หมี...เธอเป็นเพื่อนหญิงของครูอ้อย เราเติบโตมาด้วยกัน เรียนมาด้วยกันตั้งแต่ยังเล็ก
หมี...กับ..อ้อยมีความเหมือนกันคือ..ความเป็นผู้หญิง
แต่นอกนั้น แตกต่างกันหมดเลย
วันหนึ่งเรานัดพบกันในวันเสาร์ ที่ศูนย์การค้าแห่งหนึ่ง ย่านลาดพร้าว ครูอ้อยไม่กล้านัดที่ไกลบ้าน นัดใกล้ๆ จะได้มีเวลาคุยกันนานๆ
ครูอ้อยไปก่อนเวลา และจะเป็นอย่างนี้ทุกทีที่มีนัด ไม่ค่อยได้ให้ใครรอ เพื่อให้คุ้มกับการที่ได้มาห้าง..จึงเดินไม่มา..ทั้งมองทางเผื่อ หมีจะผ่านมา
เลยเวลาไปแล้ว 10นาที หมีเพื่อนครูอ้อยก็ยังไม่มา
ครูอ้อยก็มองหาเก้าอี้นั่งรอเธอ..และแล้ว เพื่อนหมีก็มาจริงๆ เธอแต่งตัวได้สวยเหมือนเดินออกมาจากแคทตาล็อกเสื้อผ้าเลยค่ะ เดินไปทางไหน ก็มีแต่คนมองหมี แต่ไม่มีใครมองครูอ้อยเลย
ผมของเธอบริเวณด้านหน้าผากก็เป็นเพิงออกมาหนาแข็ง ลมพัดก็ไม่กระดิก แต่เธอก็สวยมากๆ.....ในขณะที่ครูอ้อยใช้หวี ทำให้เรียบเฉยๆ นานๆจะได้เจอกับโลชั่นบำรุงเส้นผมสักที
ใบหน้าของหมี ก็สวยขาวเกลี้ยงเกลา มีรอยตกแต่งมาเป็นอย่างดีพิถีพิถัน แต่หน้าครูอ้อย ถ้าทาแป้งมาตอนเช้า กลางวันและเย็น ก็ไม่เคยเห็นหน้าตัวเองในกระจกเลย
เสื้อผ้า เพื่อนหมี มีเสื้อผ้าที่สวยตลอดทุกวัน วันหยุดยังสวยเลย แต่ครูอ้อย สวมเสื้อยืดสบายก็พอใจ ไปได้ทั่วประเทศ
เราเดินด้วยกัน เลือกซื้อสิ่งของต้องประสงค์
ครูอ้อยหยิบๆๆๆๆ อ่านราคา อ่านวิธีการใช้เล็กน้อย ชอบแล้วก็หยิบใส่ตระกร้าเลย
หมี..เพื่อนของครูอ้อย เธออ่านแล้วอ่านอีก ครูอ้อยเพิ่งรู้ว่า นอกจาก หมีจะสวยเก่ง แล้ว ยังมีตำแหน่งคุณหญิงละเอียดด้วย
แต่เธอน่ารัก หวาน ชอบฟังครูอ้อยเล่าเรื่องนั้นเรื่องนี้ และเห็นด้วยไปทุกเรื่อง เธอไม่เคยขัดใจครูอ้อยเลย ตั้งแต่เล็กมาแล้ว หมีจะเป็นแบบนี้ ครูอ้อยไม่รู้ว่า เมื่อเธอมีเพื่อนใหม่ เธอจะเป็นแบบที่เป็นเพื่อนครูอ้อยหรือเปล่า
วันนั้นเรากินข้าวด้วยกัน และคุยกันไป หัวเราะกันไป สนุกสนานเหมือนที่เราเคยเป็นตอนเด็กๆ
แล้วเราสัญญาว่า จะพบกันอีก
ครูอ้อยได้ความคิดว่า.......เธอเป็นกุหลาบแดงในแจกัน.....แต่ครูอ้อยเป็นคาลิบโซ่ ประดับแค่นั้นเอง
สวสัดีครับ