ความสำเร็จของยุทธศาสตร์การลดอายุในการเขียนบันทึก
ครูอ้อยกำลังอยู่ในภวังค์แห่งการทำการบ้าน และหลงอยู่วังวนของการเรียนอย่างหนัก เวลาทำงานที่เครื่องคอมพิวเตอร์ ต้องเปิดหน้าต่างหลายๆบานเพื่อตอบคำถามของคนที่ต้องตอบอย่างตั้งใจ เพราะคนที่ถามหรือเขียนพาดพิงถึงนั้น เธอทำ....ด้วยความตั้งใจ
ครูอ้อย...ขอบอกตามตรงและจากใจว่า..งง
งงกับการได้อ่านบันทึกของคุณบอนที่เขียนถึงครูอ้อย...ด้วยความรู้สึก งง และเปี่ยมสุข ยากที่จะได้พบอีก
ครูอ้อยนั่งทบทวนความรู้สึกแบบนี้ ซ้ำ ซ้ำ ซ้ำ หลายครั้งหลายหนที่ต้องเปรียบเทียบว่า......
บันทึกที่คุณบอนเขียน หรือคุณไมโตเขียนแสดงความคิดเห็นมาถึงครูอ้อย...เหมือน..ลูกข่างที่หมุนอย่างรุนแรงไปตามแรงของผู้เล่นที่อยากจะให้หมุน
หากมันจะหยุดหรือ ไม่หมุนต่อไป....ก็ขึ้นอยู่กับผู้เล่นลูกข่างนั้น
โปรดจงเห็นใจ ผู้ดู ลูกข่างนั้นที่มีหัวใจที่บางพริ้ว..ที่จะขาดไปได้ หากลูกข่างนั้นจะไม่หมุนต่อไป
แต่อย่างไร..การกระทำที่คุณไมโต หรือคุณบอน หรือท่านอื่นๆที่ได้มอบความรู้สึกที่ดีให้ครูอ้อย..นั้นจะไม่มีวันลืม ซึ่งท่านผู้อ่านอาจจะสัมผัสได้ถึงความสุข และมิตรภาพแห่งใจนี้
คุณบอนเขียนหยอกครูอ้อยว่า ........
นายบอน!-กาฬสินธุ์ เมื่อ จ. 11 ธ.ค. 2549 @ 23:08 (113833)
ครูอ้อย ก็จะบอกว่า....ครูอ้อยทั้งมึน และอัศจรรย์.....อะไรมาดลใจคุณบอนเขียน หรือ ใครสั่งให้คุณบอนเขียนบันทึกพาดพิงถึงครูอ้อยได้มากมาย จนครูอ้อย งง
คงไม่ใช่แก้ตัว ที่คุณบอน เขียนถึง ความพะอืดพะอม กับบันทึกครูอ้อย
โปรดอย่าเข้าใจผิด ครูอ้อยไม่เคยมีความรู้สึกแบบนั้นเลย ยังคงเปิดดูบันทึกที่คุณบอนเขียนทุกเที่ยงวัน เพราะรู้ว่าคุณบอนจะเขียนในช่วงนั้น
บันทึกที่คุณบอนเขียนกล่าวถึง การลดอายุตัวของครูอ้อยในการเขียน มีเพื่อนคนละรุ่น แต่เป็นเพื่อนกันได้
ในการเขียนเรื่องราว..หรือ..บันทึกอะไรไม่มีอายุ หมายถึง อายุไม่ได้มาขีดกั้นความรู้ที่เราจะมอบให้กันและกันได้
ครูอ้อยอยากจะบอกคุณบอนว่า ยุทธศาสตร์การลดอายุตัว นี้ ครูอ้อยปฏิบัติมาตั้งนานแล้วค่ะ ครูอ้อยมักจะใช้ในการจัดการเรียนการสอน และเคยเขียนเป็นบันทึกที่หนึ่ง ของบล็อก เทคนิคการสอน และเป็นบันทึกที่หนึ่ง ของบันทึกใน GotoKnow แห่งนี้ด้วย
เดี๋ยวคุณบอนจะหาว่า พอชมแล้วเหลิง ยกหางตัวเอง แต่ความจริงก็คือความจริง บันทึกที่เขียนนั้น เขียนตั้งแต่วันที่1 มิ.ย.49 หลังจากที่ครูอ้อยสมัครเข้ามาเป็นสมาชิกใน GotoKnow เพียงวันเดียวเท่านั้น นั่นคือบันทึกชื่อ ลดอายุตัวครู
ครูอ้อย อ่านบันทึกจากคุณบอนเรื่อง.....วิธีการลดอายุของครูอ้อยกับการเขียนบันทึกใน gotoknow อ่านซ้ำแล้วซ้ำอีก คุณบอนเขียนด้วยการเอาหัวใจและมันสมองของครูอ้อยไปเขียนหรืออย่างไร จึงตรงใจไปทุกเรื่อง
หลายคนสงสัย
ครูอ้อย เป็นถึงครูบาอาจารย์ ทำไมกันเองกะนายบอนจังเลย
ทำได้ยังไง คิดอะไรอยู่
ยังไม่พอ ยังกันเองกับคุณไมโต คุณจ๊อด คุณอ๊อบ ฯลฯ ..........................................
เพื่อนต่างวัยทั้งนั้น
ครูอ้อยรู้ตัวเองดีว่า เกิดก่อนทุกคนที่กล่าวมา..แต่ครูอ้อยเคารพในเกียรติและความรู้ที่ทุกท่านมี ไม่เคยคิดว่า ตัวเองเป็นครู แล้วทุกคนในโลกนี้ต้องเคารพนับถือ
อ่านอีก ก็รู้สึกว่า..... แต่ใน gotoknow ครูอ้อยลบช่องว่างเหล่านั้นทิ้ง
ครูอ้อย พยายามสร้างความเป็นกันเอง พยายามสร้างความเป็นชุมชน และพยายามสร้างตัวเองให้เป็น....สาธารณะ....แบบที่คุณบอนได้บอกครูอ้อยเสมอ
สร้างความเป็นกันเองได้ยังไงกับผู้หลักผู้ใหญ่อย่างครูอ้อย
คุณไมโต หรือคุณบอน ไม่ได้ทิ้งมิตรภาพที่มีต่อครูอ้อย และมาอ่านบันทึกแสดงความคิดเห็น หรือ ให้กำลังใจ...ครูอ้อยก็รู้สึกตื้นตันใจ
ครูอ้อยได้เขียนบันทึกมาบ้างแล้ว เรื่อง ความสุข.....คือการยกความทุกข์ออกจากอก และตอบบันทึกที่คุณบอนเขียน กราฟความสุข ครูอ้อยได้ตอบ เรื่อง กราฟความสุขในการเขียนบันทึก และล่าสุดที่เห็นคุณบอน กลับมา..ไม่พะอืดพะอมต่อไป จึงเขียนบันทึก คนสองคนยื่นนิ้วก้อยให้กัน
อีกอย่างหนึ่ง..ที่ครูอ้อย..ตื้นตัน..คือความเป็นครูอ้อยใน GotoKnow หมายถึง สังคมเสมือนแห่งนี้ รู้จัก ซึมซับความรัก และเป็นมิตรภาพ และรู้จักว่า ครูอ้อย เรียกขาน ครูอ้อยอยากสนิทสนม
แม้แต่ .......คุณปภังกร น้องชายเรียบร้อยของครูอ้อย..จะเรียกว่าอาจารย์สิริพร ประจำ...แต่ปัจจุบันนี้...เธอเรียก..ครูอ้อย แล้ว
ครูอ้อย..เป็นชื่อเล่น
ครูอ้อย..เป็นตัวละครใน GotoKnow
ครูอ้อย..เป็น.........เป็น...........และเป็น.....
เพราะ ความสำเร็จของยุทธศาสตร์การลดอายุตัวในการเขียนบันทึก
ความเห็น (6)
- ผมอยากจะบอกครูอ้อยว่า ในโลกสังคมเสมือนแห่งนี้ ครูอ้อยคือความจริงครับ เพื่อนๆทุกคนที่อยู่ บน g2k ก็เป็นความจริงครับ และมิตรภาพก็เป็นความจริงครับ
- เรากำลังอาศัยโลกเสมือนในการสร้างชุมชนที่เป็นความจริงกันครับ โลกที่ไร้พรมแดน โลกที่ไร้ข้อจำกัดครับ
ครูอ้อยเป็นตัวละคร แล้วเล่นบทไหนเนี่ย นางเอก แม่นางเอก ฯลฯ
เรากำลังอาศัยในโลกเสมือนจริงอย่างที่คุณไมโตว่า
ขอบคุณค่ะคุณไมโต
- โลกนี้ มีความสวยงาม หากแต่เราจะคิดว่าสวยใช่ไหมคะ
- โลกเสมือนแห่งนี้...เป็นจริง..ดังคุณไมโตว่าไว้
- จะได้พบกันที่ตึกช้างหรือเปล่า โลกแห่งความจริงค่ะ
ขอบคุณค่ะ 10 มีนาคม 2550
สวัสดีค่ะคุณบอน....
- ลายตาเพราะสีสันใช่ไหมคะ
- ไม่ใส่สีก็ได้ค่ะ ไม่ชอบเหมือนกัน แต่ลองดูค่ะ
- เล่นบท ไม่ใช่แม่ และนางเอกค่ะ
- จะเล่นบท แม่ยายค่ะ อิอิ
พบกันนะคะที่ตึกช้าง 10 มี.ค. 2550
- กำลังจะลืม...กลับมาอีกแล้ว..บันทึกเก่าแห่งความสุข
- บันทึกวนเวียนกลับมา
- แต่คนก็ยังเหมือนเดิม ไม่เปลี่ยนแปลง
- ขอให้เป็นเช่นนี้ เหมือนกับตัวอักษรในบันทึกแห่งนี้ตลอดไป