หากเติมเต็มสิ่งเหล่านี้ได้...ความสำเร็จก็อยู่แค่เอื้อม
บางครั้ง...สิ่งที่เราได้ระหว่างการดำเนินงาน อาจจะยิ่งใหญ่กว่าผลงานที่เราตั้งเป้าหมายไว้เสียอีก....
เพราะท่านเอื้อกำกับให้เขียนบทความลงวารสารสายใยพยาธิฉบับที่กำลังจัดทำอยู่ ว่าด้วยเรื่อง "มองคุณกิจ ผ่านโครงการ Patho-OTOP2"
พี่เม่ยก็เลยต้องขยับแว่น แล้วก็เพ่งมองคุณกิจทั้งหลายอย่างตั้งใจ ในมุมต่างๆ ไม่ว่าจะเป็นมุมแดง มุมน้ำเงิน มุมตึก มุมเสา ฯลฯ.... จนในที่สุดก็ปั่นออกมาเป็นต้นฉบับได้สองหน้า A4 ก่อนจะส่งให้ท่านเอื้อก็อ่านทบทวนดูอีกครา...
เอ๊ะ! ถูกใจประเด็นสุดท้ายที่เราเขียนแฮะ! ว่าด้วยเรื่อง "เติมเต็ม" ในสิ่งที่ยังขาดอยู่...พี่เม่ยเขียนไว้อย่างนี้ค่ะ...
"สิ่งที่ยังมองเห็นไม่ชัดจากหลายๆทีมที่เข้าร่วมโครงการ ก็คือการทำงานที่ต่อเนื่อง และการปรึกษาหารือปรับปรุงแก้ไขงานอย่างสม่ำเสมอ......
...หลายทีมคึกคักมากในช่วงแรกๆของการทำโครงการ และผ่อนลง ผ่อนลง และมาออกแรงกันอีกครั้งในโค้งสุดท้าย วิธีการเช่นนี้ถึงแม้จะทำงานได้สำเร็จก็ตาม แต่สิ่งที่จะขาดไปก็คือกระบวนการแลกเปลี่ยนเรียนรู้ การระดมสมองในระหว่างการทำงาน โอกาสที่เราจะได้ค้นพบสิ่งใหม่ๆในระหว่างการดำเนินงานถูกปิดกั้น มีบางทีมที่มีการดำเนินงานอย่างต่อเนื่อง ที่สังเกตได้จากผลงานที่นำมาเล่าสู่กันฟัง และเขาก็ได้ค้นพบสิ่งใหม่ ได้ปรับปรุงแก้ไขงานจนทำให้ได้ผลงานที่ดีที่สุดออกมาได้อย่างน่าชื่นชม.....
...จึงอยากจะฝากให้คุณกิจทั้งหลายพัฒนาวิธีการดำเนินงานของตนเองให้มีความต่อเนื่อง สม่ำเสมอ เพื่อประโยชน์ต่อตนเอง ต่องาน และต่อองค์กรของเรา และปฏิบัติเช่นนี้ไปจนเป็นวัฒนธรรมของตัวเองในที่สุด"
ด้วยความชอบ (ไม่ต้องสงสัยนะคะ พี่เม่ยน่ะเป็นคนประเภทคิดเอง..ทำเอง..เขียนเอง...อ่านเอง...ใช้เอง...ชอบเอง...)...จึงได้นำมาบันทึกไว้ที่นี่อีกครั้ง เพื่อเป็นการยืนยันว่า...
พี่เม่ยคิดเช่นนั้นจริงๆนะ... ไม่ได้โม้!
หมายเลขบันทึก: 68303เขียนเมื่อ 20 ธันวาคม 2006 08:40 น. ()แก้ไขเมื่อ 11 กุมภาพันธ์ 2012 16:47 น. () สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:
ความเห็น (3)
ว้าวๆๆๆ บอกได้คำเดียวว่า ว้าว!! ตะกี้เปิดบล็อกเข้ามาตาค้างขณะจิตค่ะ "พี่เม่ย" คิดว่าเปิดเข้ามาผิดบล็อก เพราะเห็นสาวหน้าใสส่งยิ้มอยู่หน้าบล็อก งง ตัวเองอยู่พักนึงว่ากดจากลิงค์ของ "พี่เม่ย" แล้วใครดันมาโผล่ยิ้มอยู่ สงสัยเกิดขัดข้องทางเทคนิค หรืออาชีวะ ไม่แน่ใจ เพราะเคยดูภาพจากงานมหกรรม KM สาวคนหนึ่งยืน (แต่สวน) ถ่ายรูปกับป้ายรางวัลอะไรสักอย่างก็ยังคิดเลยว่าเขาคนนี้เป็นใครหนาช่างน่ารักจัง แต่ใจไม่ได้คิดว่าเป็นพี่เม่ยเลยแม้แต่นิดเดียว...เพราะจำติกแต่ภาพเดิมค่ะ พอเข้ามาเมื่อกี้เลยเป็น งง และตกใจเล็กน้อยถึงปานกลางว่าสาวคนนี้มาโผล่ที่บล็อกพี่เม่ยได้อย่างไรกัน แต่ภาพนี้ขอบอกว่างามแต้ ๆ เจ้า น่ารักน่าชังจังเลยค่ะ ยิ้มสดใสประทับใจจ๊อดเชียวแหละค่ะ "พี่เม่ย"
ยังระลึกถึง "พี่เม่ย" เสมอค่ะ (ชมอีกทีภาพนี้น่ารักจริง ๆ ค่ะ)
- มาสนับสนุนและให้กำลังใจทุกท่านทำงานอย่างต่อเนื่องครับผม
- อาจาย์Vij จำพี่เม่ยน่ารักไม่ได้ครับ
- ยิ้ม ยิ้ม
- แวะมาขอบคุณพี่เม่ย เปลี่ยนรูปตั้งแต่เมื่อไรครับเนี่ย !
- เชื่อแล้วครับว่าพี่เม่ยไม่ได้โม้
- ทำ PDCA บ่อย ๆ ก็จะได้ Best Practice ไปเอง ครับ แต่สำหรับผมตอนนี้ขอได้เพียง Good Practice ก็พอแล้วครับ
- Happy New Year ครับ