Sutthinun

ตอนแก้มลิง

วิชาความรู้เราก็มีไม่น้อยหรอก วิชาการเราก็ไม่แพ้ใครหรอก แต่ทำไมเรานำหลักการเศรษฐกิจพอเพียงเข้าสู่หลักชัยไม่ได้ ต่างคนต่างคิดต่างทำในเรื่องเดียวหรือเปล่า หันหลังแข่งกันทำหรือเปล่า จึงชวนฉุกคิดว่า : วันนี้ความรู้เป็นอย่างไร ทำไมทำมาหากินทุนหายกำไรหด มองไปข้างๆก็เห็นภูเขาหัวโล้น  ถามว่าชุดวิชาทำมาหากินของเรามันผิดปกติมันบกพร่องหรือเปล่า  คิดจะเอาแต่ได้โดยไม่ดูตาม้าตาเรือหรือเปล่า  จำเป็นต้องมาสังคายนาความรู้กันให้ชัดๆหรือเปล่า  ควรถามตัวเองว่าเรามีวิธีทำมาหากินที่ไม่กระทบกระเทือนระบบนิเวศน์แล้วหรือยัง ใจคอจะปลูกมันสำปะหลังอย่างเดียวติดต่อกัน ให้หัวมันเล็กลงๆจนมันปลูกไปต่อไม่ได้ถึงหันไปปลูกอย่างอื่นอย่างนั้นหรือ อ้อย ข้าวโพด ก็เช่นกัน เราก้มหน้าก้มตาอยู่กับวิธีปลูกวิธีทำอยู่อย่างนี้ โดยหวังว่ามันจะมีกินมีใช้ โจทย์อย่างนี้เป็นไปได้เป็นจริงหรือเปล่า

[ดร. แสวง รวยสูงเนิน]

ครูบาครับ

เราต้องรีบแล้วครับ แก้ไขปัญหาการใช้ชุดความรู้ไม่ถูกต้องในการพัฒนา ทำให้ทุกคนเป็นักจัดการความรู้เพื่อพัฒนาที่แท้จริง ไม่ใช่สักแต่ว่าได้ทำพอผ่านๆไป แบบคณะหมอลำ ที่แสดงเก่งแค่ไหนก็ไม่ใช่ของจริง

เราต้องทำเป็นต้นแบบ ร่วมกับเครือข่ายอีกหลายชุมชนครับ

ผมคิดว่าเราพร้อมแล้วครับ ที่จะชูธง KM ฝ่ามรสุมบริโภคนิยม โดยใช้ยุทธศาสตร์หนามยอกเอาหนามบ่งครับ