หนาวนี้คนดี ชิมน้ำพริกเผาสะเดาลวกแล้วหรือยัง
ลมหนาวจากยอดเขาทางเหนือ เริ่มนำความเย็นผ่านทุ่งกุลาร้องไห้มาสัมผัสผิวให้เป็นริ้วรอย ใครอยากจะสวยมากสวยน้อยต้องระวังดูแลสุขภาพกันบ้าง ช่วงนี้ไข้หัวลมมาเยือน ชาวเราทั้งหลายรับประทานแกงส้มดอกแค แกงขี้เหล็ก อีกหน่อยสะเดาก็จะแทงช่อออกมาหลังจากใบร่วงหล่น ปะเหมาะกับที่น้ำในทุ่งแห้งขอดหลังเกี่ยวข้าว ชาวนาก็จะจับปลาตัวอ้วนล้วนลงพุง เอาปลาช่อนตัวโตมาย่างให้ตัวเหลืองหอม เปิดหนังออกจะเห็นเนื้อขาวควันฉุย จิ้มน้ำพริกน้ำปลาหวานตามด้วยสะเดาลวกหนึ่งช่อ ชิมกันแก้มตุ่ยอร่อยกันแบบพึ่งพาตนเอง เป็นอาหารที่เพิ่มความต้านทานช่วงอากาศเปลี่ยน เรื่องข้าวใหม่ปลามันคือภูมิรู้ชาวบ้านที่ผ่านกาลเวลาทดสอบมานาน
บ้านใครมีต้นสะเดารีบเอามาจัดการบริหารลงกระเพาะเสียโดยเร็ว ไม่อย่างนั้นพุงกะทิอาจจะเสียโอกาส ขาดการดำเนินชีวิตแบบเศรษฐกิจพอเพียงไปมื้อหนึ่ง
ผมปลูกต้นสะเดาไว้หลายร้อยต้น ออกดอกออกผลมาหลายปีดีดักแล้ว ปล่อยให้เป็นที่อยู่อาศัยของมดแดง พอถึงน่านี้เราก็จะสอยเอาดอกลงมาเป็นเข่งๆ เราจัดวันดวลสะเดากันทุกปี นี่ก็ใกล้จะถึงเทศกาลสะเดากันแล้ว แขกขาประจำตำน้ำพริกเผาสะเดาหวานกันได้แล้ว ปีนี้มีปลาแรดตัวโตๆมาเผาโชว์และชิม ไม่อิ่มจนอืดไม่ให้กลับเป็นอันขาด
เรื่องสะเดานี่ก็แปลกนะครับ ชาวบ้านอธิบายว่าแต่ละต้นอร่อยไม่เท่ากัน มีต้นที่ขมอร่อยและขมไม่ค่อยอร่อย เขาจึงมีต้นประจำหมายตาไว้ ระยะหลังมีสะเดาจืดจากภาคกลางมาขายพันธุ์ เขาบอกว่าเป็นพันธุ์ทวาย เป็นกิ่งตอนมาสูงสักศอกเศษ ปลูกไม่ทันไรก็ออกดอก แต่ผมยังไม่ได้ลองชิมนะครับ เพียงแต่นึกในใจว่าถ้าสะเดาไม่ขมมันจะอร่อยตรงไหน ไม่ทำเสียสุภาษิต “หวานเป็นลม ขมเป็นยา” รึ
ถึงจะอากาศจะเย็นลงบ้าง แต่ผมก็อบอุ่นใจกว่าทุกปี เพราะพี่ๆน้องๆชาวบล็อกได้ให้กำลังใจ หลายท่านทักทายผ่านทางบล็อก คอยอ่านคอยชี้แนะชี้นำ ทำให้สังคมชาวบล็อกเต็มไปด้วยมิตรภาพ อีกหน่อยคงพัฒนาไปเป็นสันติภาพให้สหประชาชาติประหลาดใจ
ที่ผมขยันเขียนไม่ใช่อะไร.. ผมว่างเว้นไปนาน เมื่อมีโอกาสก็ขอทำหน้าที่ยกกำลัง 2 ไม่ได้ต้องการรางวัลอะไรหรอก การที่ท่านเมตตาอ่าน ก็เป็นรางวัล เป็นมงคล ที่สุดของชีวิตแล้ว ผมยังจะต้องการอะไรอีกละ
ในภาวะที่สังคมแตกแยก กลับมีสังคมกลุ่มหนึ่งที่รวมตัวกันภายใต้สังคมเครือญาติ เมื่อก่อนนี้จะมีวัฒนธรรมการแบ่งปัน “พริกบ้านเหนือ เกลือบ้านใต้” มาสมัยนี้เราก็เปลี่ยนมาเป็นการแบ่งปันความรู้
วันนี้เราก็จัดอบรมวิธีการใช้บล็อกให้กับคณะครู 20 ชีวิต ที่ข้ามแม่น้ำมูลมาจากฝั่งทุ่งกุลาร้องไห้ จากบทเรียนที่พบในวันนี้ ทำให้ผมมีการบ้านคิดต่อไปอีกเยอะแยะ ในโจทย์ที่ว่า คนที่รู้เรื่องบล็อกแบบงูๆปลาๆ จะสอนคนอื่นให้ใช้บล็อกในระดับเบื้องต้นได้อย่างไร เมื่อการฝึกให้เขียนบล็อกผ่านไปรุ่นแรก ผมก็มาคิดต่อว่า
ตั้งแต่บัดนี้เป็นต้นไป มหาชีวาลัยอีสานจะบรรจุวิชาเขียนบล็อกเข้าไว้ในรายการกิจกรรมชาวค่าย
ในเมื่อเราได้อานิสงส์จากบล็อกก็อยากจะให้คนอื่นได้พบโลกแห่งการเรียนรู้เช่นเดียวกับเราบ้าง ถ้าจะรอให้เก่งแล้วค่อยมาสอน ก็น่าจะเป็นวิธีการที่ถูกต้อง แต่การที่จะเริ่มเรียนรู้ร่วมกันทั้งๆที่ยังไม่ได้แตกฉาน มันก็ไม่ผิดไม่ใช่หรือ เราเสียเวลาการเรียนรู้มานานแล้ว ขืนช้าต่อไป อาจจะแก่กว่าโลงก็เป็นได้
ความเห็น (18)
การเรียนรู้เรียนได้ไม่มีแก่ แต่มีเก่าถ้าเรายังย่ำต๊อก มองคนรอบข้างถ้ายังหลงทาง ทางรู้ ทางเรียน เชิญมาเรียนรู้กันที่บล็อก พี่น้อง KM แห่งพัฒนบูรณาการศาสตร์ยินดีต้อนรับทุกท่านค่ะ
ขอบคุณค่ะ
อำนวย สุดสวาสดิ์
สุทธินันท์
ฟังข่าว..ใต้ ใจหายหลายร้อยครั้ง
คุณหมอยังปลอดภัยใช่ไหมหมอ
พะโต๊ะเราเป็นยังไงทั้งใจคอ
ระวังตอระวังตัวนะหมอนะ
สวัสดีค่ะ ท่านครูบาสุทธินันท์
- ได้ความรู้เรื่องสะเดามากค่ะ ที่บ้านชอบกินกันทุกคน แต่ไม่มีต้นค่ะ ส่วนใหญ่เราจะไปหาต้นสะเดาที่ตลาด มีน้ำจิ้ม และปลาดุกย่างด้วยค่ะ กินทีไรนอนหลับสบายทุกที
- คิดเหมือนกันค่ะ การเขียนบันทึกในบล็อก ครูอ้อยไม่เคยคิดที่จะได้รางวัลเลย แต่แล้ววันหนึ่ง คือวันนี้ เมื่อเดือนที่แล้ว ก็ประกาศออกมาว่า ครูอ้อยได้รับรางวัล สุดคะนึง ตุลาคม ค่ะ
ขอบคุณค่ะ บันทึกนี้ดี มีประโยชน์ ครูอ้อยชวนอ่านค่ะ
สุทธินันท์
อันอ้อยตาลหวานลิ้นแล้วสิ้นทราก
แต่หวานจากครูอ้อยไม่ร่อยหรอ
คุณครูดีมีน้ำใจไม่รีรอ
ที่จะขอไขขานงานของครู
สุทธินันท์
กัญญาพร นอนหลับหรือไม่หนอ
คงปลื้มพอเพียงใจที่ได้เขียน
เป็นชาวบล็อกคนใหม่ใจพากเพียร
เป็นผู้เรียนผู้รู้คู่บล็อกเอย
อำนวย สุดสวาสดิ์
ความรู้สึก ตอนเด็ก ๆ ไม่ชอบสะเดา เลย เพราะมันขม พออายุซัก 30 up` รู้สึกว่าหวานแฮะ เหมือนกับลิ้นฟ้า (หมากลินไม้ บ้านเฮา) ก็หวานดี ถ้าจะเปรียบนะครับ คนยิ่งแก่ ยิ่งหวาน ฮิฮิ
(จะขยันอ่าน บล็อกของครูบา)
- แกงขี้เหล็ก อีกหน่อยสะเดาก็จะแทงช่อออกมาหลังจากใบร่วงหล่น
- ที่บ้านผมกินสะเดากับปลาดุกย่างครับครูบา
- ถ้ามีการอบรมการใช้บล็อก ผมอาสาไปช่วยได้ไหมครับครูบา ช่วยบอกล่วงหน้า 1 วันครับผม
- ขอบคุณมากครับ
อ่าน..ความตั้งใจอาสาสมัคร
จะมาช่วยอบรมของ อ.ขจิต แล้วดีใจ
เราจะบรรจุเรื่องการใช้บล็อกให้กับค่ายอาสา
บางกลุ่ม เรอ่มทุกเดือนตั้งแต่ ก.พ.เป็นต้นไป
ส่วนวันไหน..จะส่งเทียบเชิญมาถึงจอหงวน
ขอบคุณมากที่จะมาบริจาคความรู้ร่วมกัน
ขอให้อายุหมั่นขวัญดี มีชีวีปกติสุขตลอดไป.
ขอขอบคุณ ครูบาสิทธินันท์...
- ขอขอบพระคุณสำหรับความรู้ และข้อคิดดีๆ ในบล็อกของอาจารย์ครับ
เรียน ครูบา ที่เคารพ
ซึ้งมากเลยค่ะ
อันอ้อยตาลหวานลิ้นแล้วสิ้นทราก
แต่หวานจากครูอ้อยไม่ร่อยหรองคุณครูดีมีน้ำใจไม่รีรอ
ที่จะขอไขขานงานของครู
อันอ้อยดี เพราะครูดี มีประโยชน์
จนเอี่ยมโอษฐ์ โชติฉ่ำ ล้ำครูสอน
หากจะมี สิ่งที่ดี มีแน่นอน
ค่อยค่อยสอน กันไป ไม่มีพอ
เฮ้อ ! จบได้แบบสดสด
ขอบคุณค่ะ
- ด้วยความยินดีครับครูบา
- ช่วงเดือน ก.พ.เป็นต้นไป นะครับ
-
ขอบคุณมากครับ
จอมยุทธ์ เม็กดำ ซาบซึ้งจิต
ได้เป็นศิษย์ ท่านครูบา มาเติมฝัน
มาวันนี้ เรามาเรียน เรื่องบล็อกกัน
อยากจะปัน ความรู้ สู่ชุมชน
ขอบพระคุณ ครูบา ผู้เปรื่องปราชญ์
ผู้ฉลาด ปันความรู้ ครูหน้ามล
ต่อไปนี้ คงต้องรีบ และฝึกฝน
เพื่อสร้างคน สร้างชาติ ให้เจริญ
ปรายฟ้าเอย ปรายฟ้า เวลานี้
โอกาสดีไม่มีแถมไม่ง่าย
มีแต่ครูถูกขังซังกะตาย
เขาดูดายไม่ดูดีฝีมือครู
ครูมีดี มีมาก ในป่าเขา
อยู่โยงเฝ้าโรงเรียนเพียรฮึดสู้
ขอแต่ใครเขาให้มาเรียนรู้
เธอจะอยู่หน้าคอมฯอย่างน่าชม
จงภูมิใจในตนตั้งแต่นี้
ชวนเพื่อนที่เม็กดำมาขย่ม
ความรู้ที่หลากหลายในสายลม
มาผสมความรู้ใหม่สดใสเอย.
กลอนไพเราะมากเลยค่ะ เชื่อแล้วว่า "ความรู้ไม่ได้มีขายในท้องตลาด"
สวัสดีครับ คุณครู
จากที่คุณครูเเวะมาเยี่ยมที่ คณะสหเวชฯ มน ผมไม่เคยได้รู้จักครูมาก่อนเลยครับ ต้องขอสารภาพว่าตอนเเรกเข้าใจว่าครูเป็น พระหรือเปล่า ดูจากชื่อนะครับ
พอได้ฟังคุณครูพูดก็ทำให้ได้ ข้อคิด เเละเเรงบันดาลใจหลายอย่างขึ้นมา
เลยล่ะครับ
ขอบคุณครับ