วันที่ 22 ธันวาคม 2549 มีการออกร้านขายของที่บริเวณ ห้องโถงด้างล่างระหว่างอาคาร 1 และอาคาร 3 ช่วงเช้า ดร.มาลี ธรรมศิริ
(หรือเรียกว่า อาจารย์มาลี ) อาจารย์ให้นุชจรีย์ไปช่วยอาจารย์ทำโดนัทไปขายด้วยค่ะ มีช็อกโกแล็ตบราวนีขายดีมากเลยค่ะทำไม่ทันเลยมีการออกร้านขายของหลายอย่างเลยค่ะที่แผนกทำโดนัทและน้ำพันช์ โรตีสายไหม เสื้อผ้ามือสองของพวกพี่ๆในแผนกค่ะและ
เค้กแครอทสูตรอาจารย์มาลีค่ะขายหมดก่อนใครเพื่อนเลยค่ะเพระอร่อยมากทุกคนในบริษัทรู้ถึงฝีมือของท่านอาจารย์มาลีในการทำเค้กแครอทมี มีการขายของหลายอย่างเลยนะค่ะเช่น ต้นไม้ เสื้อผ้า อาหาร ขนมเค้กสูตรต่างๆ ก๋วยเตี๋ยว ยำผลไม้ ไก้ย่าง และร้านค้าจากแม่ค้าข้างนอกบริษัท ช่วยอาจารย์ทำขนมทำโดนัทและช็อกโกแล็ตบราวนีจนถึงเวลาเที่ยงท่นอาจารย์ก็เลยให้ไปพักทานอาหารกลางวันได้ค่ะ พอได้เวลาบ่ายโมงก็ได้ไปช่วยท่านอาจารย์มาลีทำขนมโดนัทไปขายต่อค่ะจนถึงเวลา 14 .30 น.ก็ได้ออกจากบริษัทไปทำธุระกับที่บ้านค่ะ
ถึงคุณนุชจรีย์
ผมขอตำหนิคุณหน่อยนะครับเพราะผมคิดว่าเป็นทางเดียวที่จะติดต่อคุณได้เพราะว่าเนื่องจากผมได้โทรหาคุณแล้วคุณไม่รับและที่สำคัญเพื่อนคุณรับโทรศัพท์แทนคุณ ผมก็ฝากเพื่อนคุณบอกว่าให้บอกคุณด้วยว่าให้โทรกลับผมด่วน แต่คุณก็ไม่โทรกลับครับ ผมอยากจะบอกคุณว่าถ้าผมไม่มีธุระจำเป็นผมไม่โทรหาคุณหรอกครับจำไว้ และผมก่อนหน้านี้ผมก็ได้โทรบอกคุณไว้แต่เนิ่นๆ แล้วนะครับแต่คุณก็ไม่สนใจผมก็ไม่รู้จะว่ายังไง และไอ้ธุระที่ผมโทรหาคุณมันก็เป็นเรื่องของคุณด้วยแต่ผมต้องเดือดร้อนแทนคุณก็เพราะว่าจะต้องส่งเอกสารจบแล้ว เค้าส่งกันครบหมดแล้วเหลือคุณคนเดียว ผมก็อุตสาห์ตามให้ ผมเคยบอกแล้วว่าอย่าทำตัวเป็นตัวถ่วงคนอื่นเค้านะครับ ถ้าคุณไม่ส่งคนอื่นก็ไม่ได้ส่งครับ แต่พรุ่งนี้เป็นวันสุดท้ายที่ต้องส่งแล้วยังไงผมก็ต้องส่ง พรุ่งนี้ผมจะมาตอนเที่ยงอีกทีหนึ่ง หลังจากวันนี้ผมเสียเวลาเพราะคุณไปแล้ว 1 วันครับ