ผมเขียนบันทึกชื่อนี้มาแล้วครั้งหนึ่ง ใน บันทึกที่ผ่านมา วันนี้ตั้งใจจะเขียนเรื่องอื่น แต่พอเข้า Planet พบ บันทึกนี้ ของ ดร. แสวง รวยสูงเนิน ที่คงต้องบอกว่า คนที่สนใจ หรืออยู่ในวงการ การศึกษา ไม่อ่านไม่ได้อีกแล้ว อ่านจบผมคิดอะไรต่อทันที ความจริงไม่ใช่เพิ่งคิด ต้องเรียกว่าอยากระบาย ความคิดร่วม ออกมามากกว่า เพราะผมเห็นอย่างที่ท่านเห็น และเชื่อว่าการปล่อยไว้นานมีแต่จะทำให้สังคม และประเทศชาติเสื่อมทรุด เขียนไว้ที่โน่น และนำมาออกอากาศในบ้านตัวเองที่นี่ เหมือนเคยครับ ความว่า .....
มาเป็นคนแรกครับอาจารย์
ผมอ่านช้าๆ พยายามหา ความเห็นต่าง เพื่อจะโต้แย้งให้เกิดความหลากหลายแต่ยังหาไม่เจอครับ สรุปคือ ผมเห็นจริงตามที่ท่านเห็น ได้พูดและพยายามทำทุกอย่างเพื่อหนีจาก สภาวะย้อนศร ในเรื่องการเรียนการสอน หรือการเรียนรู้ของผู้คนอยู่เสมอมาครับ
แท้จริงที่เรียกกันว่า Problem Based และตื่นเต้นกันนั้น เรามีมากว่า 2500 ปีแล้ว ... หลักอริยสัจ ๔ คือสุดยอดของ Problem Based ที่สามารถนำมาพลิกแพลง ประยุกต์ใช้ได้ตลอดกาล เป็น อะกาลิโก
ผมมักหาคำพูดมากระตุ้นอย่างท้าทาย ให้ทั้ง คนสอน คนเรียน ได้ทบทวนและระมัดระวังพิษภัยของการ "ย้อนศร" บ่อยๆ ด้วยคำพูดเช่น ..
เดี๋ยวเขาจะหาว่าเราซูเอี๋ยกันนะครับอาจารย์
รอติดตามตอนต่อไปนะครับ
การย้ำเสมอๆ คงจะเป็นการปรับความคิดได้เหมือนกันนะคะ ขอเอาใจช่วยค่ะ