ลานบินวิชาการ.....กว้างแค่ไหน NP (2)
กว่าเสร็จเรื่องทำผลงานวิชาการได้ เท่าที่รู้ ความละเอียดละออเป็นสิ่งสำคัญ งานทุกชิ้น รายละเอียดทุกอย่างต้องจัดทำเป็นแฟ้มสะสมงานของตนเอง การจัดระเบียบงานให้มีระเบียบเป็นสิ่งที่ช่วยได้ง่ายจริงๆ เดี๋ยวนี้การขอตำแหน่งวิชาการ "เน้นคุณภาพมากขึ้น" งานวิจัยที่พร้อมจะแสดงศักยภาพการทำวิจัยในทิศทางของผู้นำโครงการ บทความวิชาการที่มากมาย อีกทั้งเอกสารประกอบการสอน ผลการประเมินคุณภาพความเป็นนักวิชาการว่าจะเป็นผู้เชี่ยวชาญ หรือผู้ชำนาญการเฉพาะทาง ไม่ใช่เรื่องง่าย
แล้ว เนื้อหาของเวชปฏิบัติชุมชนยังมีพื้นที่ว่างอีกมากในการพัฒนา แต่ที่แน่ๆอยากให้มองที่งานประจำก่อนแล้วหยิบยกปัญหาขึ้นมาทำให้เป็นะบบให้ชัดเจน การออกแบบระบบบริการเป็นสิ่งจำเป็น การใช้ผลงานวิจัยมาพัฒนาระบบบริการก็ยังต้องการศักยภาพของ NP ในการใช้ศักยภาพทางวิธีคิด มาปรับเปลี่ยนวิธีปฏิบัติเดิมๆ แต่ที่สำค้ญ อย่าเผลตัวทำงานนโยบายเป็นประเด็นปัญหาที่สำคัญสำหรับพื้นที่เราเป็นอันขาด (ยกเว้นมันเป็นปัญหาจริงๆ)
ช่วงนี้ได้มีโอกาสไปนิเทศงานบนหอผู้ป่วยยังมองเห็นลานบินที่ยังเป็นพื้นที่ว่างสำหรับ NP ก้าวเข้าไปพัฒนาได้เช่นกัน ในผู้ป่วยที่ได้รับการผ่าตัดดูเหมือนจะไม่ใช่ปัญหาเด่น ปัญหาสำคัญอย่างไร เพราะจำนวนกลุ่มเป้าหมายน้อย แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าจะละเลยได้ "การดูแลต่อเนื่องในผู้ป่วยที่มีความผิดปกติตั้งแต่เกิดเกี่ยวกับทางเดินอาหาร ทางเดินปัสสาวะ และทวารหนัก" เด็กๆเหล่านี้น่าสงสารที่ต้องกลับบ้านไปพร้อมกับความผิดปกติที่เกิดขึ้นและใช้ชีวิตอยู่กับสิ่งที่ช่วยต่อลมหายใจให้ยืนยาว แต่อย่างที่กล่าวแล้วว่า ชุมชนหนึ่งอาจมีกลุ่มเป้าหมายเพียง 1 คน แล้วท่านคิดว่า NP จะละเลยได้เชียวหรือ เมื่อเขาต้องไปๆมาๆกรุงเทพฯเพราะเป็นศูนย์กลางของการรักษาโรคจนกว่าจะหายใช้ชีวิตปกติได้ .......
