Sutthinun

บทที่ 1 : ตอนแก้มลิง ..ผมนี่นะครับ เป็นทรัพยากรบุคคลสถาบันจัดการความรู้เพื่อสังคมชั้นหางแถว บ้านอยู่ที่ราบสูง ทำตัวเป็นเต่าหลังตุงยุ่งอยู่กับการจัดการความไม่รู้ไม่ชี้ เดินถอยหน้าถอยหลังโอนเอนไปมาเหมือนไม้หลักปักขี้เลน ปีนี้มีเลนเยอะจริงๆครับ น้ำท่วมเป็นประวัติการณ์ เกิดอุกศาสตร์อุทกภัยเจิ่งนองกันไปครึ่งค่อนประเทศ ใครไม่โดนกับตัวเองไม่รู้หรอกว่า รสชาติของชีวิตที่กินมาม่าเคล้าน้ำตาอยู่บนหลังคาบ้านนานนับเดือนนั้นเป็นฉันใด มันไม่ใช่เรื่องน้ำมาปลากินหมด น้ำลดมดกินปลาเสียแล้ว ยังดีที่น้ำหลากปีนี้มีลิงเป็นตัวช่วย ลิงบริจาคแก้มทั้ง 2 ข้างรับมือน้ำเหนือบ่ามาจนแก้มปริ ผมนะทึ่งในพระอัฉริยภาพในหลวงของเรายิ่งนัก ที่พระองค์ท่านเป็นนักจัดการความรอบรู้อย่างถึงแก่น สังเกตเห็นแม้กระทั้งคุณสมบัติพิเศษของแก้มลิง ว่าเป็นแก้มพิเศษกว่าแก้มแฉล้มใดๆในโลกนี้ สามารถที่จะขยายผนังแก้มโป่งเม้มสต็อกอาหารส่วนโลภไว้ได้อย่างมีประสิทธิภาพ