เรื่องเล่า
เส้นทางสู่….ยุวกวี
คิดอะไรให้คิดอย่างผู้สร้างสรรค์
พูดอะไรให้ยึดมั่นเพื่อสรรค์สร้าง
ทำอะไรทำอย่างผู้รู้แนวทาง
เป็นแบบอย่างให้ผู้อื่นได้ชื่นชม
(มิ่งขวัญ กิตติวรรณกร)
พอได้อ่านบทกวีข้างบนนั้น ทำให้ข้าพเจ้าได้ข้อคิดมากมาย และสะกิดใจข้าพเจ้าให้นึกถึงการนำนักเรียนเดินทางไปสู่เส้นทางนักกวี เช้าวันพฤหัสบดีที่ 17 สิงหาคม 2549 เป็นเช้าที่วุ่นวายอีกวันหนึ่ง แต่หน้าที่ที่จะต้องรับผิดชอบยังรออยู่ข้างหน้า (ตายในหน้าที่) เพื่อที่จะนำนักเรียนไปเรียนรู้การเป็นยุวกวี ที่ข้าพเจ้าบอกว่าได้เรียนรู้การเป็นยุวกวี เพราะการเดินทางมาครั้งนี้ ไม่ได้ตั้งเป้าหมายว่าจะได้รับรางวัลใดๆ แต่เรามาเพื่อเรียนรู้ เรียนเพื่อรู้และพัฒนา ก่อนที่เราจะจากกันไปในเรื่องนี้ เพื่อที่จะมีเรื่องใหม่ให้เล่าขาน ขอฝากอักษรกลอนผวนให้คิดกันเล่นๆ ค่ะ
ใดจวง ครองไหม ครุกทอง
กลุกปลอน ใปล้หอบ คลองหมาย
กลนกะหม่อม เคาหงน ซองเศร้า
นือคี้ มองขนต์ กีว
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น