วัฒนธรรมการเรียนรู้ : เรื่องเบื้องหลังจากเสียงหัวเราะ

แสงตะวันสีทองสาดส่องเป็นทางยาวลอดกิ่งไม้ลงมาตามซอกขุนเขา

เสียงหัวเราะก่อนวางสายโทรศัพท์ชวนให้ผมคิดต่อว่า…เขาสบายดีมีความสุข...เพราะเป็นน้ำเสียงที่แจ่มใสมากในยามเช้านี้...

คือที่ทำงานผมมาถึงก็เปิดประตูเข้ามาเปิดไฟฟ้า...เปิดแอร์...แล้วก็มาเปิดหน้าจอคอม ฯเพื่อเริ่มทำงานในวันใหม่...พอดีมีโทรศัพท์เข้ามาเลยรับสาย...เป็นเสียงหญิงสาว...

น้ำเสียงแจ่มใสชวนฟังมาก...เขารู้จักผมแต่ผมไม่รู้ว่าเขาเป็นใครโทรมาจากไหน...และไม่ได้โทรมาหาผม...เพียงแต่ผมไปรับสายเท่านั้น...เธอถามอีกคนหนึ่ง...ซึ่งยังมาไม่ถึง...

เมื่อคุยกันรู้เรื่องแล้วก่อนจากลาทางโทรศัพท์...เธอทิ้งท้ายคำอำลาว่า...ขอบคุณค่ะ...ผมตอบแบบลากเสียงว่า...สวัสดี... เท่านั้นแหละ...มีเสียงหัวเราะ...จากเธอ...ก่อนเสียงหายไป...

ที่บนเขาเกาะยออากาศเย็นสบายดีครับ ช่วงนี้ ฮา ๆ เอิก ๆ...แสงตะวันสีทองสาดส่องเป็นทางยาวลอดกิ่งไม้ลงมาตามซอกขุนเขาทำให้เห็นความสวยงามในมุมศิลป์ได้แบบติดตาตรึงใจดีครับ...ขณะนำรถเข้าจอด...

ยิ่งสูงขึ้น...วิวงามยามเช้า

ยิ่งปรากฏออกมาเด่นชัด...ในความเป็นอัตลักษณ์ท้องถิ่นทะเลสวยของลุ่มน้ำทะเลสาบสงขลา...

ขณะนี้ด้านหน้าสถาบันทักษิณคดีศึกษา ตรงคอสะพานเปรม...กำลังเจาะใต้สะพานเพื่อให้รถอ้อมลงทางนั้นแล้ววกกลับได้เลย...ต่อไปผู้มาเที่ยวรับลมชมวิวที่นี้คงสะดวกสบายขึ้นเยอะ...ไม่ต้องไปอ้อมรถอีกฟากหนึ่งของสะพานครับ...

แล้วคุณเคยมาเที่ยวชมพิพิธภัณฑ์คติชนวิทยา...ที่ สถาบันทักษิณคดีศึกษา บนขุนเขาเกาะยอหรือยังครับ...

เขียนใน GotoKnow โดย ยูมิ
ใน วัฒนธรรมท้องถิ่น

คำสำคัญ (Tags): #แนวคิดทางปรัชญาแห่งการดำเนินชีวิต

หมายเลขบันทึก: 65930เขียนเมื่อ 8 ธันวาคม 2006 09:33 น. ()แก้ไขเมื่อ 11 กุมภาพันธ์ 2012 16:38 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่าน