ปัญหามีไว้หนี

ไม่ผิดค่ะ ตามหัวข้อคือ ปัญหา มีไว้หนี หนีเพื่อตั้งหลัก แล้วหันมารับมือ เหตุผลที่ พู่กันคิดอย่างนี้ เพราะว่า ในขณะที่เราต้องเผชิญ กับปัญหาแบบกระทันหันนั้น เราคิดไม่ออกหรอกว่าต้องรับมือยังไง แต่เมื่อเราถอยหนี มายืนมอง แม้ชั่วขณะหนึ่ง เราจะค่อยๆมอง หาเหตุ และผล ของปัญหา ซึ่งจะนำพาพู่กันไปหาทางออกได้

พู่กันมีเพื่อนร่วมงานคนนึง ที่ผ่านประสบการณ์การสมัครงาน มาพอๆกับอายุของตัวเอง ไม่รุนแรงไปสำหรับการกล่าวอย่างนี้ เพราะทุกที่ ที่เข้าร่วมงาน พอเจอปัญหา เธอก็จะใช้วิธีการหนี และทางออกของการแก้ปัญหาของเธอ ก็จะเป็นแบบนี้วนไปเรื่อยๆ จนเธอมาเจอกับพู่กัน พู่กันถามเธอว่า ณ วันนึงที่เธอ หมดแรงในการหาเงินแล้ว เธอ จะหนีไปทางไหน แล้วคนข้างหลังเธอจะอยู่อย่างไร เพราะปัญหาที่เธอเจอวันนี้ ก็คือ ปัญหาเดียวกันกับที่เธอเคยหนีมา ทำไมเธอไม่ ถอยหลัง เพื่อย้อนดู และเดินหน้าสู้ แล้วเธอจะรู้ว่า สิ่งเธอหนี มันไม่ใช่ปัญหาที่เกิด แต่ เธอกำลังหนีตัวเอง หนีความคิด หนีความกล้า หนีการรับรู้ ว่าตัวเองมีความสามารถแค่ไหน สิ่งที่เธอหนี มันไม่น่ากลัวเท่าความคิดของเธอเลย ปัญหา ที่เกิด คือ ความกลัวที่เธอคิดขึ้นเอง