ในงานมหกรรมการจัดการความรู้แห่งชาติ ที่ผ่านมา...ดิฉันได้พบคนคนหนึ่งที่ดิฉันสรุปได้ว่าเป็นคนเดียวที่ ตัวจริงเหมือนรูปใน blog เดินออกมายังไง ยังงั๊น....เขาคือใคร
..คุณ "สิงห์ป่าสัก"
ส่วนอีกคนที่พบพร้อมๆกัน....ซึ่งเป็นที่มาของความเปิ่น...คือ
คุณ "ชาญวิทย์ นครศรี"
ดิฉั๊นยืนคุยอยู่นานสองนาน....ทั้งๆที่เค้าแขวนป้ายชื่อว่า ชาญวิทย์....แต่ดิฉันก็เฝ้าเรียกเค้าว่า..."ครูนง" เป็นไงคะมาถึงเมื่อไรครูนงขอถ่ายรูปนะคะครูนง....และมากันหลายคนมั๊ยคะครู....ทั้งหมดนั้นดิฉันคุยกับคุณชาญวิทย์ นครศรี...."ประมาณว่าสมองหวาน" กับครูนงจริงๆ เจอกันแต่ไม่กล้าพูดกันค่ะ..แค่โบกมือให้กันห่างๆ......เออ...แบบนี้ก็มีด้วย...
คิดว่ามีแต่เราที่เปิ่น คุณเมตตาก็เป็นด้วย ตนเองก็ไปทักคนผิดเหมือนกันค่ะ พาทีมไปสวัสดีซะอย่างสวยงาม เข้าใจว่าเป็น อาจารย์ Panda ที่แท้ก็ไม่ใช่ หน้าแตกไปเลย
ดีนา......ที่ยังไม่ถึงหลักสี่........
ไม่อย่างนั้นเข้าขั้น.......ก่ แล้ว
เรียนคุณ เมตตา