การเดินทางภายใน..ลืมใครหรือเปล่า
วันเดือนผ่านไปเร็ว จนแทบไม่น่าเชื่อว่าปี 2549 กำลังจะหมดไปอีกปีแล้ว สำหรับคนที่เริ่มอายุมาก ก็หมายถึงวันคืนแห่งความเป็นหนุ่มเป็นสาวถดถอยไปเรื่อยๆ แต่ได้ครอบครองประสบการณ์มาชดเชยเพิ่มเรื่อยๆเหมือนกัน
เมื่อเด็กๆ เห็นคุณลุงที่นับถือ มีสมุดบัญชีอยู่เล่มหนึ่งรวบรวมรายชื่อเพื่อนและคนรู้จัก พอถึงวันจากไปสู่สวรรค์ของคนเหล่านั้น ท่านก็จะขีดทับด้วยปากกาแดงกำกับวันที่จากไป และพอสิ้นปีก็มาทบทวนว่าเหลือใครที่ยังสามารถเชิญมาร่วมงานฉลองปีใหม่ได้อีกบ้าง บัญชีของท่านจะมีการเคลื่อนไหวอย่างต่อเนื่อง ทั้งเชิงบวกคือคนรู้จักเพิ่มขึ้นและเชิงลบคือการพรากไป
จำได้ฝังใจว่ามีคนบอกว่าวิธีการนั้นชวนหดหู่ใจ
แต่พอเมื่อตัวเองอายุมากขึ้น กลับนึกถึงว่า น่าจะเป็นวิธีที่ดีเหมือนกัน เพราะแต่ละปี จะมีคนที่ได้รู้จักเพิ่มขึ้น คนเก่าก็เปลี่ยนที่อยู่เบอร์โทรศัพท์ เปลี่ยนคู่ครองใหม่ และหลายคนที่รู้จักก็เสียชีวิตไป ถ้านานๆเจอกันที ก็มักลืมว่าใครยังอยู่หรือจากไปแล้ว หรือว่าคนนั้นๆ ไปรู้จักตั้งแต่เมื่อไหร่ อย่างไร นานปีเข้าก็เลือนๆ และจำสับสนทักผิดทักถูกอยู่บ่อยๆ ที่แย่ยิ่งกว่านั้นคือบางทีไปถามสาวโสดเรื่องลูก ทำเอาเขารีบหากระจกมาส่องอย่างแปลกใจว่าหน้าตาคงเหมือนคนมีลูกหรืออย่างไร แต่ก็ยังดีว่าไม่เคยไปถามใครเรื่องมีแฟนมาแล้วกี่คนและเอาชื่อแฟนเก่าไปเรียกแฟนใหม่ของใครๆเขา
ใกล้ปีใหม่แล้วคงมีโอกาสสักครึ่งค่อนวันมาทบทวนชื่อ ที่อยู่ และ up date ความจำสักหน่อย
กลัวแต่จะตกหล่นคนที่ควรจำและคนที่เคยบอกตัวเองว่าจะจำไม่ลืมไปตลอดชีวิต ..เท่านั้นเอง
ความเห็น (14)
มาอ่านค่ะ อาจารย์....คิดไปคิดมาดิฉันก็นับคนได้...ที่จะชวนมา party ที่บ้าน....น้อยลงทุกปี....ไม่ได้หมั่นเติมความสัมพันธ์เท่าไรเลยค่ะ....ขอบคุณที่ท่านเขียนให้ได้คิดค่ะ
สวัสดีค่ะคุณจันทรรัตน์
- นานเท่าไรนี่ที่ครูอ้อยไม่ได้คุยกับคุณจันทรรัตน์
- ครูอ้อยมีรายชื่อเพื่อนไว้ค่ะ ไม่ว่าเพื่อนร่วมรุ่น เพื่อร่วมการอบรม เพื่อนร่วมสัมมนา เพื่อนใดๆ ครูอ้อยจะจดชื่อ และจะโทรศัพท์หาในยามโอกาสที่สำคัญ เช่น วันเกิด วันครบรอบแต่งงาน
- โดยไม่หวังว่าเพื่อนจะคิดถึงครูอ้อยหรือไม่ แต่ส่วนใหญ่เพื่อนจะโทร.มาหาครูอ้อยเสมอ
ขอบคุณมากค่ะ ที่บอกย้ำให้ไม่ลืม
สวัสดีค่ะ ครูอ้อย
แวะไปบันทึกครูอ้อยบ่อยๆแต่ไม่ได้ลงความเห็นค่ะ ..รู้เคล็ดวิชาของครูอ้อยว่า ทำไมความจำดี เพราะมีบัญชีความจำนี่เอง..ขอบคุณค่ะ...
อาจารย์คะ
- คบใครสักคนจะใช้(หัว)ใจ ในการจดจำ
- แต่เมื่อายุมากขึ้น (หัว)ใจ เริ่มอ่อนล้า ส่งผลให้ความจำเริ่มเลอะเลือน คงต้องใช้วิธีที่อาจารย์เสนอบ้างแล้วล่ะ
- ว่าแต่จะเริ่มเมื่อไรดี สิ้นปีนี้คงมีเวลาว่างให้ตัวเองทบทวนตน สิ่งหนึ่งที่อยู่ใน list จะทำคือ บันทึกรายชื่อเพื่อน ๆ ค่ะ
- ขอบคุณอาจารย์นะคะ
มาเยี่ยม...
เมื่อก่อนผมชอบจดบันทึก...ช่วยจำเหมือนกัน...
ที่ทำงาน...เพื่อนมักจะมาให้ผมช่วยเสมอเช่น
ชื่อ...เบอร์โทร...เพราะเขาลืมหรือจดไว้ไม่เป็นที่...
ทำให้ผมเป็นบ้าหอบฟาง...เพราะเรื่องการจดบันทึกนี้แหละ...ช่วงนี้เริ่มไม่ค่อยได้จดบันทึกเหมื่อนอย่างเดิมแล้วครับ ฮา ๆ เอิก ๆ
ขอบคุณครับ...
คุณสมพรคะ
ความจำคนเรา มีอยู่อย่างคือ อยากจำมักลืม..แต่ชอบไปจำที่ควรลืม..บันทึกความจำสิ่งที่ไม่ควรลืม คงช่วยทำให้ลืมเรื่องที่ไม่ควรจำได้เร็วค่ะ...ขอบคุณค่ะที่เข้ามาแลกเปลี่ยนกัน
คุณคนข้างหลังคะ
เป็นความคิดที่คมคาย ขอบคุณค่ะ..สังคมมีรอยแยกมากมายที่ต้องการการเติมเต็ม..ขอบคุณค่ะที่แวะมาช่วยเติม...
ท่านอาจารย์ umi คะ
ขอบคุณที่แวะมาค่ะ...ต้องการฟางอีกสักหอบไหมคะ
คุณเมตตาคะ ขอบคุณที่แวะมา..อย่าเพิ่งร้องไห้ค่ะ ...
เลื่อนฐานะคนรู้จักมาเป็นคนรู้ใจ..บางทีอาจเกินนิ้วมือจนต้องไปขอยืมมือคนข้างๆด้วยค่ะ..ลองดู
ทุกวินาที มีความหมาย
เฝ้าดู "กาย เวทนา จิต ธรรม" เอาไว้บ่อยๆ
มีเวลาแม้ เสี้ยววินาที ถ้าดู กาย เวทนา จิต ธรรม ได้ทัน ก็คุ้มแล้วครับ
อายุมาก สิดี มีเวลาฝึก ดู กาย เวทนา จิต ธรรม
จำมาก ก็ทุกข์มาก อยู่กับปัจจุบัน
ตัด กังวล
เฝ้าดู ขบวนรถไฟความคิดแห่งอนาคต และ เฝ้าดูขบวนรถไฟ ความคิดอดีต
ดูเฉยๆ อย่าโดดขึ้นขบวนรถไฟความคิด
ขอบคุณค่ะ อาจารย์ "คนไร้กรอบ"
"ดูเฉยๆ อย่ากระโดดขึ้นขบวนรถไฟความคิด"
คงต้องใช้สติกำกับมากเลย..จะพยายามค่ะ...ขอบคุณค่ะ