บทเพลงแห่งจินตนาการกับความแตกต่างของผู้ฟัง
เมื่อ 16 พฤศจิกายน 2549 เมื่อหมดเวลากิจกรรมหน้าเสาธงแล้ว ดิฉันได้นัดหมายให้นักเรียนเข้าแถวรอเพื่อครูจะพาไปฝึกความสามารถในการจิตนาการ สถานที่ไปคือบริเวณวัดโพธินิมิตร ซึ่งอยู่ตรงกันข้ามกับโรงเรียน สิ่งที่ดิฉันเตรียมไปด้วยคือ วิทยุเทป และม้วนเทปเพลง นักเรียนหลายคนมีความสงสัยต่างก็ตั้งคำถามมากมาย แต่ดิฉันก็ไม่ตอบคำถามเหล่านั้น แม้ว่านักเรียนจะพยายามถามอีก สังเกตดูรู้สึกว่านักเรียนทุกคนมีความพร้อมและยินดีเข้าร่วมกิจกรรมในครั้งนี้
ก่อนไปดิฉันได้ตกลงกับนักเรียนว่าต้องแบ่งกลุ่มและตั้งชื่อกลุ่มตามอาชีพ โดยให้เวลาปรึกษากัน 5 นาที ชื่อที่นักเรียนและครูช่วยกันตั้งมีดังนี้
1. คุณหมอซุปเปอร์แมน
2. ผู้แสนดีคุณพยาบาล
3. เก่งสอนคือคุณครู
4. สู้ไม่ถอยคือ ท. ทหารอดทน
เมื่อได้ชื่อกลุ่มแล้วให้นักเรียนเลือกที่จะอยู่กลุ่มไหนก็ได้ โดยให้เหมาะสมกับบุคลิกและบุคลิกภาพของตนเองเป็นสำคัญ เสร็จแล้วดิฉันได้เปิดเพลง "หมอลำซิ่ง" เมื่อเพลงจบดิฉันได้นำเรื่องว่า เมื่อพวกเราได้ฟังเพลงหมอลำซิ่ง ก็จะคิดถึงบรรยากาศของความสนุกสนานมีคนออกมาเต้นโชว์ พร้อมกับเสียงดนตรี เร้าใจ มีผู้ชมมากมาย บางทีจะมีผู้ชมออกมาเต้นรำร่วมกับผู้ร้อง เพื่อให้นักเรียนได้คิดจินตนาการตาม โดยที่นักเรียนไม่ได้อยู่ในสถานการณ์นั้นจริงๆ
ขั้นต่อไปดิฉันได้ เปิดเพลงบรรเลง ชึ่งนักเรียนไม่คุ้นเคย แล้วให้นักเรียนทุกคนนั่งหลับตาฟังเพลง พร้อมกับคิดจิตนาการให้เชื่อมโยงเป็นเรื่องราว เมื่อฟังเพลงจบแล้วให้นักเรียนเขียนบันทึกความคิดจินตนาการของตนลงในแผ่นกระดาษแล้วนำมารายงาน
กลุ่ม"ผู้แสนดีคุณพยาบาล" รายงานว่า " มันเหมือนแดนสวรรค์ มีเสียงดนตรีไพเราะ มีนางฟ้าเทวดาสวยงามลอยอยู่บนอากาศ..........ค่ะ "
กลุ่ม"เก่งการสอนคือคุณครู" รายงานว่า " มันเป็นบรรยากาศที่แปลกประหลาดมาก มีเสียงดนตรี เสียงกลอง เสียงขลุ่ย เสียงระนาด....หนูมีภาพมาให้ดูด้วยค่ะ "
กลุ่ม"ท.ทหารอดทน"รายงานว่า "มันเหมือนเราเดินทางไปในป่า อากาศเย็นมากมีเสียงคล้ายกับมีคนป่าอยู่ในถ้ำ......"
กลุ่ม "คุณหมอซุปเปอร์แมน" รายงานว่า "มันเหมือนท่องไปในโลกอวกาศ ...เออ...เออ..ผมว่า...คุณครู...ไปจินตนาการต่อเองแล้วกันนะครับ"
การฝึกความสามารถในการจินตนการสิ้นสุดลง นักเรียนต่างเดินแถวเข้าโรงเรียน ปล่อยให้ข้าพเจ้าเฝ้าคิดจินตนาการต่อไปว่า " ที่ใดไม่มีจินตนาการที่นั้นเสมือนไม่มีชีวิต ผู้ที่ขาดจินตนาการก็เฉกเช่นต้นไม้ที่เดียวดาย รอความดับที่กำลังคืบคลานเข้ามาหา "
โดย คนบ้านเดียวกัน
ความเห็น (4)
- ชอบการออกแบบการเรียนรู้ของคุณครูจังค่ะ
- กิจกรรมง่าย ๆ ที่เป็นการส่งเสริมจินตนาการให้กับเด็ก ๆ
- จินตนการเป็นพื้นฐานสำคัญของการคิดสร้างสรรค์...ที่คนไทยเรายังขาดอยู่มากค่ะ
- ขอบคุณสำหรับเรื่องเล่าที่มีคุณค่าและงดงามเช่นนี้...จะคอยติดตามอ่านเรื่องดี ๆ มีคุณค่าของคุณครูชวนพิศไปเรื่อย ๆ ค่ะ
- ขอบคุณที่ติดตามอ่านค่ะ พยายามเอาเรื่องที่เป็นประสบการณ์ตรงมาเล่าเพราะหลายครั้งไม่ตรงตามทฤษฎีค่ะ
- หากคุณปวีณา มีประสบการณ์ด้านอื่นๆก็อย่าลืมแบ่งปันชาวบล็อกบ้างนะคะ
- คอยติดตามอ่านอยู่เหมือนกันค่ะ
- น่าสนใจมากนะคะ นักเรียนต้องมีความสุขแน่เลยที่ได้เข้าร่วมกิจกรรม
ขอบคุณค่ะ
ยินดีมากที่เข้ามาทักทาย ดิฉันติดตามอ่านเรื่องเล่าของคุณครูอยู่บ่อย ๆ เรื่องเล่าของคุณครูอ่านง่าย เข้าใจง่าย และเป็นสีสันของชาว blog ค่ะ ช่วยแนะนำและติชม blog นี้ด้วยนะคะ