คนที่เราสนิทสนมกันมากๆแล้วเรามักพูดกันไม่ไพเราะ เพราะคุ้นเคยจนไวเนื้อเชื่อใจกัน จนบางครั้งขาดความเกรงใจกัน แต่สังเกตได้ว่ามีหลายๆครั้งที่เราจะเกรงใจคนที่ไม่สนิทสนมมากกว่าและพูดไพเราะกว่า ด้วยเหตุ 3 ประการ คือ ส ว ย
ส = สร้างเสน่ห์ เมื่อเรารู้จักกันครั้งแรกการสร้างเสน่ห์ด้วยคำพูดที่ไพเราะผู้ฟังย่อมเกิดความประทับใจเป็นเบื้องต้นก่อนแล้ว
ว = วัฒนธรรม การผูกไมตรีกับเพื่อนใหม่ต้องมีวัฒนธรรมทางสังคมขั้นแรก คือ การพูดที่ผู้ฟังครั้งแรกประทับใจ
ย = ยินดี หากต้องการหาเพื่อนเพิ่มอีกคนหนึ่ง เราจะรู้ยินดีกับเพื่อนใหม่เสมอ เมื่อมีความยินดีเราก็มีความสุข ความสุขนั้นทำให้เราเปล่งวาจาด้วยความไพเราะและเป็นกัลยาณมิตรครับ
แต่ในโลกของความจริงแล้วเราต้องให้ความสำคัญกับการพูดที่ไพเราะกับคนใกล้ตัว โดยเฉพาะครอบครัวของเราครับ