การขาดเรียนของ ด.ช.คมกฤษณ์ มากขึ้นจนฝ่ายปกครองต้องเชิญผู้ปกครองมาพบ
วันที่นัดมาพบ ครูอ้อยมีธุระจะต้องประสานงานที่ห้องฝ่ายปกครองพอดี จึงได้พบกับผู้ปกครองของ ด.ช.คมกฤษณ์ และพบ ด.ช.คมกฤษณ์ที่ไม่กล้าสู้หน้าครูอ้อย
ครูอ้อยนั่งอยู่ห่างๆพอที่จะได้ยินการสนทนา อาจจะอยากรู้และห้องเล็กๆแบบนั้น ครูอ้อยมีความจำเป็นเหมือนกันที่จะต้องเขียนใบลาป่วยที่ได้ลาเมื่อสัปดาห์ที่แล้ว
ผู้ปกครองที่มาในวันนี้ ไม่ใช่พ่อ แต่เป็น อา...ที่เป็นน้องของพ่อ ที่ทำงานช่วงบ่ายและเลิกงานสามทุ่ม จึงไม่มีเวลาดูแลหลานชาย ครูอ้อยได้ยินฝ่ายปกครองอบรมทั้งอาและหลาน
จากนั้นครูอ้อยก็มาสอนตามปกติ
ภาคบ่าย ครูอ้อยได้เข้าสอนในชั้นเรียนที่ ด.ช.คมกฤษณ์อยู่ ครูอ้อยเห็นเธอนั่งก้มหน้า ไม่สบตามองครูอ้อย จึงทักทายแบบเป็นกันเอง
ครูอ้อย : ว่าไง คม ไปเที่ยวไหนมา ไม่ชวน ครูไปด้วยเลย
ครูอ้อยจะพูดเล่นกับนักเรียนทุกคนอย่างนี้เสมอ และนักเรียนทุกคนก็จะลืมไปว่า นี่คือครู ผู้มีวัยวุฒิที่สูง ระดับ คุณยายของพวกเธอได้เลย
แต่ครูอ้อยก็ไม่เคยตักเตือนนักเรียนถึงขนาดนั้น เพราะนักเรียนก็ยังไม่เคยก้าวร้าวครูขนาดนั้นเลยสักหนเดียว
ครูอ้อยกระเซ้าอีกครั้ง : จะไม่พูดกับครูใช่ไหมคะ ดีแล้ว ครูก็จะสอนต่อไปแล้วนะ
ครูอ้อยสอนตามปกติ จนครบเวลา จึงมาที่ห้องพัก และเวลานี้เป็นเวลาเปลี่ยนชั่วโมงในตอนบ่ายพอดี
สักครู่ ประตูห้องพักของครูอ้อยก็เปิดเข้ามา ด.ช.คมกฤษณ์ ยืน อยู่ตรงหน้าครูอ้อย
ครูอ้อยขยับแว่นขึ้นเพื่อมองหน้าเธอให้ชัดเจน
ด.ช.คมกฤษณ์ : ผมอายเพื่อนนะครับครู ทำไมครูจึงต้องถามผมแบบนั้นในห้องเรียน..............
ครูอ้อย นิ่งฟังเธอพูดจนจบ
ครูอ้อย : เอาล่ะ คมกฤษณ์ ครูก็มีเรื่องที่จะพูดกับเธอมากทีเดียว ตอนนี้เธอเรียนวิชาอะไร ไปเรียนก่อน แล้วเลิกเรียนมาพบครูที่นี่
ก่อน ด.ช.คมกฤษณ์ เดินจากไป ครูอ้อยได้บอกกับเธอว่า " เพราะครูเป็นห่วงเธอ ครูดีใจมากที่เธอกลับมาเรียน ครูอาจจะใช้คำพูดไม่ถูกใจเธอ แต่ทั้งหมดเพราะครูเป็นห่วงเธอ"
ความเอื้ออาทร มีมากมาย หากใช้ในเวลาที่ไม่เหมาะสม หรือมากจนเกินไป อาจจทำให้อีกฝ่ายี่ได้รับประเมินราคาความเอื้ออาทรนั้นต่ำลง
และติดตามมาด้วย......การหมิ่นหยามน้ำใจ
น้ำใจที่มีให้
เย็นวันนั้น ด.ช.คมกฤษณ์ ไม่ได้มาหาครูอ้อย
วันรุ่งขึ้นจึงได้พบกันที่แถวเคารพธงชาติ ครูอ้อยเดินตรงไปหาเธอ เธอทำความเคารพ และพูดว่า " เย็นนี้ผมอยากไปบ้านครูครับ "
ครูอ้อย " เธอจะมาได้อย่างไร ครูอ้อยเรียน เลิกจนสามทุ่ม ทั้งวันเสาร์และอาทิตย์ด้วย คงไม่สะดวกกระมังลูก "
ด.ช.คมกฤษณ์ ตอบรับและยืนอยู่ในแถวกับเพื่อนๆต่อไป
ครูอ้อยขา จะมีโอกาสได้เจอครูอ้อยใน km ครั้งที่ 3 รึเปล่าค่ะ หลายคนถามหาครูอ้อยกันใหญ่เลยค่ะ
ชอบ storytelling ของครูอ้อยค่ะ อ่านแล้วรับรู้ความรู้สึกความมุ่งมั่นที่แฝงอยู่ค่ะ