โลภนัก มักลาภหาย ใช่เลยในงานมหกรรมจัดการความรู้แห่งชาติครั้งที่ 3
ผมคงเป็นรายหลังๆแล้วหละมั้งที่เขียนถึงงานมหกรรมจัดการความรู้แห่งชาติครั้งที่ 3 ว่าไปแล้วได้อะไร ไม่ได้อะไรเพราะเหตุใด
ผมอยากจะเริ่มตรงที่พิธีิเปิดงานว่ายิ่งใหญ่จริงๆครับ วีซีดี 30 นาทีที่บรรจุ KM ของมูลนิธิข้าวขวัญ KMของ กรมส่งเสริมการเกษตร เป็นต้น น่าสนใจมากๆ ในฐานะของครูนอกโรงเรียนคนหนึ่ง ปิ้งอะไรขึ้นมามากมายที่จะต่อยอดกิจกรรมที่ทำอยู่ได้
ในระหว่าง 2 วัน ก็ทำหน้าที่เป็นนักเรียนผลุบเข้าผลุบออกห้องเสวนาต่างๆแต่ ก็บอกตรงๆว่าได้ไม่ครบทุกห้องครับ นอกจากจะมีห้องมากมายมีหลากหลายเนื้อหาแล้ว แต่ละห้องก็มีกิจกรรมการเรียนรู้ที่ลึกซึ้งมากมายต้องใช้เวลาเรียนรู้อีกต่างหาก ผมพูดในช่วง AAR ก่อนปิดงานในทำนองว่ามีห้องเรียนรู้มากมาย ไอ้นั่นก็อยากได้ ไอ้นี่ก็อยากเอา อยากตักตวงให้มากเข้าไว้ แต่ในที่สุดก็ไม่ค่อยได้อะไร ก็ถูก ดร.ประพนธ์ ผาสุขยืด ผู้ดำเนินรายการแซวว่าถ้าลองว่าโลภมากอย่างนี้ก็จะไม่ได้อะไรจริงๆ ต้องวางแผนการเรียนรู้อย่างดี ว่าจะลงลึกในเรื่องอะไร จึงจะได้อะไรๆ ผมว่าอาจารย์น่าจะสมนำ้หน้าคนแบบผมด้วยซ้ำไป (แซว ๆ อาจารย์ครับ) อันนี้คงจะเป็นบทเรียนสำหรับวางแผนช้อปปิ้งในงานมหกรรมจัดการความรู้แห่งชาติครั้งที่ 4 ระหว่างวันที่ 1-2 ธันวาคม 2550 ปีหน้าครับ จะไม่ให้พลาดอีกแล้ว
สุดยอดมากสำหรับผมคือ อ.ไพบูลย์ วัฒนศิริธรรม รมต.กระทรวงการพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์ในช่วงบรรยายนำในวันที่ 2 (2 ธ.ค.)ของงานครับ ท่านแจ้งให้ทราบว่าเรื่องจัดการความรู้ที่เราท่านทั้งหลายทำกันจุดเล็กจุดน้อยนั้นท่านจะได้ทำหรือขับเคลื่อนเป็นเรื่องใหญ่เรื่องระดับประเทศ ในไม่ช้านี้โดยท่านแจ้งให้ทราบว่าหัวปลาใหญ่คือสังคมที่ดีงามและอยู่เย็นเป็นสุข ผมว่าบรรยายของท่านทำให้หลายคนสุขใจได้ไม่น้อย ที่ระดับรัฐมนตรีฯมาการันตีในสิ่งเล็กๆน้อยที่ที่พวกเราทำกันไปทำต่อให้มันมีพลังมากขึ้น ทำไปสู่หัวปลาเดียวกัน สาระที่ท่านพูดมีมากมายครับ ผมว่าคนที่นั่งข้างๆผมไม่ว่าจะเป็นน้องสิงห์ป่าสัก หรือคุณชาญวิทย์ สมศักดิ์ คงจะเก็บไปได้เยอะทีเดียว เพราะพกครื่องมือเรียนรู้ไปเพียบ
สิ่งที่ประทับใจคือทีมงาน สคส.ครับ ที่เห็นเขาทำงานกันคุณภาพจริงๆ ทันต่อทุกเหตุการณ์ทุกเรื่องราวทุกกรณี แม้แต่ถามว่าเดินทางเป็นอย่างไร ถึงที่พักแล้วยัง เป็นประเด็นเล็กๆก็จริงแต่สร้างความรู้สึกอบอุ่นให้ได้ครับ
สิ่งที่ได้ค่อนข้างน้อย คือการพบปะกับบล็อกเกอร์ในgotoknow ของเราครับ หมายมั่นปั้นมือว่าจะได้รู้จักกับคนนั้นคนนี้ก็ไม่ได้รู้จักเพิ่มเลย เพราะความยุ่งเหยิงของแต่ะละคน ผมจึงต้องกลับมารู้จักแบบ B2Bกันต่อ ก่อนออกจากไบเทคได้ร่ำลาคุณหมอนนทลี และคุณศรีวิภา ทีม KM จากกรมอนามัยว่ามันน่าจะได้พบปะเรียนรู้อะไรจากข้างในของแต่ละคนกันมากกว่านี้
กลับถึงบ้านทำให้ผมนึกถึงการประชุมครบรอบ 1 ปี gotoknow ที่ สคส.จัดขึ้นเมื่อปีที่แล้วขึ้นมาทันทีครับ ว่าการประชุมแบบนั้น ง่ายๆสบายๆ แต่ได้รู้จักกันและได้ความรู้และความรู้สึกที่เป็นหัวเชื้อในการทำงานได้ดีทีเดียว
ครับสำหรับผมแล้ว งานมหกรรมจัดการความรู้แห่งชาติครั้งที่ 3 ขับเคลื่อนเครือข่าย KM ประเทศไทย ผมได้อะไรมากจริงๆ สร้างความสุขใจให้มากครั้งหนึ่งในชีวิต
ความเห็น (23)
- สวัสดีครับครูนง
- ตามเข้ามาเรียนรู้จากงานมหกรรมครับ
- ได้เสพบันทึกดี ๆ ของครูนงแล้วเหมือนกับได้ไปนั่งอยู่ในบรรยากาศนั้นเลยครับ
- ขอเข้ามาแจมเพราะถูกพาดพิง ตอนนั่งฟังด้วยกันผมอัดเทปและเขียนแผนที่ความรู้ไปด้วยครับ แต่ไม่ได้เขียนบันทึกเพราะมีท่านอื่นๆ เขียนได้ดีมากแล้วครับ
- ยังคิดถึงบรรยากาศงานครบรอบ Gotoknow.org อยู่เช่นกันครับ
ใช่เลยค่ะครูนง ครบรอบ 1 ปี G2K ก็เหมือนอยู่เมืองคอน คนกันเองทั้งน้าน แต่พอเข้าเมืองหลวง ไปงานมหกรรม จค. 3 คนมากงานก็มาก เรื่องราวก็หลากหลาย สัมผัสไออุ่นได้ไม่มาก (เพราะควันพิษเยอะ) ก็คงต้องแลกกันว่า ได้ภาพกว้าง แต่ไม่ลึก คงต้องเลือกอย่างใดอย่างหนึ่ง
อย่างไรก็ดี ครูนงคงได้หลายสิ่งหลายอย่างจากงานมหกรรมฯ เราทำดีแล้วค่ะสำหรับวันนี้ และ วันพรุ่ง ที่จะมาถึง เพื่อขับเคลื่อน KM ฉบับขวานทองของไทยนะคะ สู้ สู้ ค่ะ
ผมบันทึกได้เพียงหน้าเดียวครับ (ลิงค์)
- ได้ทักทายพี่นิดเดียวเองครับ
- เดินไปทำงานเดินไปเดินมา หมดเวลา
- เสียดายจัง
- พี่เม่ยได้ทักทายครูนง และได้ร่วม ลปรร. กับท่านในห้องคุณอำนวย
- แถมยังได้ฟังท่าน AAR บนเวทีใหญ่อีกด้วย
- รู้สึกประทับใจในมุมมองที่กว้างลึก และจริงใจ ของท่านมากค่ะ
- ใช่เลยครับ ท่านอาจารย์หมอวิจารณ์ เน้นแล้วตั้งแต่ตอนเปิดงาน
- ก็กลับมา B2B กันต่อไปก่อน เพราะมี 365 วัน เวลาตามสะดวก แม้แต่อยู่ห้องเดียวกันบางทียังไม่ได้พูดกันเลยครับ เพราะต่างคนต่างต้องทำหน้าที่ของตนก่อน
อ.ปภังกร
ผมอ่านงานของอาจารย์แล้วรู้สึกว่าได้ประโยชน์มากกับการทำงาน กศน.ของผม เมื่อไหร่ผมจะได้เจอตัวเป็นๆอาจารย์สักครั้งหนึ่งก็ไม่รู้....แต่ไม่เป็นไรไม่ได้เจอกัน gotoknow ก็สามารถทำให้เราได้ใกล้ชิดกันอยู่แล้ว ขอบคุณอาจารย์มากเลยที่ปรารถนาผมมาตลอด
ข้อความข้างบน ของผมเองครับ อ.ปภังกร
คุณเมตตา
- Hi! คำเดียว .....ห่างกัน 5 วา ก็จริง แต่สายตาเหมือนจะบอกว่าในนั้นว่ามีประโยคพูดคุยโต้ตอบกันยาวมาก
- B2B กันต่อครับ 374 วัน
คุณ หมอนนทลี
ใช่เลยครับ B2B แล้วก็สลับ F2F สำหรับ F2F ได้ 24 ชั่วโมง (ถ้า gotoknow ของ อ.จันทวรรณ และ อ.ธวัชชัย ไม่มีปัญหา)
น้องสิงห์ป่าสัก
นะ! น่าจะมีแบบจิบน้ำชาพาสู่ฝันบันเจิดนะ
คุณแกบ
ยอมรับว่าได้ภาพกว้างแต่ไม่ลึก(ซึ้ง) ครับ ...ขอบคุณกำลังใจ จะชวนพรรคพวกต่อไปให้มาร่วมเป็นคนคอเดียวกันขับเคลื่อนขวานทองครับ
น้องสิงห์ป่าสัก
ได้ไปอ่านลิ้งค์ของน้องนะ เยี่ยมมาก
อ.น้องขจิต
คงมีวันได้เจอกันอีกแน่นอน....แต่อย่าเดินมากนัก พี่เดินตามไม่ทัน
พี่เม่ย
ขอบคุณครับ
อ.แพนด้า
ครับหน้าที่ต้องมาก่อน ขอบคุณครับ
อยากบอกว่า รู้สึกถึงความเปลี่ยนแปลงของครูนงมากเลยค่ะ วันที่เรานั่งแท้กซี่กลับด้วยกันจากงานครบรอบ 1 ปี GotoKnow ครูนงดูท่าทางยังไม่ค่อยมี"พลัง"มากเท่านี้ และยังเหมือนไม่ค่อยมีความหวังกับสังคมไทย (ประเมินเอาจากการพูดคุยกันในรถ)
แต่มาวันนี้ ได้เห็นครูนงและสิ่งที่ครูได้ทำในปฏิบัติการ"ใต้ดิน"ที่ครูพูดถึงแล้ว รู้สึกอิ่มอกอิ่มใจแทนสคส.เลยนะคะว่า ได้ใช้ศักยภาพที่มีอย่างล้นเหลือในตัวครูนงให้เป็นแรงขับเคลื่อนการศึกษานอกโรงเรียนได้อย่างยอดเยี่ยมจริงๆค่ะ
ขอชื่นชมและเป็นกำลังใจให้อย่างที่สุดเสมอค่ะ
คุณโอ๋ ครับ
คำพูดของคุณโอ๋ทำให้ผมมีพลังต่อสู้เพิ่มขึ้นมากมายก่ายกอง........แสดงว่าคุณโอ๋อ่านผมขาดเลยครับ ขอบคุณที่เติมหัวเชื้อให้ผมเรื่อยมา ไม่ได้วิสาสะกะคุณโอ๋เลยในงานมหกรรมฯเที่ยวนี้ หนึ่งหรือสองประโยคคงไม่เกินละมั้ง...ขอโทษด้วยนะครับ แต่มิตรไมตรีเพิ่มทวีเหมือนเดิม
เรียน อ.จำนง
สืบเนื่องมาจากการถูกพาดพิง อย่างที่ท่าน สิงห์ป่าสักบอกครับ หลายท่านจับประเด็นมาได้ดีแล้วครับ
เรียน คุณชาญวิทย์-นครศรีฯ
ผมซุบซิบถึงคุณชาญวิทย์ในบันทึกนี้ ลิ้งค์กรุณาตามไปอ่านด้วยนะครับ