โลกและชีวิต (2) ความแตกต่าง (ที่จำเป็น)
ผมเชื่อมั่นเสมอมาว่าในโลกของการทำงานและการใช้ชีวิตนั้น
เราไม่จำเป็นต้องวาดหวังว่าคนรอบข้างทั้งที่ "เรารัก" และ "รักเรา" จะต้องรักและเข้าใจเราตลอดเวลา
ดูจาก"คนรักกันก็ไม่สามารถอยู่ในอ้อมกอดของกันและกันได้ตลอดทั้งคืน"
แต่ก็มิได้หมายถึงว่าความรักและความผูกพันจะลดน้อยถอยหาย
มนุษย์เราเป็นสัตว์สังคมก็จริง
แต่ก็ใช่ว่าจะเหมือน หรือคล้ายกันไปซะทั้งหมด
และความแตกต่างนั่นแหละ คือ ความงดงามของมนุษย์
ความแตกต่างทั้งปวงถูกสร้างขึ้นมาเพื่อเติมเต็มกันและกัน ซึ่งในโลกของการทำงาน "วิถีคิดที่แตกต่าง" แต่มี "จุดหมายปลายฝัน" ณ ที่เดียวกัน
คือความรื่นรมย์ที่ผมปรารถนาจะสัมผัสเรียนรู้จากการทำงานภายในองค์กรของตนเอง
มีหลายคำถามที่ผมควรต้องถามแต่ผมกลับนึกไม่ออก
แต่ก็ยังมีเพื่อนร่วมงานไต่ถามแทน
เช่นเดียวกันมีหลายคำตอบที่ผมรู้
แต่เพื่อนร่วมงานกลับไม่รู้เลยแม้แต่น้อย
แต่เราก็ยังมีเวทีในองค์กรให้แบ่งปันอย่างเป็นกันเองเสมอมา ซึ่งถึงแม้ว่าบางครั้งการแบ่งปันจะดูข้นเข้มและอ่อนเบาก็เถอะ
แต่ก็อยู่บนพื้นฐานของเหตุและผล
และอยู่บนพื้นฐานของความเป็น "องค์กร" ที่มีจุดหมายปลายทางเดียวกัน
(บันทึก... ความรู้สึกจากห้องประชุมอันหลากความคิด ยาวนาน และเนิ่นช้า แต่ชัดเจนในแนวทางอันเดียวกัน)
ความเห็น (3)
ความแตกต่างนั่นแหละ คือ ความงดงามของมนุษย์
ชอบประโยคนี้จังเลยค่ะ
จะอย่างไรก็ขอให้เป็นการ "แสวงจุดร่วม สงวนจุดต่าง" ก็แล้วกันครับ เป็นความแตกต่างอย่างสร้างสรรค์
