเด็กก็คือเด็ก...ถ้าทุกเรื่องมันผิดพลาดไม่ได้...ต้องแก้ไขเดี๋ยวนั้น...บางเรื่องก็แย่...
- ฉันกลับมองลูกปลา...ถ้าสิ่งที่เธอทิ้งอยู่กลางถนน...คุณแม่เมตตาจะว่ายังไง...คะ
- ฉันว่า...เสี่ยงก่นด่าของคนอื่น..อาจมีส่วนดี..แต่นะตอนนั้น..อย่าลืมชั่งใจว่า...อะไรสำคัญกว่ากัน...ความมีวินัย..หรือความรู้สึกและชีวิตลูก...
- ขอโทษค่ะ..ที่คราวนี้ไม่ได้เป็นพวกแม่..แต่เป็นพวกน้องลูกปลา..
- โอ๋...คนดีของป้า..ไม่เป็นไรนะลูก...ชั่แป๊บเดียว..คนเราพลาดกัน...จริงๆแล้วคุณแม่เจตนาดีกับหนู..แต่อาจจะดุไปสักหน่อยจ้ะ
เหตเกิดใน ม.อ.ค่ะ...ค่ำแล้ว..รถไม่ค่อยมาก...ค่ะ
ครั้งนี้ ยายแปมค่ะ....คนเล็ก อนุบาล 1 แกหน้าจ๋อยพอสมควร....สงสารก็สงสารแต่...พลิกวิกฤติเป็นโอกาส...ยอมเป็น คนดุ....สวมรอย...สุภาพบุรุษผู้รับผิดชอบสังคมซะเลย....ของคุณ คุณป้า...คุณน้าและคุณลุง...ค่ะ...ขอบคุณจริงๆ...
คุณแม่จิ๊บคะ
- ป้าอึ่งคิดว่าเสียงคุณแม่(อาจ)ดุแน่ ๆ เลย
- วันนี้ป้าอึ่งขอเป็นพวกกับคุณติ๋วก็แล้วกัน
- อย่าดุนะคะ
- ค่อย ๆ สอน เด็กคือผ้าขาวค่ะ จะเอาสีอะไรไปเติมแต่งขึ้นอยู่กับผู้เป็นพ่อ แม่ ลุง ป้า น้า อา ฯลฯ ค่ะ
สุขสันต์วันคริสต์มาสนะค่ะ
มีความสุขมากนะค่ะพี่จิ๊บ
- อ่านแล้ว ซึมเซา สงสารเจ้าเด็กน้อย
- แต่ประทับใจคุณแม่มาก และด้วยความสัตย์จริง ผมเชื่อว่า เจ้าตัวน้อยจะเติบโต งดงาม เพราะมีแบบอย่างที่ดีอย่างคุณแม่
- ขอบคุณครับ....ผมคิดถึงเรื่องดี ๆ ที่แม่เคยสอนมาก..(จากบันทึกนี้)