ขึ้นชื่อว่าความชั่วแล้วไม่ทำเสียเลยดีกว่า...การทำความชั่วคือการทำความเดือดร้อนใจให้กับตนเองและมวลญาติคนใกล้ชิด...
ความร้อนใจเหมือนถูกไฟเผา...กระวนกระวายใจ...อยู่ไม่เป็นสุข...ความสนุกสบายใจไม่มีเลย...ในมุมมองของผม...ว่า...ขึ้นชื่อว่าความชั่วแล้ว...ไม่กระทำการเป็นดีที่สุด...
เพราะมีผลกระทบต่อจิตใจตนเองเป็นเบื้องต้นแล้วมีผลโยงใยไปสู่คนรอบข้างใกล้ชิด...ดังนั้นเพื่อตัดไฟแต่ต้นลม...เราก็อย่าไปข้องแวะกับสิ่งไม่ดี...เหล่านั้น...แล้วเราหมั่นสร้างคุณงามความดีซึ่งเป็นจุดเริ่มต้นไปทางดีงาม...
ก่อเกิดความสุขกายสบายใจในที่สุด เพราะทุกอย่างขึ้นอยู่ที่จิตใจเป็นสำคัญ...จิตใจเป็นหัวหน้าในทุกสิ่ง...ทุกอย่างก็สำเร็จได้ด้วยจิตใจนี้แหละครับ
เราต้องเรียนรู้อย่าให้ภูเขามาบังเส้นผมของเราได้...เราควรมองข้านขุนเขาออกไป...หรือเราขึ้นไปยืนอยู่บนยอดเขาแล้วมองให้เห็นทุกสิ่งเป็นจริงไปตามสภาพที่มันเป็นอยู่อย่างนั้น...แล้วเราจะสบายใจ...ฮา ๆ เอิก ๆ
สวัสดีครับ คุณเจษฎา ศุนาลัย
ผมขอแสดงความชื่นชมในความเข้าใจจากบันทึกนี้...
ปรบมือให้ครับที่เชื่อเรื่องผลกรรม...เห็นด้วยครับ
ขอบคุณครับ
จาก...umi
สวัสดีครับ คุณขจิต ฝอยทอง
ผมติดธุระครับเกี่ยวกับการเรียนการสอน
ไม่เจอคือไม่เจอครับ ฮา ๆ เอิก ๆ
ตราบใดโลกยังหมุนไปอยู่คงได้เจอครับ...
ขอบคุณครับ
จาก...umi