รักพี่เสียดายน้อง.....อยากให้ทั้งสองอยู่คู่กัน

          ชีวิตมนุษย์เรานั้นมิใช่บทละคร ที่สามารถควบคุมหรือกำหนดให้เป็นไปตามที่เราต้องการได้เสมอ ขึ้นอยู่กับผู้แต่งที่จะกำหนดให้มันจบเช่นใด บ่อยครั้งจบลงด้วยความเศร้าเคล้าน้ำตา แต่ส่วนใหญ่เลือกจบที่บทแฮปปี้เอ็นดิ้งทั้งนี้ก็เพื่อความสุขของผู้ชม
         ชีวิตสังคมเมืองกึ่งชนบทที่เคยอยู่มาจากอดีตจนถึงปัจจุบัน มีความเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้นโดยที่เราไม่สามารถเรียกกลับคืนมาและควบคุมได้ ทุกอย่างที่เกิดขึ้นเพราะความต้องการและความพึงพอใจของมนุษย์เอง พื้นที่สำเหร่ บุคคโล บางยี่เรือช่วงติดกับถนนรัชดาท่าพระ ไม่เกิน ๓๐ ปีที่ผ่านมาเต็มไปด้วยสวนผลไม้และคูคลอง แต่เมื่อความเจริญเข้ามาถึง ความร่มรื่นเขียวขจีแต่เดิม ถูกแทนที่ด้วยอาคารที่อยู่อาศัย คอนโดมิเนียม แฟลตและอื่นๆ โดยเฉพาะห้างสรรพสินค้าที่พบเห็นได้ตามสองฝั่งถนนและเป็นสาเหตุหนึ่งที่สร้างปัญหาจราจร เพราะห้างเหล่านี้อำนวยความสะดวกให้ลูกค้าด้วยการเอาสิ่งกีดขวางมากั้นบนท้องถนนเสียหนึ่ง ๑ ทางการจราจรโดยไม่ผิดกฎหมาย...หรือเปล่า..
          ความเจริญไม่เพียงแต่ขยายไปตามพื้นราบเท่านั้น  แต่ยังคงเจิรญขึ้นไปในที่สูงอีกด้วย มีทั้งที่เติบโตอย่างมีแบบแผนและเติบโตตามความพอใจ อาคารพาณิชย์ ๒- ๓ ชั้นถูกปรับปรุงเป็น ๕-๖ ชั้น หากไม่ควบคุมสักวันหนึ่งคงเกิดตึกถล่มที่ฝั่งธน มองไปทิศทางใดให้เกิดความรู้สึกแห้งแล้งในจิตใจ เพราะมองหาความเขียวขจีของธรรมชาติไม่ค่อยพบ ทำให้ในวันหยุดพักผ่อนยาวนาน ต่างก็พากันออกไปชื่นชมกับธรรมชาติที่อยู่นอกเมือง
         ปัจจุบันความแออัดย่านใจกลางย่านสาทรได้เคลื่อนตัวมาทางฝั่งธน ตามเส้นทางสาทรสู่ราชพฤกษ์ ทั้งรถไฟฟ้าบีทีเอส รถไฟธรรมดาและถนนที่สามารถพาเราออกสู่ชนบทได้โดยรวดเร็ว ถนนนี้เมื่อเปิดในช่วงแรกสองฝั่งถนนเต็มไปด้วยสวนเขียวขจี แต่ไม่กี่ปีที่ผ่านไปเดี๋ยวนี้มีแต่หมู่บ้านจัดสรรระดับราคา ๑๐ ล้านต้นๆ กับร้านอาหารที่เปิดเรียงรายแข่งขันกันยามค่ำคืน
          บริเวณถนนต่างระดับที่จะพาไปสู่ถนนราชพฤกษ์สังเกตว่ายังคงมีความเขียวขจีและเป็นธรรมชาติดั้งเดิมของสวนผลไม้ฝั่งธนอยู่ มีบริเวณกว้างขวางและใหญ่โต แต่เดิมทางราชการคิดจะตั้งเป็นศูนย์ขนส่งกรุงธนใต้ แต่ชุมชนในพื้นที่ไม่ยินยอมจึงยังไม่ดำเนินการ หากเป็นไปได้อยากขอให้ปรับปรุงเป็นสวนสาธารณะแบบผสมผสาน คือคงสภาพเดิมของสวนไว้ ปรับแต่งภูมิทัศน์เพื่อให้สะดวกต่อการเป็นสวนพักผ่อนและสถานที่ออกกำลังกาย คาดว่าน่าจะใช้เงินไม่มากนักในการจะเวนคืนพื้นที่ดังกล่าว เพื่อใช้เป็นปอดแห่งใหม่มอบให้แก่ชุมชนเมืองกรุงธนบุรี
         หากคิดว่าจะเป็นประโยชน์ควรรีบดำเนินการเสียแต่เนิ่นๆ เพราะอำนาจเงินเริ่มแผ่ขยายเข้ามารอบทิศทาง ไม่รู้ว่าพื้นที่จะคงสภาพเช่นนี้ได้นานเท่าไร ความเจริญที่เข้ามาก็เป็นที่พึงพอใจแต่ธรรมชาติดั้งเดิมก็อยากให้คงอยู่เช่นกัน รักเสมอกันทั้งพี่และน้องนั่นแหละ คิดว่าสองสิ่งคงอยู่ร่วมกันได้ หากทางราชการมีความตั้งใจจริงโดยเห็นแก่ประโยชน์อันจะเกิดขึ้นกับประชาชนโดยภาพรวม

                                                                        โดย  คนบ้านเดียวกัน

ชมภาพที่นี่ค่ะ http://gotoknow.org/file/chuanpis/rugpee.pdf