การไปร่วมงานมหกรรม KM แห่งชาติที่ผ่านมา ในวันที่ 1-2 ธันวาคม นั้น
บุคคลท่านหนึ่งเสมือนเรานัดกันกลายๆ...ว่าจะได้เจอกัน..และก็ได้เจอกันจริง..ๆ...
คือ พี่จิ๊บ...หรือคุณเมตตา...ที่น่ารักของเราชาว Blogger แห่ง มอ.
...
ขณะที่ดิฉันเดิน...ทัวร์ทั่วงานนั้น..
ก็ได้มีหญิงสาวท่านหนึ่ง...ตะโกนเรียก..เสียงใสแจ๋ว.."กะปุ๋ม"
พร้อมกับโผกอดเข้าหากันด้วยความคิดถึง...
น่าแปลกมากที่รู้สึกคุ้นเคยกันเป็นอย่างยื่ง..."เรา"..กอดแล้วกอดอีก..
ด้วยความดีใจที่ได้เจอกัน..จากนั้นก็จูงมือกัน...ไปคุยกันต่อในห้องประชุมในพิธีเปิด..
...
ยิ้ม มองหน้า..และหัวเราะ..กันอย่างมีความสุข
พี่จิ๊บน่ารักมากคะ...ขอบอก...สดใส...และดูมีความสุข
แม้กะปุ๋มจะยังไม่ได้รับผ้าห่มจากพี่จิ๊บนะคะ...แต่ก็รู้สึกอบอุ่นเสมอ...
...
จากนั้นเราก็คุยกันถึงพี่แป๊ด-รัตติยา...ที่เป็นอีกคนที่คาดการณ์ว่าจะได้เจอ...
พี่จิ๊บคุยเก่งคะ..คุยเก่ง..
ขณะนั่งคุยกัน..ดิฉันก็แอบอ่านพฤติกรรมพี่จิ๊บไปด้วย..พร้อมท้วงติงเป็นระยะๆ..
ว่า.."พี่จิ๊บ"...วิตกกังวลเหรอที่เจอกะปุ๋ม..
แล้วพี่จิ๊บก็ยิ้มอย่างเอียงอายว่า..."พี่เขิลกะปุ๋มน่ะ"...ว่าแล้วก็นั่งบิดมือตัวเองต่อ...
เป็นช่วงเวลาที่มีความสุขมากคะ...
ก่อนที่แยกย้ายกันไป...พี่จิ๊บบอกว่าจะไปว่ายน้ำด้วย..และจะไปนอนด้วย...
สรุป...
ดิฉันก็ว่ายน้ำคนเดียวคะ...และนอนคนเดียวคะ..
เพราะพี่จิ๊บ..ติดไป meeting กับท่าน JJ และทีมคะ...
...
คือ ความคุ้นเคย..
คือ...คำขอบคุณ..
พลังแห่งการจัดการความรู้...
ทำให้คน..ที่มี...เป้าหมายในเรื่องเดียวกันมาเจอกัน
และแลกเปลี่ยนต่อยอด..ที่เป็นมากกว่าทางวิชาการ
แต่หากแฝงมิตรภาพ..แห่งความงดงามแทรกเข้าไปด้วย..
และนี่อาจเป็นพลังแห่งใหม่...ในสังคมไทย..พลังแห่งปัญญาและความดีงาม...
กะปุ๋มขา ยังไง ๆ ก้อ ถ้าเป็นรูปพี่หละก้อ ช่วยใช้ photoshop ตัดพุงที่คางพี่ออกไปบ้างหนะ อายเขาอะ
พี่จิ๊บจ๋า...
พี่จิ๊บเป็นทอม..กะปุ๋มก็เป็นดี้น่ะสิ...ว้า...ไม่อาวววววววว
...
เป็นน้องสาวอย่าง...นี้ดีกว่าคะ...อิอิ
(^___^)
เพิ่งสังเกตว่า...แอบถ่ายรูปพุง...พี่จิ๊บ..อิอิ
กะปุ๋ม
คุณไมโต... คะ
มิตรภาพที่ดีงาม...ภายใต้การทำงาน..ที่สร้างสรรค์
และมุ่งมั่น...ทำสิ่งดีดีต่อสังคม..และประเทศชาติ...คะ
(^____^)
กะปุ๋ม
ท่าน Panda คะ...
...
มีหลายภาพที่ถ่ายเก็บไว้..แต่ไม่ได้ post คะ..
แต่คิดว่า...ท่านคงไม่มีพุงให้กะปุ๋มแอบถ่ายมั๊งคะ...
อิอิ
(^____^)
กะปุ๋ม
พี่แป๊ดจ๋า...
ภาพเรา..รอ ดร.ธวัชชัย...Post ให้คะ...
รอรอ...คะ
คงน่ารักนะคะ...อิอิ
(^______________^)
กะปุ๋ม
พี่แอ๊ด..เจ้าขา...
กะปุ๋มถือคติว่า...ถอดแว่นแล้วมองไม่เห็นใคร..เลยทำให้รู้สึกว่า..ว่ายน้ำคนเดียวจริงๆ คะ...
เพราะเรามองไม่เห็นใครเลย...อิอิ...
แล้วเงือกสาวเจ้าสระ...เป็นงัยบ้างคะ...น่ารักไหมคะ...
...
(^___^)
กะปุ๋ม
555
ขำขำ...คะ...
ดีดีคะ...ที่ถอดแว่น...อิอิ
(^___^)
55555 ขำๆๆๆ เสียดายไม่ได้ไปด้วย แต่แค่อ่านๆ ก็จินตนาการถึงความอบอุ่นที่ไร้ผ้าหม่ได้เลยจ้า
^____^
มาแล้วค่ะ น่ารักมากจริงๆ ทั้งคู่เลย บอกแล้วและขอยืนยันอีกทีว่า คุณรัตติยา น่ากอดที่สุด (เราพลาดไปได้ไง...แต่จำได้ว่าตัวเองจะขอกอดคนที่อายุมากกว่าค่ะ)
น่ารักมั๊กๆ..มากคะ...
ขอบคุณพี่โอ๋มากๆ เลยคะ...กะปุ๋มน่ะลืมกอดพี่โอ๋ได้งัยอ่ะ....มัวแต่เล่นสนุกๆๆ...กับพี่โอ๋...พลาดเลย...อิอิ
(^_____^)
กะปุ๋ม
ขอบคุณพี่ใบบุญ...อ.จอห์น และแนนมากนะคะ...
ที่แวะมาทักทาย...เก็บภาพแห่งอารมณ์ละมุนละไม..ได้เต็มที่เลยนะคะ...อิอิ....
กำลังปลื้มกับภาพที่พี่โอ๋..post ให้คะ...
(^_________________^)
กะปุ๋ม
กะปุ๋มคะ
พี่อึ่งอ๊อบ...
ขอบคุณมากนะคะ...เอ๊ะ!! ว่าแต่ว่า...ทำไมไม่ให้พี่แอ๊ด...ต่อความเห็นบันทึกนี้คะ....
....
แต่...ดูแล้วดูอีก...ภาพนี้น่ารัก...จริงๆ แหละคะ...
(^____^)
กะปุ๋ม
พี่แป๊ดจ๋า...
อุ่นไม่อุ่น...ก็ดูจากใบหน้านะคะ...อุ่นใจยิ่งนักคะ...
(^_____^)
หวังว่าคงมีโอกาสได้เจอกันอีกนะคะ...
กะปุ๋ม