บทบาทที่อ่อนหัด และต้องเรียนรู้ต่อไป
14 ธ.ค. 49 เป็นวันที่ผมได้แสดงบทบาท (ชีวิต) ของตัวเองมากเลยทีเดียว เป็นการใช้ทักษะที่อ่อนหัดมาก อันดับแรกเลยคือ การแสดงเป็นผู้ใช้แรงงาน สัมผัสชีวิตจริง ตั้งแต่เช้า.... เจ้าหน้าที่และอาสาสมัครมูลนิธิร่วมพัฒนาพิจิตร มี ผม หนุ่ม พี่แดง พี่เจน พี่ดา พี่เหลิม วันนี้ปิดสำนักงาน(ครึ่งวัน) พากันไปขนข้าวเปลือกจำนวนกว่า 40 กระสอบ จากบ้าน ลุงเฮง หนึ่งในแกนนำเกษตรปลอดสารพิษ อ.วังทรายพูน เอาไปเก็บไว้ที่บ้านพี่แมว ต.ป่ามะคาบ อ.เมือง
ด้วยทางมูลนิธิฯ ได้ติดต่อลุงเฮงไว้ (นานพอสมควร) เป็นวัตถุดิบนำมาแปรรูปเป็นข้าวสาร ขายที่ร้านค้า ที่ทางมูลนิธิฯจะทำวิสาหกิจของเครือข่าย ลุงเฮงเก็บไว้นานจนหนูเริ่มมากวนกัดกระสอบขาด จึงติดต่อให้ทางมูลนิธิฯ มาขนข้าวโดยด่วน!!! (เสียงดังชัดเจนจากลุงเฮงผ่านทางโทรศัพท์) ว่าแล้วก็ชักชวนกันไป แต่งตัวกระฉับกระเฉงกันเลยทีเดียว ทุกอย่างพร้อม รถตู้ (ป้าขาว) ถูกแปลงสภาพเป็นรถขนข้าวชั่วพริบตา (ถอดเบาะออกหมด) ผมอาสาขับรถเอง ระยะทางประมาณ 25 ก.ม. ด้วยความคิดที่ว่าอยากค้นหา บุกเบิกเส้นใหม่ๆ ผมพาคณะขนข้าวมือใหม่หลงทางกันสักพักใหญ่ ก็เลยคิดว่ากลับไปตั้งต้นใหม่กับเส้นทางเดิมที่เคยไปดีกว่า เล่นเอาพี่ๆ และลุงเฮง ขำกันใหญ่ (ก็ด้วยความดื้อของผมเองนั่นแหล่ะ สมน้ำหน้าตัวเองชะมัด)
พอถึงบ้านลุงเฮง "...อ้าวไปหลงที่ไหนกันมาหล่ะ???..." เสียงลุงเฮงดังตั้งแต่ยังไม่ได้จอดรถเลย ลุงเฮงเตรียมอาหารการกินต้อนรับสรรพเสร็จ มีทั้งกล้วยน้ำว้า มะพร้าวน้ำหอม ที่ตัดลงมาจากต้นสดๆ (เรื่องขนข้าวไว้ทีหลังแล้วกัน) ฉีกกล้วยคนละหวีสองหวี ลุงเฮงทำการเฉาะมะพร้าวแจกให้ทีละคน อิ่มหนำสดชื่นกันพอควรก็พากันขนข้าวขึ้นรถ ปุ๊บปั๊บแป๊บเดียวก็เสร็จยังกะมืออาชีพ (เมื่อยพอสมควร) พี่แดงจ่ายตังก์ทำบัญชีให้ลุงเฮงเรียบร้อย ก็พากันลาทันที พร้อมกับหยิบกล้วยกลับติดไม้ติดมือไปด้วย รีบม๊ากกกมาก เพราะทางคุณหมอสุรเดชโทรตาม... "....คุณลืมหรือเปล่าวันนี้มีประชุมกับผู้ว่าฯเรื่องเด็กและเยาวชน บ่าย 2 โมง ที่ พมจ. หน่ะ เดี๋ยวถ้าคุณมาถึงแล้วเอาข้อมูลที่เตรียมไว้มาให้ผมอ่านดูก่อนนะ...." ผมอธิบายพร้อมกับบอกคณะขนข้าวกลับมูลนิธิฯด่วน!!! พอขนข้าวไปไว้ที่โกดังบ้านพี่แมว ต.ป่ามะคาบ อ.เมือง เสร็จเรียบร้อยคณะขนข้าวก็ยังทำนิ่งเฉย พากันเดินเล่นที่สวนพี่แมว เก็บพุทธา มะนาว สะเดา คนละไม้ละมือกลับไปเป็นอาหารเที่ยงมื้อนี้ที่มูลนิธิฯ ถึงมูลนิธิฯเที่ยงกว่าแล้วยังไม่ได้กินข้าวเลย ช่วยกันทำต้มผักจิ้มน้ำพริกกินกันเอง คุณหมอสุรเดชขับรถมาจากสำนักงานสาธารณสุขมาที่มูลนิธิฯ "....กินข้าวกันหรือยัง ผมไปศาลากลางก่อนนะ แล้วคุณค่อยตามไป ไม่ต้องรีบนะ..." ว่าแล้วหมอสุรเดชก็ขับรถบึ่งไปศาลากลางคนเดียว ผมกับหนุ่มพากันรีบกินข้าวแล้วก็ขับรถตามหมอสุรเดชไปร่วมประชุม รู้สึกว่ากลิ่นตัวเริ่มออกเพราะไปขนข้าวมาน้ำก็ไม่ได้อาบ มีหนุ่มคนเดียวที่อาบไม่ใช่อาบแต่น้ำอย่างเดียวเท่านั้นดันอาบน้ำหอมมากลิ่นหอมฟุ้งกระจายช่วยดับกลิ่นตัวผมได้ดีเลยทีเดียว เหนื่อยครับเหนื่อยแต่ก็สนุกดีได้ทำอะไรหลายอย่างไม่น่าเบื่อครับ
ความเห็น (3)
เหนี่อยมั้ยคะเนี่ย
สงสัยจังว่าคนที่นั่งประชุมข้างๆจะเป็นงัยบ้าง เป็นลมไปเลยรึเปล่า อิอิ
คุณ PAN ครับ คนข้างๆไม่เป็นไรครับแต่ผมหน่ะสิแทบแย่ ตุๆนิดหน่อย ยิ่งอยู่ให้ห้องแอร์แล้วไม่ต้องพูดถึงเลย ผมแก้โดยนั่งห่างๆท้ายๆที่ประชุมครับ
- เป็นวันที่ยุ่งๆ
- แต่ดูสนุกและตุๆ
- ยิ้ม ยิ้ม มาเป็นกำลังใจให้ค่ะ