คนเรานั้น..ตาย..และตายทุกวินาที
และเกิด..พร้อมๆ กับการตายแต่ละครั้ง...
...
เมื่อพิจารณาอย่างละเอียดๆ...ของเซลล์ในร่างกายของเรา...
คือ ความตาย...เซลล์..ที่ตายและเกิดใหม่...
แต่เรามัก..ลืม และมองไม่เห็น..."แห่งความตาย"...
เรามักมองเรื่องของความตาย...คือ การดับสูญของร่างกาย...
หากแต่เราลืมไปว่า...ตัวเรานั้นตาย..และเกิดใหม่อยู่ตลอดเวลา...ทุกห้วงอณู...
เราจึงมักเผลอไปยึด...ติด..กับสิ่งที่ผ่านไป..และได้ตายไปแล้ว...
เราลืมมองว่า..อ้อ...ชีวิตใหม่..สิ่งใหม่..สามารถเกิดได้ตลอด...
...
หากเราเชื่อ..และเชื่อ..
ก็ย่อมจะทำให้เราง่ายขึ้น..ต่อการทำสิ่งที่ดีงาม...
อภัย..และอภัย...
...
เรา..คนนี้ได้ตายไปแล้ว..
และ
เราคนนี้..ได้เกิดขึ้นมาใหม่แล้ว...
ขอจงอย่าจม..อยู่กับบางสิ่งบางอย่างมากไป...เพราะต่างล้วนแล้ว...ไม่คงอยู่ทั้งสิ้น...
...
ทำดีมากมาก...
ต่อ "ตนเอง"...และเผื่อแผ่ถึงบุคคลอื่น...อย่างแท้จริง
ผมก็เชื่อเช่นนี้ครับ และเชื่อว่าเพราะมีบางส่วนตาย ส่วนที่ดีกว่าจึงสามารถเกิดขึ้นได้
วิจารณ์
ขอบคุณสำหรับการเตือนค่ะ เชื่อเช่นนั้น เหมือนกันค่ะ
ผมขอมองต่างมุมครับ
ผมยังเชื่อตาม ดร. อาจอง ครับ เราไม่ได้เกิด และเราไม่ได้ตาย
ทุกอย่างที่เห็น รู้สึก เป็นเป็นการเปลี่ยนแปลงตามธรรมชาติ จิตวิญญาณยังอยู่เสมอครับ ถ้าเกิดตายในจิตวิญญาณก็เป็นการเกิดตายของระดับจิตวิญญาณในระดับด้านนอกๆ เท่านั้น แก่นแท้ยังอยู่ครับ
คิดถึงพี่สาวนะครับ
กะปุ๋มคะ
เป็นเรื่องที่ฝึก คิด ละ เลิกไม่ได้ในชีวิต
ไม่ได้เป็นคนยึดมั่นถือมั่น
แต่เมื่อเวลาจิตตก คิดหาทางออกไม่ค่อยได้ วนเวียนอยู่รอบตัวตลอด สมาธิก็แล้ว ไปวัดก็แล้ว กรวดน้ำก็แล้ว มันอยู่ในจิตใต้สำนึกจริง ๆ ยามเราเผลอมันก็มา ช่วงนี้มาบ่อย รบกวนการทำงานอย่างมาก จะพยายามค่ะ พยายามนอนให้หลับก่อนดีกว่าเน๊าะ (คืนนี้) พรุ่งนี้ต้องดีขึ้นค่ะ
เรา..คนนี้ได้ตายไปแล้ว..
และ
เราคนนี้..ได้เกิดขึ้นมาใหม่แล้ว...
ขอจงอย่าจม..อยู่กับบางสิ่งบางอย่างมากไป...เพราะต่างล้วนแล้ว...ไม่คงอยู่ทั้งสิ้น...
จะพยายามค่ะ