ISO15189 พยาธิ มอ : อย่ามองแบบเรียลไทม์ (10) ตอนอวสาน
วันนี้ เป็นศุกร์สำราญ สบายๆ ขอแซวพรรคพวกหน่อย ถ้าไม่เป็นจริงก็เข้ามาท้วงติง จะลงประกาศขอขมาให้ฟรีค่ะ
เริ่มจากใครน้า…..
ป้าดา (ปนัดดา) ดีกว่า เพราะเธอไม่อ่านบล็อก วลีทองของเธอคือ “ฮาย.....น้อง (ชื่อเล่นของดิฉัน) เราไม่ว่าง อยู่เครื่อง” ใครที่ไม่รู้ นึกว่าเธอทำ part time เป็นแอร์โฮสเตสด้วย ไม่ช่าย...อย่างนั้น เธอต้องอยู่เวรรับผิดชอบเครื่องวิเคราะห์อัตโนมัติต่างหาก “น้องขออนุญาตพี่ประสิทธิ์ (อ.ประสิทธิ์) ให้เอาไม๊” “ไม่ได้ร๊อก” เสียงเขียวปั๊ดมาทางสาย นึกว่าจะขู่ดิฉันได้ “เราเกรงใจคนอื่น ไม่รู้เค้าจะเข้าใจหรือเปล่าว่าเราไปทำอะไร” แต่ตอนนี้ทุกคนคงทราบแล้วว่าเธอต้องไปเข้าค่ายนรก เวลาประเมินผลการปฏิบัติงานของเธอก็อย่าประเมินว่าเธอหนีงานก็แล้วกัน เธอมีความรับผิดชอบสูงมาก แม่นในข้อกำหนด ระเบียบ เป็นเสาหลักของการประชุมได้อย่างดียิ่ง เสียงดัง ใครๆ ก็ต้องยอมเธอ “แต่เสียงของน้องดังกว่า ใช่ไหมดา..”
คนที่สอง รุ่งริ่ง (รุ่งเรือง) ดิฉันเดาเอาเองว่าสมญานามนี้คงเกิดจากพฤติกรรมในการประชุมของเธอที่มักจะถูกสับจนรุ่งริ่งเกือบทุกครั้ง เพราะสื่อความหมายง่ายๆ ให้เพื่อนเข้าใจได้ลำบาก อันที่จริง เธอเป็นคนแม่นในกฎ ข้อกำหนดมากคนหนึ่ง ดิฉันมักจะปิดท้ายคำอภิปรายของเธอว่า “สรุปว่า......” เธอมักมีท่าทีโต้แย้งด้วยคำสุภาพโดยเฉพาะกับผู้อาวุโสกว่า “พี่.....ผมว่า.....” เป็นคนเถียงเก่งมากคนนึง แต่คำโต้แย้งของเธอ ทำให้เราได้มองอีกแง่มุมหนึ่งเสมอ ขอบคุณค่ะ
คนที่สาม พี่เม่ย (ชวดี) ถูกลากเข้ามาเป็นกรรมการเต็มตัวก็ตอนที่ทำท่าว่าจะหยุดๆ ขับๆ นี่แหล่ะ เรานะเล็งเห็นความสามารถรอบด้านของเธอ แต่ด้วยภาระด้านอื่นๆ ที่มากโขอยู่ ก็เกรงใจไม่กล้าดึง (ดึงไม่ไหว) เธอเป็นคนที่เก็บใจความ กุมหัวใจของเรื่องได้ดีมากๆ คอยชักเรือใบกลับเสมอๆ เมื่อหางเสือและนายท้ายเขวออกนอกเส้นทาง มีความสามารถพิเศษเรื่อง สำบัด สำนวน ลำนำ คำกลอน และมักจะมีวลีเด็ด เวลารับโทรศัพท์จากดิฉัน “สวัสดีค่ะ เม่ยค่ะ จะมีอะไรให้รับใช้หรือคะ” ก็อยากให้ช่วยนั่นแหล่ะจึง กริ๊ง กร๊าง ถึงน่ะน้องจ๋า
คนที่สี่ เจ้าต่าย (สุรีรัตน์) ถูกลากมาเป็นเลขานุการตั้งแต่เริ่มฟักตัว ISO ต้นปี 48 โน่นค่ะ เพราะเธออ่อนอาวุโส ใช้งานง่าย มีความสามารถหลายด้าน จะถูกกรรมการอาวุโสไหว้วานให้ทำเอกสารบ่อยมาก ถ้าเมื่อไหร่ส่งงานไม่ทัน เธอจะทำตาละห้อยสำนึกผิด “พี่ปลื้ม ม ม ม ....” จริงไม๊ต่าย
คนที่ห้า น้องหรู (สาริษฐา) สาวสวยลูกหนึ่งแห่งฮีมาโต เธอเป็นเด็กใหม่ ไฟแรง คิดอย่างไร พูดอย่างนั้น บางครั้งก็กรองไม่ทัน เป็นคู่กัดกับรุ่งริ่ง ทั้งปากเก่งและตาดุ แต่พี่ริ่งก็ไม่เคยลดวาราศอกน้องหรูเช่นกัน คนนอกห้องประชุมนึกว่ายกพวกตีกัน แต่เราไม่เคยโกรธกันนะ เถียงกันในเรื่องงาน ไม่ได้เถียงเรื่องจริยธรรมบกพร่อง
คนที่หก หนา (วาสนา) เธอเป็นตัวตั้งตัวตีที่สำคัญคนหนึ่งในยุคเริ่ม ISO มักจะมีข้อคิดดีๆ เสนอในที่ประชุม แต่ช่วงหลังต้องถอนตัวออกไปเพราะงานที่คลังเลือดค่อนข้างยุ่ง เนื่องจากงานยุ่ง ทุกครั้งที่เธอมาประชุมสาย พอเปิดประตูห้องประชุมปั๊บ จะส่งยิ้มหวานขออภัยทุกคน “ขอโทษค่ะที่มาสาย และตามมาด้วยเหตุผล........” พี่ยังไม่ลืมหนาหรอกนะ
คนที่เจ็ด น้องปราย (วาสนา) อ้าว ชื่อพ้องกับหนาคลังเลือดอีก เพิ่งมาทำงานใหม่ๆ ได้รับมอบหมายให้มาร่วมงานกรรมการ ISO เธอก็งงเป็นไก่ตาแตก ช่วงหลังเธอบอกว่าขอกลับไปพัฒนาระบบ ISO ที่ห้องแลบจะถนัดกว่าและแล้วเธอก็ใช้เทคนิคแรงจูงใจที่มีประสิทธิภาพผลักดันงาน ISO ห้องไมครอสร่วมกับทุกๆ คนให้ประสบผลสำเร็จได้อย่างงดงาม ได้ยินเสียงปรบมือไม๊คะ
คนที่แปด จินต์ (จินตนา) ถึงแม้เธอจะไม่มีชื่อเป็นกรรมการชุดใหญ่ แต่เธอเป็นกรรมการชุดเล็ก และเป็นผู้อยู่หลังฉากมาตลอด เอ๊! ชม หรือ ติ กันแน่ เธอรับมอบหมายงานด้วยความเต็มใจทุกครั้ง และทำอย่างเต็มที่ ทั้งๆ ที่งานประจำก็มากมายอยู่ จุดเด่นของเธอคือ วิธีการเสนอความคิดในที่ประชุมจะเสียงอ่อนหวาน ไพเราะ อ่อนน้อม ถ่อมตัวมากๆ จากร้ายกลายเป็นดีว่างั้นเถอะ
คนที่เก้า อ.มุกดา (อ.มุกดา ปลูกผล) อาจารย์เป็นประธานคณะกรรมการอาชีวอนามัยของภาควิชา มีผลงานทางชีวอนามัยออกมามากมาย พูดจาโผงผาง ไม่ต้องคิดให้หลายตลบว่าพูดว่าอะไร หมายถึงอะไร อาชีวอนามัยก็เป็นข้อกำหนดที่สำคัญข้อหนึ่งในระบบ ISO กรรมการชุดอื่นๆ เลยยกข้อกำหนดที่ว่าด้วยสถานที่ให้ อ.มุกดา ลุยไปเลย
คนที่สิบ หัวหน้าภาควิชา เธอเป็นทั้งคนผลัก คนดัน และลงมือทำเอง มีกลยุทธ์ที่ชาญฉลาด คือ การเริ่มโครงการพัฒนางาน Patho Otop ทำให้บุคลากรของเราซึมซับกับระบบคุณภาพอย่างไม่รู้ตัว เวลา ISO ลงไปจริงๆ ก็เลยสบาย ขอขอบคุณอีกครั้งค่ะ
คนที่สิบเอ็ด ดิฉันเอง ไม่เอา.... ไม่พูด....... คนอื่นส่องกระจกให้มองหน่อยนะคะ
ต้องขออภัยจริงๆ ที่ไม่ได้เอ่ยถึงคนอื่นๆ ที่มาร่วมงานด้วย อย่างไรก็ตาม ขอขอบคุณทีมงานทุกๆ คนที่เคยทำและกำลังทำงาน ISO ในขณะนี้ แทนภาควิชาด้วยค่ะ ถ้าเราทำได้สำเร็จ ความภาคภูมิใจก็ตกเป็นของเราทุกคน แล้วเหตุไฉนเราจะไม่ยื่นมือเข้ามาช่วย ใช่ไหมคะ? ยินดีรับทุกๆ ความช่วยเหลือค่ะ
ความเห็น (8)
- ยังไม่อยากให้จบเลยครับ
- โอย อยากอ่านอีกครับผม
-
ไม่ยอมด้วยครับ
เฮ้อ รอดตัวไป คิดว่าจะโดนเผาเสียแล้ว
ถึง หน่อย และ อ.ขจิต
* ขอขอบคุณที่รอลุ้นให้ถึงฝั่งอยู่เสมอค่ะ
* ของถึงแม้จะดี ถ้ามากเกินก็เฝือ เอามาล่อให้รู้สึกอยากๆ ลองๆ ติดตามอีก ต่อไปจะเป็นภาคปัจจุบัน และรายงานข่าวกิจกรรม
*กะว่าจะมีคอลัมน์ส่วนตัวเกี่ยวกับบทเรียนแห่งชีวิต(ตน) มาเล่าสู่กันฟัง ในอีกหน้าต่าง ๆมาใช่ ISO
*ขอขอบคุณทุกท่านค่ะ
- ด้วยความยินดีครับอาจารย์
- รอดูคอลัมน์ส่วนตัวเกี่ยวกับบทเรียนแห่งชีวิต(ตน)
- อย่าให้รอเก้อนะครับ
ด้วยคน ด้วยคน ...ไม่ใช่ "ยื่นมือเข้ามาช่วย "นะคะ (แต่ว่า เอาตัวไปเลยถ้าทำได้ ฮิ ฮิ) แต่ที่ร้องด้วยคน ด้วยคน...นี่ เข้าคู่กับอ.ขจิตค่ะ ขออีกบล็อก สำนวนแบบนี้หาที่ไหนไม่ได้แล้วนะคะ เล่าเรื่องชีวิตนี่คงยิ่ง...สนุกสุดๆ
ป้าดา...มาอ่านแล้วนะคะ (เฉพาะบันทึกนี้)...เผลอๆ อ.ปลื้มจิตของเราจะเป็นแม่เหล็กชิ้นใหญ่สำหรับคนคุณภาพทั้งหลายของเราที่ยังไม่อ่านบล็อกกันนะคะนี่
จินต์(จินตนา)
ก็จะไม่ให้จินตนารับงานอย่างเต็มใจได้อย่างไรล่ะ เมื่อเห็นพี่ปลื้มคนเก่งเล่นทำงานแบบกัดไม่ปล่อย และทุ่มเทกับงานนี้สุดๆ ชนิดไม่รู้จักว่าวันเสาร์และวันอาทิตย์น่ะเป็นวันหยุดนะคะรักษาสุขภาพด้วยค่ะ
และเหมือนจะรู้ว่าจินตนาน่ะเป็น "โคนันทวิศาล" เวลาพี่ปลื้มมอบหมายงานจะใช้ปิยะวาจา จินตนาเลยต้องค่ะเป็นอย่างเดียว
อีกอย่างนะภาษาพูดว่าฟังลื่นหูแล้วภาษาเขียนนั้นดียิ่งกว่า…..ดูซิเขียนเรื่องน่าเบื่อให้น่าอ่านชนิดต้องตามติดทุกตอน(ยิ่งกว่าซีรีย์เกาหลีอีก) ขออีกซืรี่ย์เช่นเดียวกับผู้หมวดขจิต และน้าโอ๋-อโณ นะคะ