การนำรูปแบบการจัดการความรู้ไปใช้ในชั้นเรียน

นี้คือการทดลองนำส่วนนิดน้อยของ Km ไปใช้ในชั้นเรียน

กิจกรรมในชั้นเรียนเมื่อวันที่ 25 - 26 พ.ย. ผมได้มอบหมายใบงานกับกับนักศึกษา ในใบงานมีดังนี้

กิจกรรมก่อนเข้าชั้นเรียน

  ๑.  นักศึกษาแต่ละกลุ่มๆ ละไม่เกิน ๕ คน ประชุมหารือกำหนดหัวข้อเกี่ยวกับการสร้างสันติสุขส่วนบุคคล/สังคม

  ๒. ศึกษารายละเอียดเกี่ยวกับหัวข้อดังกล่าว

  ๓.  เตรียมตัวอภิปรายความรู้จากการศึกษานั้นให้เพื่อนต่างกลุ่มได้เรียนรู้

  ๔. เตรียมตัวแลกเปลี่ยนเรียนรู้และสรุปเนื้อหา

กิจกรรมในชั้นเรียน

  ๑. ทบทวนรายละเอียดเกี่ยวกับกิจกรรมการเรียนรู้ประจำวันนี้

  ๒. อภิปรายความรู้จากการศึกษานั้นให้เพื่อนต่างกลุ่มได้เรียนรู้

  ๓. แลกเปลี่ยนเรียนรู้และสรุปเนื้อหา

การอำนวยการส่งเสริมกิจกรรมการเรียนรู้

  ๑.  ให้เลือกตัวแทนนักศึกษา ๑ คน เป็นผู้อำนวยการส่งเสริมกิจกรรมการเรียนรู้ในชั้นเรียน

  ๒. ผู้อำนวยการส่งเสริมการเรียนรู้ในชั้นเรียนดำเนินการให้เกิดการเรียนรู้ โดยจะเป็นผู้อำนวยการ/ประสาน/เสริมความรู้/สรุปความรู้/ทบทวนความรู้ เริ่มตั้งแต่

       ๒.๑  กำหนดกติการเพื่อการอภิปรายเนื้อหาประจำกลุ่ม

       ๒.๒  สรุปเนื้อหาของแต่ละกลุ่ม/เลือกตัวแทนนักศึกษาให้สรุปเนื้อหา

       ๒.๓  คอยสังเกตการณ์การอภิปรายกลุ่ม/ชี้แนะข้อดีข้อเสียของกลุ่มหรือให้สมาชิกของแต่ละกลุ่มมองตัวเองเพื่อชี้ข้อดีข้อเสียของตน (เพื่อการปรับปรุงที่ดีต่อไปข้างหน้า)

  ๓.  ผู้อำนวยการส่งเสริมการเรียนรู้ กำหนดให้มีการเลือกหรือเลือกเองซึ่งตัวแทนนักศึกษาที่จะทำหน้าที่เป็นผู้บันทึก (คุณลิขิต) เหตุการณ์ทุกอย่างตั้งแต่การก้าวเท้าเข้าสู่ห้องเรียนของนักศึกษาแต่ละคน เวลาและนาที คำพูด การอภิปราย บรรยากาศฯลฯ

สิ่งที่จะได้รับจากการเรียนรู้ประจำบทเรียน

  ๑. ผู้อำนวยการเรียนรู้ที่ได้รับการคัดเลือก (คุณอำนวย)

  ๒. ผู้บันทึกเหตุการณ์ (คุณลิขิต)

  ๓. สมาชิกในชั้นเรียน ผู้ร่วมปฏิบัติการในวันนี้

  ๔. ชิ้นงานประกอบด้วย ๑) รายชื่อผู้เข้าร่วมกิจกรรม ๒) เนื้อหาสรุปย่อประจำกลุ่ม ๓) บันทึกเหตุการณ์ (คุณลิขิต)

หมายเหตุ สิ้นสุดกิจกรรมนี้ นักศึกษาสามารถแสดงความเห็นในกระดาษได้ทุกเรื่องโดยไม่ต้องลงชื่อผู้แสดงความคิดเห็น เพื่อการพัฒนาให้ดีต่อไป

 ----------------------------------------------------------

ผมคิดว่า ถ้าผู้เรียนสร้างกระบวนการเรียนรู้ได้ด้วยตัวเอง มีความอยากรู้ด้วยตัวเอง นั้นคือการเรียนรู้ตลอดชีวิต ต่อไปจึงไม่จำเป็นต้องมีอาจารย์หรือรอคอยอาจารย์มาจึงจะเรียนได้ ในเมื่อทุกวันนี้ แหล่งความรู้มีมากมาย ต่างจากในอดีตเราเรียนรู้จากอาจารย์ และอาจารย์เป็นผู้แสวงหาความรู้มาบอกเราในหลากหลายวิธี ดังนั้น จิตวิญญาณแห่งการแสวงหาความรู้ต้องทำให้เกิดในตนให้ได้ อนึ่งรูปแบบดังกล่าวข้างต้น ก็ยังต้องอาศัยจากผู้ดูแลวิชาอยู่ดี