NKM III : วันแรกที่อบอุ่น
เพื่อนสมาชิกคงได้ทราบบรรยากาศของงานมหกรรมจัดการความรู้แห่งชาติ ครั้งที่ ๓ จากบันทึกของ blogger หลายคนที่บางราย เช่น อาจารย์ Beeman อาจารย์ ดร.ธวัชชัย ปิยะวัฒน์ รายงานแบบสดๆ กันเลย ดิฉันเป็น blogger ประเภทต้องใช้เวลาและอารมณ์ จึงขอเล่าตามหลังท่านอื่นๆ
เช้าวันนี้เมื่อเดินทางมาถึงก็สามารถลงทะเบียนได้สะดวกรวดเร็ว เมื่อเข้าสู่บริเวณงานก็ตื่นตาตื่นใจเพราะโปสเตอร์ต่างๆ สวยงามและมีขนาดใหญ่กว่าปีที่แล้ว พบคนรู้จักหลายคน ช่วงเช้าเข้าห้องประชุมใหญ่ชม VCD ที่ดีมากๆ เรื่องราวของมูลนิธิข้าวขวัญ โรงเรียนชาวนา กรมส่งเสริมการเกษตร และปูนซีเมนต์แก่งคอย สะท้อนถึงพลังอันยิ่งใหญ่ของ “การจัดการความรู้” เห็นความสัมพันธ์ที่ดี ความช่วยเหลือเกื้อกูลและความสุขของคนทำงาน ไม่มีกำแพงที่กั้นการเรียนรู้ระหว่างชาวบ้าน เอกชน และราชการ ตั้งใจไว้แล้วว่า VCD เรื่องนี้วางแผงเมื่อไหร่ ต้องซื้อไว้แน่นอน
เวลา ๐๙.๒๙ น.ตามนาฬิกาของดิฉัน ศ.นพ.วิจารณ์ พานิช ผู้อำนวยการ สคส. กล่าวเปิดงานและต้อนรับผู้เข้าประชุม อาจารย์วิจารณ์กล่าวว่า KM มีเคล็ดลับที่สำคัญคือการต่อยอดความรู้ เอาความสำเร็จมาแลกเปลี่ยนเรียนรู้กัน อยากให้ ๒ วันนี้เป็นตัวอย่างให้เห็นว่าการต่อยอดความรู้ทำได้อย่างไร วันที่เหลือก็ให้ไปต่อยอดกันเอาเอง
หัวใจของ KM คือการปฏิบัติ ขอให้สังเกตให้ดีๆ ว่าที่เขาทำสำเร็จนั้น ทำได้อย่างไร คิดอย่างไร เชื่ออย่างไร การแลกเปลี่ยนเรียนรู้ เราเน้นการแลกเปลี่ยนความรู้ปฏิบัติ ต้องอาศัยสมาธิ จิตที่เปิด การเปิดใจ และทักษะหลายอย่าง เช่น ทักษะการดูดซับความรู้ ทักษะการใช้ความรู้ เอาไปปฏิบัติ ทักษะการปล่อยความรู้ให้เพื่อน ทักษะการจดบันทึกความรู้ เพื่อเอามาใช้ใหม่ ฯลฯ
ห้องย่อยที่จะเกิดขึ้นพร้อมกันมีจำนวน ๑๖ ห้อง “อย่าไปพยายามชิมทุกห้อง” เพราะ KM ต้องการสมาธิ ใจจดจ่อ และการสนใจรายละเอียดเล็กๆ น้อยๆ อาจารย์วิจารณ์ใช้เวลาเปิดงานเพียง “๕ นาที” เท่านั้น สั้นที่สุด แต่ก็ได้ประเด็นสำคัญที่สุดของงาน
ต่อจากนั้นเป็นปาฐกถาพิเศษ “KM ในบริบท แห่งความเป็นไท” โดยศาสตราภิชาน ไกรฤทธิ์ บุณยเกียรติ ท่านออกตัวว่ามาจากภาคธุรกิจ ไม่ค่อยได้เป็นผู้ปฏิบัติการ ได้แต่สังเกตการณ์ ท่านได้กล่าวถึงบริบทแห่งความเป็นไท จุดพอดีในบริบทไท เป้าหมาย KM ในบริบทแห่งความเป็นไท ดิฉันเข้าใจว่าท่าน “กลั่น” ความคิดออกมาจากการสังเกตการณ์ของท่าน ให้แง่คิดและมุมมองที่ดีมากแก่ชาว KM ท่านอาจารย์ไกรฤทธิ์ยังกล่าวด้วยว่าเข้าไปที่ GotoKnow อ่านแล้วมีความสุข เพราะที่นี่มีแต่ความหวังดีซึ่งกันและกัน ทั้งๆ ที่ไม่ได้เป็นญาติกัน แต่คนแบ่งปันกัน รักกัน ท่านมีความเห็นว่าชาว KM มีลักษณะร่วมอย่างหนึ่งคือ "มีความสุขที่จะให้"
นิทรรศการที่สวยงามของเครือข่าย KM เบาหวาน
ก่อนเที่ยงดิฉันใช้เวลาอยู่ที่นิทรรศการของเครือข่าย KM เบาหวาน มีผู้คนแวะเวียนมาชมนิทรรศการ ตรวจน้ำตาลในเลือด และวัดความดันโลหิตอยู่เรื่อยๆ งานนี้เจอผู้มีน้ำตาลในเลือดสูงกว่าปกติหลายคน บางคนเข้าขั้นเป็นเบาหวานแล้วก็มี
บรรยากาศที่นิทรรศการ
ช่วงบ่ายอาจารย์ ดร.จันทวรรณนัดแนะให้มารวมพลที่ห้อง ๒๒๒ ตอน ๑๕.๓๐ น. ดิฉันดูนาฬิกาผิดเข้าไปตั้งแต่ ๑๔.๓๐ น. ไปนั่งคู่กับ ดร.ดิศกุล เกษมสวัสดิ์ ผู้อำนวยการ กศน.ฉะเชิงเทรา ฟังท่านคุยว่าใส่รูปในบันทึกไม่เป็น ดิฉันจึงเปิดบล็อกของตนเองและสาธิตให้ดู พออาจารย์ดิศกุลเห็นรูปดิฉันในบล็อกก็บอกว่ารูปนี้เห็นบ่อย เคยเปิดอ่าน แสดงให้เห็นว่ารูปดิฉันกับตัวจริงคงจะต่างกันน่าดูเลย อาจารย์ดิศกุลยังเปรยอีกว่ามีคน feedback ว่าบันทึกของท่านน่าจะแยกย่อหน้าบ้าง เพราะเนื้อหาต่อกันยาว ท่านใช้วิธี copy มาจาก word ใส่สีมาเรียบร้อยเลย เพราะตกแต่งและจัดหน้าบันทึกไม่เป็น ดิฉันแสดงวิธีการให้ดูอีก ท่านได้ไอเดียว่าต่อไปจะพิมพ์ใน notepad และตกแต่งบันทึกให้น่าอ่านขึ้น
๑๕.๓๐ น.รวมพลคนเขียนบล็อกตามเวลาที่กำหนด อาจารย์วิจารณ์ผ่านเข้ามาเลยถูกเชิญมาสัมภาษณ์ ได้รู้ว่าในแต่ละวันอาจารย์เขียนบล็อกอาจจะถึง ๑๐ บันทึก ท่านบอกว่าการเขียนบันทึกทำให้สมอง flow ในห้องนี้มีกิจกรรมให้ตอบคำถาม เช่น GotoKnow ย่อมาจากอะไร GotoKnow เปิดวันไหน รู้จักใครบ้างในห้องนี้ ฯลฯ ของรางวัลเป็น CD PowerPoint ของอาจารย์ ดร.ประพนธ์ ดิฉันตอบคำถามอะไรก็ไม่ถูก แต่ขอ CD ที่เหลือมาได้ ๑ แผ่น มีโอกาสได้เรียนวิธีการใส่ตารางจากอาจารย์ Beeman และได้สอนวิธีใส่รูปภาพในบันทึกให้กับ นพ.พิเชฐ บัญญัติ จะได้ผลหรือเปล่า ต้องคอยติดตามดูที่นี่
บรรยากาศในห้องรวมพล Blogger
| จบงานวันแรกแบบมีความสุข คืนนี้ดิฉันพักที่โรงแรม AVANA แต่ขับรถไปไม่ถูก ชาว สคส.ก็ติดประชุม AAR ทีแรกชวนอาจารย์ ดร.จันทวรรณ และ ดร.ธวัชชัย แต่ทั้งคู่จะไปรถตู้ เดินหาเพื่อนแถวที่นั่งคอยรถตู้พบคุณวีรยุทธ สมป่าสัก หรือคุณสิงห์ป่าสัก เลยชวนขึ้นรถไปเป็นเพื่อนกัน สอบถามเส้นทางจากยามแถวนั้น คราวนี้ไปได้ถูกไม่พลาดเลยเพราะคุณสิงห์ป่าสักช่างสังเกต ถ้าไปคนเดียวคงเข้าผิดซอยหรือไม่ก็เลยซอยไปแล้ว |
 |
| (ส่วนนี้ใช้ตาราง ผลงานสอนของอาจารย์ Beeman) | คุณสิงห์ป่าสัก |
วัลลา ตันตโยทัย วันที่ ๔ ธันวาคม ๒๕๔๙
ความเห็น (4)
ตามมาอ่านครับ และขอบพระคุณมากครับที่นำภาพผมมาให้ได้ดูขณะที่กำลังนึกชื่อ blogger ท่านอื่นๆ อยู่ ผมนึกชื่อไม่ค่อยออกครับเพราะไม่เคยเจอตัวจริงกันมาก่อน
เป็นบันทึกที่ละเอียด มีคุณค่ามากครับ
ขอบคุณอาจารย์วัลลภที่เข้าไปร่วมสร้างสีสรรในช่วงรวมพลคนบล็อก สนุกมากๆ เลยค่ะ :)