สุดจะห้ามหักใจ

  ใจบุญบุญนักรู้                 เร็วทำ

  ใจบาปทำบาปกรรม        ง่ายแท้

  ใจบุญก่อบาปลำ             บากยาก จิตรนา

  ใจบาปทำบุญแล้             ยิ่งนั้นแสนทวีฯ **

    ลูกชายคนเดียวของยายปริ่ม ตั้งแต่โตเป็นหนุ่ม เขามักทำอะไรตามใจปรารถนาอยู่เสมอ โดยมิได้คำนึงว่าสิ่งที่ทำนั้นจะส่งผลอะไรกับผู้ใด แม้ยายปริ่มจะห้ามปรามอย่างไรก็ไม่สามารถทำให้ลูกชายใจเร็วคนนี้เปลี่ยนใจได้ ขณะที่เพื่อนชายอีกคนหนึ่งมีนิสัยเดียวกัน สิ่งที่เขาสองคนชักชวนกันไปทำล้วนเป็นความเดือดร้อนของผู้อื่นทั้งสิ้น ยิ่งสิ่งนั้นท้าทายกฎหมายด้วยแล้วยิ่งเป็นอะไรที่จูงใจให้ทำเป็นอย่างมาก ยายปริ่มหมดปัญญาที่จะห้ามปราม ได้แต่ภาวนาทุกวันพระหลังทำบุญกรวดน้ำ “ขอให้ลูกชายกลับใจโดยเร็ว”

     และวันหนึ่งลูกชายก็กลับตัวจริง หลังจากประสบอุบัติเหตุทางรถ จนต้องตัดขาทั้ง ๒ ข้างทิ้งไป ยายปริ่มใจชื้นขึ้นมาบ้าง มิใช่ดีใจเพราะลูกถูกตัดขา หากแต่ดีใจที่ลูกไม่ต้องออกไปทำสิ่งไม่ดีอีก แกรำพึงในใจว่า “เสียขาดีกว่าเสียชีวิต...เสียชีวิตดีกว่าทำชั่ว อัปยศอดสูใดๆ” แกใจชื่นได้ไม่นาน หลังจากลูกเดินได้ด้วยขาปลอม เขาก็หวนกลับไปหาเส้นทางเดิมอีก “ทำไมหนอ ชีวิตคนจึงต้องประสบสิ่งอันไม่พึงปรารถนาครั้งแล้วครั้งเล่า..นี่กระมังคือนรกบนดิน” ด้วยเหตุนี้เองนักปราชญ์จึงสอนว่า “ความดีอันคนดีทำง่าย ความดีอันคนชั่วทำยาก ความชั่วอันคนชั่วทำง่าย ความชั่วอันคนดีทำยากยิ่ง” ดังนั้น “ตราบใดที่ความชั่วยังไม่ส่งผล ก็อย่าหวังให้คนไม่ดีกลับใจ” ต่อให้ขวางกางกั้นสกัดเกี่ยว ต่อให้เลี้ยวบดบังคุมขังข้อง อันสิ่งชั่วสะสมชั่วสิ่งมัวหมอง ก็ยังต้องจมกองชั่วตราบตัวตาย

 --------------

 ** โคลงบทที่ ๒๓๖ สำนวนพระเจ้าน้องยาเธอ กรมสมเด็จพระเดชาดิสร

[จตุพร วิศิษฏ์โชติอังกูร]

คงเป็นกรรมเก่า ที่ส่งผลให้เขาต้องทำกรรมต่อไป คนชั่วช้า เช่นองคุลีมาร ยังบรรลุธรรมอันสูงสุด เพราะสดับรับฟังความจริงแท้แห่งธรรมและได้คิด

คนทำกรรมชั่วอย่างลูกยายปริ่ม คงต้องมีสักวันที่จะบรรลุสัจธรรม แต่ต้องเวียนว่าย อีกเท่าใด

[นม.]

เรื่องกรรมเก่า ข้อมูลในหนังสือ ชีวิตหลังความตาย เขียนโดยนายแพทย์ประสาน ต่างใจ ให้มุมมองที่ดีในยุควิทยาศาสตร์ได้