เฝ้ารอดูการตอบบันทึกจากท่าน...ผู้อ่าน
เคยเขียนบันทึกเสร็จแล้ว สะบัดหนีไปไม่ไยดีกับบันทึกนั้นหรือ...ท่านเคยหวลกลับมาดู..หรือเฝ้าดูหรือเปล่า...ว่ามีใครสนใจอ่าน...หรือแสดงความคิดเห็นเพิ่มเติมมากน้อยแค่ไหน...แคร์ความรู้สึกว่า...ท่านผู้อ่านนั้น...ชอบหรือไม่ชอบ...มีการป้อนกลับอย่างไร สมควรปล่อยไว้หรือลบทิ้ง ..ท่านเคยสังเกตเรื่อง..ที่กล่าวมานั้น...บ้างหรือไม่
ถึงครูอ้อยจะเป็นนักเขียน หรือที่เรียกว่า blogger หน้าใหม่ เขียนมาหลายบล็อก หลายบันทึกแล้ว แต่ขอยอมรับว่า..ทุกบันทึกนั้น ครูอ้อยเฝ้าดูอย่างใจจดใจจ่อว่า....จะมีท่านผู้ใดมาอ่าน..มาแสดงความคิดเห็น
ไม่ว่าจะผ่านเลยไป เพราะคนละ field แสดงความคิดเห็นไม่ได้....หรือ กลัวเปิ่น..อะไรแบบนี้...ไม่ว่ากัน
ถึงได้เป็นปลื้มกับ สถิติที่คุณบอน ติดตั้งให้ ด้วยจะได้รู้ว่า...วันนี้มีใครเข้ามาดูมาอ่านมาแสดงความคิดเห็น มีมาจากต่างประเทศหรือเปล่า ใช้เครื่องคอมระบบอะไร ตั้งแต่คุณบอนติดตั้งให้ ครูอ้อยเปิดดูทุกวัน เกือบจะทุกบล็อกก็ว่าได้
ถึงได้ปลื้มกับสถิติ ที่มีผู้เข้ามาอ่านจากที่ไหน บันทึกเรื่องอะไรที่มีคนอ่านมาก search มาจาก google ก็มี น่าสนุกดีในการเขียนแล้วมีร่องรอย ที่มาและที่ไป
GotoKnow นี่มีอะไรสนุกให้ได้เรียนรู้มากมาย ครูอ้อยนั่งเช็คเมล์ทุกวัน จึงไม่พลาดที่จะตอบบันทึกของตนเองที่มีผู้สนใจอ่านและแสดงความคิดเห็น
บางท่านอาจจะไม่ได้เช็คเมล์ หรืออย่างไร จึงไม่รู้ว่าใครเขาเฝ้ารอการตอบบันทึก เปิดดูบ้างหรือเปล่า ป่านนี้เมล์เต็มไปหมดแล้วกระมัง
ครูอ้อยใช้วิธีตอบบันทึกทางเมล์นี่ละ ไม่ได้ไปที่แผงควบคุมหรอกค่ะ ไม่พลาดด้วย มิตรรักบางท่านก็น่ารัก ไม่แสดงความคิดเห็นใน ข้อซักถาม แต่กลับมาแสดงความคิดเห็นเมล์ ก็น่ารักดี ทำให้เราเข้าใจและกระชับในความเป็นมิตรมากขึ้น
เนื่องจากครูอ้อยมีหลายบล็อกและหลายบันทึก หากจะตามตอบกันในบันทึกที่ได้รับข้อคิดเห็น ก็จะมีบันทึกของท่านอื่นๆด้วย เลยตอบบันทึกของตนเองไม่เสร็จสักที
อีกอย่างหนึ่งที่ครูอ้อยชอบ คือ GotoKnow มีการเช็ค IP ให้ด้วย ทำให้รู้ว่า ใครจะเป็นผู้ไม่หวังดี แต่ไม่พบหรอกค่ะ สมาชิกมิตรรักใน GotoKnow น่ารักทุกท่านอีกแหล่งหนึ่งก็คือ ศูนย์รวมข้อมูล....ตรงนี้มีประโยชน์นะ เพราะจะรู้เลยว่า เราทำอะไร เขียนอะไร ทีใครตอบเรามาล้าง มีใครถามเราหรือเปล่า มีรูปอะไรที่เราโพสต์ เราแสดงความคิดเห็นกับบันทึกใคร เห็นหมดของการกระทำของเรา
ที่ว่ามีประโยชน์คือ...ครั้งหนึ่ง คุณธวัช หมัดเต๊ะ เขียนในข้อซักถามมาหาครูอ้อยเพื่อเขียนบทความลงในหนังสือถักทอสายใยแห่งความรู้ ครูอ้อยก็รู้จากทางนี้นี่เอง
หรือ มิตรรักคุณบอน ว่ากล่าวครูอ้อยว่า เคยคลิกดูบ้างหรือเปล่า ครูอ้อยจึงได้รู้...เรียนรู้ด้วยตนเอง...และมิตรรักได้บอกสอน
เฝ้าดูการตอบบันทึกของท่านผู้อ่าน..เป็นการที่แสดงคุณค่าทางความรู้สึก แค่เขียนว่า...แวะเข้ามาทักทาย...หรือ....ฮา ฮา ของ ดร.จันทวรรณ...ครูอ้อยก็มีความสุขมากแล้วล่ะ
มีตั้งหลายบันทึก ที่ท่านผู้อ่านพูดคุยกันสนุกสนาน เป็นการแสดงความคิดเห็นที่ยาวมาก ดูแล้วเป็นชุมชนที่มีความสุข เหมือนอยู่ด้วยกัน ในหมู่บ้านเดียวกัน อยากให้เป็นอย่างนั้นทุกบันทึกเลย
เฝ้าดูการตอบบันทึกของท่านผู้อ่าน...เป็นความอบอุ่น..จากท่านจริงๆ
ลองท่านมาเขียน..แล้วมีท่านผู้อ่านมาเพิ่มเติมความคิดดู ลองดูสิคะ ท่านก็จะรู้ได้โดยอัตโนมัติ......ว่ามีความสุขมากมหึมาแค่ไหน
ไม่ลอง...ไม่รู้...เฝ้าดูการตอบบันทึกของท่านผู้อ่าน..
ความเห็น (10)
- ครูอ้อยเขียนเรื่องนี้ได้ถูกใจจังครับ
- ใช่ครับ การเขียนแสดงความรู้สึก หรือความคิดเห็นที่มีต่อบันทึกเป็นสิ่งที่ดีครับ และสร้างความรู้สึกเป็นมิตร นำมาซึ่งความรู้สึกอยากรู้จักกัน และท้ายสุดก็คือมิตรภาพครับ
- มิตรภาพเป็นสิ่งยั่งยืน บนสังคม go2know ครับ
ขอบคุณค่ะ...คุณไมโต
- ครูอ้อยสังเกตตัวครูอ้อยเอง หากเขียนอะไรออกมาจากใจแล้ว มีคำชม หรือได้รับรางวัลทุกทีไป
- ต้องกลับขึ้นไปอ่านว่าเขียนดีอย่างไร คุณไมโตจึงบอกว่าถูกใจจังครับ
ขอบคุณค่ะ....ระวังสุขภาพนะคะ
* เป็นคนหนึ่งละค่ะที่อ่านบันทึกของครูอ้อย พอเห็นหัวข้อแล้วอดไม่ได้ที่จะเขียนเข้ามาทักทาย
* เป็นท่านหนึ่งที่รักการบันทึกมากนะคะ แล้วจะเป็นกำลังใจให้ค่ะ
ขอบคุณนาง นวลน้อย สังขมี
ดีใจค่ะที่เป็นแฟนกัน ขอบคุณที่เป็นกำลังใจค่ะ
ขอบคุณ คุณ รัตติยา เขียวแป้น
- ครูอ้อยพยายามด้วยใจรักค่ะ ครูอ้อยยังอยากทำอะไรอีกตั้งหลายอย่าง จนมีคนว่าครูอ้อยทำอะไรเรี่ยราด
น่าน้อยใจเนอะ
ขอบคุณค่ะ
ขอบคุณ คุณเมตตา
- ครูอ้อยดีใจที่คุณเมตตาเข้ามาทักทายครูอ้อย
- และยิ่งดีใจมากที่เห็นคำว่า......มีความสุขเมื่อได้อ่านบันทึกของครูอ้อย
- ถึงไม่ได้ทิ้งรอยไว้.........ครูอ้อยมีความรู้สึกว่าคุณจิ๊บต้องอ่านบันทึกของครูอ้อย
- เพราะเราตื่นเวลาไร่เรี่ยกันแทบทุกวันค่ะ
ขอบคุณอีกครั้งค่ะ
ถึงคุณบอน..
- ครูอ้อยก็เรียนมาจากคุณบอน 99 %
- จะมาไม่ไว้ใจลูกศิษย์ได้อย่างไร.....ใจร้าย
ขอบคุณค่ะ