เพิ่งมีโอกาสเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งเมื่อไม่กี่วัน โดยการเอื้อเฟื้อช่วยเหลือจากมิ่งมิตรพี่ร่วมงานอย่าง "พี่หนิง" พยาบาลวิชาชีพที่หันเหไปเอาดีด้าน "งานบริการนิสิตพิการ"
ผมไม่คุ้นชินและสันทัดจัดเจนกับเทคโนโลยี เป็นเหมือนคนแก่เฒ่าที่วิ่งไม่ทันยุคสมัย และเสียดายที่ปล่อยให้เวลาล่วงผ่านมายาวนาน เพราะพี่หนิงได้ชวนและเชิญมาสู่สังคมแห่งการเรียนรู้ก่อนหน้านี้ตั้งนานแล้ว
เวทีประชุมการจัดการความรู้เมื่อวันที่ ๑๔ พฤศจิกายนที่ผ่านมาคือแรงบันดาลใจอันยิ่งใหญ่ที่ต้องพาตนเองเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของการจัดการความรู้
ผมชื่นชอบและเคารพในความตั้งใจของท่านรองวรรทณา สินศิริ ที่เป็นหนึ่งในกลุ่มบุกเบิกร่วมกับเจ้าหน้าที่อีกหลายชีวิตและยิ่งมาได้รับฟังท่านรองพิศมัย ศรีอำไพ บอกกล่าวถึง "ความสำคัญ" และ "ความจำเป็น" ของการจัดการความรู้ทั้งในฐานะเพื่อ "ตนเอง" และเพื่อ "องค์กร" ยิ่งเกิดแรงใจที่อยากเป็นส่วนหนึ่งทั้งเพื่อตนเองและเพื่อองค์กรอันหมายถึง "มหาวิทยาลัยอันทรงเกียรติ" ที่ผมรักและเทิดทูน
แต่ด้วยพันธกิจแห่งเทศกาลพระราชทานปริญญาบัตรก็ดูเหมือนว่าชีวิตต้องแบกรับอะไรหลายอย่าง แทบไม่มีเวลาในการเริ่มต้นในการจัดการความรู้เสียที แต่ก็ไม่ลืมที่จะแสดงความยินดีกับผลผลิตของมหาวิทยาลัยที่คืนกลับสถาบันเนื่องในพิธีอันทรงเกียรติฯ จึงขอทิ้งท้ายเป็นห้วงยามการพานพบรับขวัญบัณฑิตว่า
เหลืองดอกคูน ดอกน้อยร้อยเป็นช่อ
เทากิ่งรัก สานถักทอเป็นช่อฝัน
มอบเป็นช่อดอกไม้ สายสัมพันธ์
มอบกำนัลรับขวัญวันกลับมา
เบื้องต้นต้องขออภัยที่ขัดข้องทางเทคนิค ยังผลให้บางท่านไม่สามารถเข้ามาร่วมแสดงความคิดเห็นได้ และขอขอบพระคุณที่มิ่งมิตรได้กรุณาทักติง เป็นธรรมดาสามัญของ "มือใหม่" ที่ยังใหม่ต่อกระบวนการ และเชื่อมั่นยังต้องใช้เวลาอีกมากโขสำหรับการทำความรู้จักให้คุ้นชินกับเทคโนโลยี รวมถึงการเริ่มต้นที่จะ "จัดการความรู้" ของ "ตนเอง" เสียที
พนัส ปรีวาสนา
สวัสดีครับ พี่ พนัส และยินดีต้อนรับสู่ เครือข่ายการจัดการความรู้ มมส. (MSU-KM) ...ผมนำ blog ของพี่เข้าไว้ใน การจัดการความรู้ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม
แล้วเรามาช่วยร่วมกันพัฒนา มมส. ต่อไปครับ
ขอบคุณมากครับ
วิชิต