นั่งสมาธิ (ไม่ต้องขัดก็ได้) เท้าขวาทับเท้าซ้าย หรือนั่งอย่างไรก็ได้ที่รู้สึกผ่อนคลายในอิริยาบถนั้นๆ
วางมือไว้ที่ใดก็ได้ที่รู้สึกผ่อนคลาย (ตามแบบคือมือขวาทับมือซ้ายวางบนเท้าขวา)
ตั้งตัวตรง หายใจเข้าช้าๆ ยาววววววววววจนสุดปอด (ดูลมหายใจที่เข้าปอดตามไปด้วย) และหายใจออกช้าๆ ยาววววววววววววว (ดูลมหายใจด้วยเช่นกัน) ทำอย่างนี้ ๓ รอบ (ขณะนี้จะรู้สึกผ่อนคลายน้อยๆ)
กรณีเคยฝึกภาวนา (คิดในใจถึงปรากฎการณ์จริงของสิ่ง...) ด้วยยุบหนอพองหนอ ควรปฏิบัติเช่นนี้ ๑) ปล่อยให้ร่างกายหายใจเข้า-ออกตามปกติโดยไม่ต้องเข้าไปมีส่วนผลักดันให้เป็นอย่างที่อยากให้เป็น ๒) เมื่อหายใจเข้า ท้องจะพองขึ้น ให้ภาวนาว่า พองหนอ (ในใจ) เมื่อลมหายใจออก ท้องยุบลง ให้ภาวนาว่า ยุบหนอ ๓) ปล่อยให้ทุกอย่างเป็นไปเองตามธรรมชาติ
ฝึกอย่างนี้ทุกเช้า ทำใจให้ปรอดโปร่ง แล้วจะโล่งสบาย อารมณ์นิ่ง
หมายเหตุ : สมาธิ หมายถึงความตั้งมั่น มีลักษณะคือ อารมณ์เดียว (เอการมฺมณํ) มีจิตดวงเดียว (เอกจิตฺตํ) ไม่ซัดซ่าย วอกแวกไปที่ใด นี่เองคือทางแห่งผู้ทำทุกอย่างให้สำเร็จได้
การให้ทานธรรมชนะการให้ทั้งปวง
ขอบคุณครับ